کعبه ي اهل ولاست صحن و سراي رضا
شهر خراسان بُوَد کرب و بلاي رضا

در صف محشر خدا مشتري اشک اوست
هر که در اينجا کند گريه براي رضا

کيست پناه همه جز پسر فاطمه؟
چيست رضاي خدا غير رضاي رضا؟

بر سر دستش برند هديه براي خدا
ريزد اگر دُرّ اشک، ديده به پاي رضا

زهر جفا ريخت ريخت، شعله به کانون دل
خونِ جگر بود بود، قوت و غذاي رضا

نغمه ي قدّوسيان بود به آمين بلند
حيف که خاموش شد صوت دعاي رضا

ياد کند گر دَمي ز آن جگرِ چاک چاک
خون جگر جوشد از خشت طلاي رضا

از در باب الجواد مي¬شنوم دم به دم
يا ابتاي پســــر، وا ولداي رضـــــــا

بوسه به قبرش زدم، تازه ز طوس آمدم
باز دلم در وطن کرده هواي رضا

گر برود در جنان ، يا برود در جحيم
بر لبِ ميثم بُوَد مدح و ثناي رضا

دلم شکسته ، دلم را نمی خری آقا

مرا به صحن بهشتت نمی بری آقا



اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم

تو آبروی کسی را نمی بری آقا



چقدر خوبی و دل رحم و مهربان ، عاشق

و در دقایق عمرم شناوری آقا



همیشه از حرمت بوی مهر می آید

شبیه باغ پر از گل معطری آقا



تمام دفتر شعرم فدای چشمانت

که از تمام غزلهام بهتری آقا



ولی بدون تو این شعر ها چه دلتنگند

بدون نام تو اصلا چه دفتری آقا



در اوج بی کسی ام در خیال من هستی

تویی که یارترین یارو یاوری آقا



علی اصغر ذاکری

شبها کنار پنجره فولاد خواند ه ام

شاید غزل غزل قصیده ی آزاد خوانده ام

گاهی بلند مثل دماوند استوار

گاهی سکوت کردم و فریاد خوانده ام

در این سکوت پر از عشق جان من

گاهی غروب کردم و از داد خوانده ام

از کربلا بگیر ، تو تا نان سفره ام

صدآرزو کردم و اضداد خوانده ام
جابر رضاپور

بهمن 91

سلام آقا ، سلام آقای خوبم
دلتنگ کربلا دم غروبم
سلام آقا، دلم هواتوکرده
بزار یکم دور سرت بگرده

باز اومدم آبروداری کنی
جون رقیه(س) تو یه کاری کنی
بهت بگم از همه دل بریدم
از هرچی غیر توئه دست کشیدم
از وقتی خواب کربلاتُ دیدم

اللهم الرزقنا کربلا دعای قنوت نمازم تو دنیا و عقبی من اقا فقط به تو ارباب مینازم

از روزی که اسمتو بردم دلو به دست تو سپردم بودی همیشه تو کنارم اگه نبودی من میمردم

کربلاته خواب همه شبهای من حرمته ارزو و امال من

هستیمو میریزم به پات اقای من یه وجب از خاکه کربلات ماله من

به احترام حضورت می گریم،

می دانم که هرروزاشک می ریزی،

ببخش که معذورم ازدیدن

اماهنوزهم پایت جشمان من نیز ترند

این گونه است که آتش درونم

خاموش خواهدشد

چشمانم را

ودلم رابرای توآورده ام

ازمن بپذیر

میخواهم دلم راخانه ات کنم وتوصاحب خانه ام باشی.

آقا اجازه!
دست خودم نیست خسته‌ام!
در درس عشق
من صف آخر نشسته‌ام!
یعنی نمی‌شود كه ببینم سحر رسید؟
درس غریبِ غیبت كبرا به سر رسید.
آقا اجازه!
بغض، گرفته گلویمان؛
آنقدر رد شدیم كه رفت آبرویمان
استاد عشق!
صاحب علم!
گل بهشت!
باید كه مشق نام تو را تا ابد نوشت!

دل بهونه گرفته، کجا لونه گرفته، مرغ دلم تو صحنت، آشیونه گرفته
ای محبتت آب و دونه دلم، روی گنبدت آشونه دلم
یا امام رضا یا رضا رضا رضا
تو حرمت همیشه، دل میشه مثل شیشه، هیچ کسی دست خالی از اونجا رد نمیشه
یا امام رضا دردامو میدونی، یا امام رضا روتو بر نگردونی
یا امام رضا یا رضا رضا رضا
دلم مثل کبوتر، گرفته از شما پر، میخوام زبون بگیرم، بگم غریب مادر
جون مادرت از تو ایوون طلات، بال و پر بده بده برم به کربلات
یا امام رضا یا رضا رضا رضا
بعضیا بار میندن، گریه کنون میخندن، مسافرای شهر مدینه بار میبندن
یا امام رضا، حج فقرا تویی، هم مدینه هم اوج کربلا تویی
یا امام رضا یا رضا رضا رضا
اشکا مثل ستاره، رو صورتا میباره، چون حرمت همیشه، بوی مدینه داره
چون خودت آقا، غصه دار مادری
یا امام رضا یا رضا رضا رضا
*********************

چه انتظار عجیبی!!

تو بین منتظران هم

عزیز من چه غریبی!

عجیب‎تر آن كه چه آسان

نبودنت شده عادت

چه بی خیال نشستیم

نه كوششی، نه توجهی

فقط نشسته و گفتیم:

خدا كند كه بیایی!!

صلی الله علی الباكین علی الحسین

حسین ... یادته ادب کردم
کربلا طلب کردم
واسه حرم تب کردم
گریه به زینب کردم
حسین ... حالی به حالم بده
باز پر و بالم بده
رزق حلالم بده
حرم هر سالم بده
حسین ... ای یاور و دلدارم
باور کن دوستت دارم
...

آقاجان!
این بار نه برای حاجت، که فقط و فقط "دل" تنگ خودتان شده است...
مولایم!
نه فقط غروب جمعه ها، که "هــــــــوای" اینجا دلگیر است...
خسته ام، خسته از هر روز دویدن ها و نرسیدن ها...
خسته از غرق شدن در روزمرگی ها...
خسته از شهری خاکستری که باید "خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شوی و خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت!". این قانون اینجاست...
آقایم!
گاهی حس وصله ای ناجور را دارم...
می ترسم از "جور" شدن با این دیار...
مولاجان!
دل من گرفته زاین جا...
هوس ســــفر دارم...
سفر به دیارتان...
بگیرید دستان ِ تهی و لرزان ِ این وصله ی ناجور را...
مبادا که جور شود با جماعتی ناجور ...

هوای حسین،هوای حرم

هوای شب جمعه زد به سرم

روانه شوم به سوی ضریح

بگیری اگر زیر بال و پرم

به زیر علم،قدم به قدم

روانه شدم رو به سوی حرم

بدون حسین بدون جنون

خدا چه شود آخر عاقبتم

حسین مولا،حسین مولا

بده صدقه به راه خدا

بده شب جمعه تو كرببلا

نفس نزنم نفس نكشم

بدون تو یا سید الشهداء

لباس غمت به قامت من

صدا زدن تو عبادت من

اگر بشود به لطف شما

زیارت شش گوشه قسمت من

حسین آقام،حسین آقام

دعوت خون خدا یادش بخیر
خواب و رویاهایمان یادش بخیر
گرچه ایوان نجف پُر نقش بود
غربت مولایمان یادش بخیر

پاپیاده از نجف تا کربلا
آنهمه شور و صفا یادش بخیر
دوستان! پاسپورتتان را چک کنید!
رد شدن از مرزها یادش بخیر

آن فلافل های مخصوص عراق!
آب پرتقال ها یادش بخیر
پای زخم و تاول و باند و سرنگ
موکب و کوله ها یادش بخیر!

پرچم و سربند زرد یا حسین
تیرهای بین راه یادش بخیر
تاحسین مانده فقط یک یاحسین
انتظار و اشک و آه یادش بخیر

گنبد سقای دشت کربلا
کشته ی راه خدا یادش بخیر
روبرویم آن ضریح پر ز نور
هیبت شش گوشه را یادش بخیر

برمشامم میرسد بوی حرم
آرزوی نینوا یادش بخیر
قلب ما در کربلا جا مانده است
نیمه شعبان و کربلا یادش بخیر