میخواهــــم راحـــــت باشم

بی جسـارت و بـی خجالت

در جواب چه خــــــــبر ها ؟!

چشمانم را ببندم و بگویم :

ناخـــــوشی . . .

خــــدایــا یــه بُــــر بــه ایــن زنــدگیــمون بــزن
شایــد دو تــا حکــم افتــاد دستمــون
که هــر نامــــردی آســش رو بــه رخ مــا نکــشــه

همیشه هم قافیه بوده اند، "ســ ـ ـیب" و "فریـ ـ ـب"!
همانند سیبی که آدم و حوا را فریب داد و حالـــا هم با هم میگوییم
"سیــــــــ ــب"
و دوربین های عکاسی را فریب میدهیمـــ
تا پنهان کنیم اندوهمان را پشت این لبخند مصنوعی

نه بهار با هیچ اردیبهشتی
نه تابستان با هیچ شهریوری

و نه زمستان با هیچ اسفندی اندازه پاییز به مذاق خیـابانها خوش نیامد ؛

پائیز مهری داشت که بر دل هر خیابان می نشست !

دروغـــ رو هــمــه مــیــگـــن ؛

امــا اونــجــاش بــه آدم فــشــار مـــیــاد
کــه هــمــراه بــا شــنــیـــدن ِ دروغ
خــر هـــم فـــرض بــشـــی

ديدي آنرا كه تو خواندي به جهان يار ترين
سينه را ساختي از عشقش سر شارترين
آنكه مي گفت منم بهر تو غمخوار ترين
چه دل آزار شد آخر،چه دل آزار ترين
ديدي

زندگی مانند قطار شهر بازی است

پر از پستی و بلندی های فراوان ...

اما این شما هستید که می توانید انتخاب کنید:

که بترسید و با نگرانی گریه کنید و یا اینکه از آن لذت ببرید

من خدایی دارم ، کــه در ایـن نزدیـکی اسـت

نــــه در آن بالاهــا

مـهربان ، خـوب ، قـشنگ

چــهــــره اش نـــورانـیست

گاهگاهی سخنی میگوید ، با دل کوچـک مـن، سـاده تـر از سخن ساده من

او مـرا میفهمد ، او مـرا می خواند ، او مرا می خواهد

یوســف مـیدانست تمام درها بسته هستند

اما به خاطر خدا و به امــید او حتی بــه سوی درهای بسته دوید

و تمام درهای بسته برایـــش باز شد …

“ اگر تمـام درهـای دنیا هــم به رویت بـسته شــدند ، به طرف درهای بستـه بــدو چـون خـدای تـو و یوسف یکیست ”

خــدایا

گــوش کن بــه التماس های مـن

شرمسارم کــه با حال مستی به سـوی تو کرده ام دست نیاز دراز

مــرا گوش کن ، مرا بپذیر که جز تــو ندارم قبله ای بــرای نماز

من عاشقانه هایم را روی همین دیوار مجازی می نویسم !

از لج تو . . . از لج خودم . . .

که حاضر نبودیم یک بار این ها را واقعی به هم بگوییم !