امشب آمده ام قدری از این دوری بکاهم .
امشب دوباره آمده ام ...
آمده ام برای دیدنت ،
برای بوئیدنت ،
برای شنیدنت ...
برای عرض ارادت ...
فقط نگو که سرم را بلند کنم ...
فقط نگو بروم ...
فقط نگو نمیشود ...
فقط نگو نمیتوانم ...
قابلم بدان !
امانم ده !
که :
من لی غیرک...

دلم
سردتر از هر جایی
چون نفس های واپسین شمع
که طوفان سرنوشت
آخرین چشم زهر را از او گرفت
و حس آخر آب از سر گذشته ای که
زمانه بازیش می دهد
هنوز
به سراب نشسته ای که
آرزوهایش را
به آبی روان بنیان کرده
من
در سکوت رویاها
در زمزمه های راکد
با نبضی خسته
آرزوهای دلم را
در زیرزمین کودکی ام
به گل می گیرم....

برگرد
وگرنه خواهد مرد صدایم
درپیچ و خم دل آزار راه رسیدن به گوش تو
ومن در برهوت فراموشی
سرگردان خواهم ماند
ودر این برهوت
چیزی نیست، جز
سکوت گسترده بر روی غمها
وپژواک خواب آلودی که
زمزمه می کند درگوشم
او بر نمی گردد
نه، بر نمی گردد....

کجاست خیال های رنگ رنگی ام؟
پشت کدامین لحظه از زمان گم کردم دنیای ساده ی کودکی ام را؟
کجاست ردپای خاطرات شیرین من بر ذهن تاریک زمان؟
من خویشتن را گم کرده ام....
کسی مرا در لابلای لحظه ای از زمان ندیده است؟
کجاست خنده های از ته دلم؟
من گم شده ام یا زمان ایستاده است؟
کجای زندگی ایستاده ام که روح سرگردانم
در دست های لرزان خیال می لغزد
کجای زندگی ایستاده ام ؟
که راه پس و پیش را نمی دانم؟
احساس غریبی دارم.... احساس خط خوردن...
احساس گم شدن و محو شدن... خدایا... نگاهم کن...
دست های خالی ام را ببین...
لرزش نگاهم را که دلواپسی در آن موج می زند، را نظاره کن...
خدایا... راهم را نمی یابم...
چشم هایم را روشنی ده تا ببینم و احساس کنم...

کسی که راست و دروغ برای او يکی است متملق و چاپلوس است.
کسی که پول ميگيرد تا دروغ بگويد دلال است.
کسی که دروغ می گويد تا پول بگيرد گداست.
کسی که پول می گيرد تا راست و دروغ را تشخيص دهد قاضی است. کسی که پول می گيرد تا گاهی راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد وکيل است.
کسی که جز راست چيزی نمی گويد بچه است.
کسی که به خودش هم دروغ می گويد متکبر و خود پسند است.
کسی که دروغ خودش را باور می کند ابله است.
کسی که سخنان دروغش شيرين است شاعر است
کسی که دروغ می گويد و قسم هم می خورد بازاری است.
کسی که دروغ می گويد و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.
کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند سياستمدار است.
کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند ديوانه است

دوست دارم

به تلافي ي روزهاي زندگي با روزنه هاي چشمانت

بر پهنه ي هستي

سبزه اي گره بزنم و باز

به معطوف چشمانت

برگردم ....

نگاه شب زده ام را ندیدی...!
نی نی چشمانم را که بی طاقت...
اما خاموش خیره در مردمک خیالی چشمانت شده بود...
زیبا یود...!اما دست نیافتنی...
نور داشت...اما نمی بخشید...
نگاه شب زده ام رنگ گرفت...
اما رنگ حسرتی که ی سوزاند..
هرچشم زیبایی که ادعای بخشندگی می کرد...

اشک تو چشمات وقتی حلقه بست...
وقتی حس کردی یه جا قلبت شکست...
وقتی روز لعنتی کوتاه بود...
هر زمان احساس کردی آبان ماه بود...
وقتی گوش باد و بارون تیز شد...
زندگی کردن ملال انگیز شد...
کاسه صبرت اگر لبریز شد...
آخر اسفندتم پاییز شد...
تازه میفهمی چیکار کردی باهام....

فرق بزرگیست ...



میان کسی که تنها مانده ...



و



کسی که تنهایی را انتخاب کرده است ...



" گابریل گارسیا مارکز " ...

هر چقدر هم که بگویی تنهایی خوب است

هم من و هم تو میدانیم که

تنهایی خوب نیست

ولی چه میتوان کرد وقتی خوبی نمانده

تا به تنهایی- واژه ی تنهایی را از تخته سیاه زندگی پاک کند

به تنهایی و بدون تو روزگار میگذرنم

ناراحت نباش

این روزها همه کمکم میکنند:

باور کنم؛

تنهایی خوب است...