بعضی وقتا تو دعوا فقط باید نگاه کنی! سکوت کنی !
فحشاشو بده و بهونه هاشو به جون بخری !
تموم که شد بغلش کنی و اروم. در گوشش بگی : با من نجنگ ، من دوست دارم . . .
دوستت دارم هدیه ای است که هر قلبی فهم گرفتنش را ندارد !
قیمتی دارد که کسی توان پرداختنش را ندارد !
جمله ی کوتاهی است اما هر کسی لیاقت شنیدنش را ندارد . . . !
دوستت دارم ، همین ؛
این نه قابل محاسبه است نه قابل شمارش ، حتی نمی توانی میزانش را تخمین بزنی !
بی انتهاست تا وقتی هستم تا وقتی هستی ، هست به امتداد زندگی . . .
کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم
مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند
و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم
بعد می فهمیم که خیلی دیر شده . . .
کصافطا
1392/05/30 - 06:17