تهِ هر زمستون یه هفته به عید

یه چیزی تو این سینه چنگ میزنه

شاید ترکشایی که سهم تو شد

یکیشون هنوز کنجِ ذهنِ منه

تو این سالهایی که بی تو گذشت

همش با خودم از تو حرف میزنم

من از آخرین لمسِ آغوشِ تو

هنوز بوی باروت میده تنم...

خیلی چاق بود...

پای تخته که می رفت ، کلاس پر می شد از نجوا...

تخته را که پاک می کرد ،بچه ها ریسه می رفتند و او با صورت گوشتالو و مهربانش فقط لبخند می زد...

آن روز معلم با تأخیر وارد کلاس شد...

کلاس غلغله بود.یکی گفت:"خانم اجازه!؟گلابی بازم دیر کرده."

و شلیک خنده کلاس را پر کرد...

معلم برگشت,

چشمانش پر از اشک بود,

آرام و بی صدا آگهی ترحیم را بر سینه سرد دیوار چسباند...

لحظاتی بعد صدای گریه دسته جمعی بچه ها در فضا پیچید و جای خالی او را هیچ کس پر نکرد...

فقط چند لحظه کنارم بشین

یه رویای کوتاه تنها همین

ته آرزوهای من این شده

ته آرزوهای مارو ببین

فقط چند لحظه کنارم بشین

فقط چند لحظه به من گوش کن

هر احساسیو غیر من توجهان

واسه چند لحظه فراموش کن...

نگو طفلکی منم من

من شهامتم زیاده

هیچ کسی هنوز تو دنیا

مثل من که دل نداده

مثل پرواز پرنده توی قلب آسمونا
من دلو به عشق سپردم توی قلب کهکشونا

پر زدم من توی چشمات

تا تو من پرواز کردم

من از پایان می ترسیدمو

آغاز کردم...

تصور کن:

با اونی که خیلی دوستش داری در حال حرف زدن باشی تماسا...

یه دفعه یه اتفاق براش بیفته

که منجر به فوتش شه...

اون...

تو...

و دنیای تو...