عالـــــــــــــــــــیم .... یک دقیقه مرا تحمل کن اینجا عاریه ای ست، اینجا مجازی ست (میدانم میدانی) اما اینجا نه من تو را میشناسم نه تو مرا نه تو آن اندازه زیبایی که به نظر می رسد و نه من آنقدر زشتم که تو تصور میکنی نه تو آنقدر خوبی که من دوست دارم و نه من آنقدر بدم که تو میگریزی اینجا فقط اینجاست اینجا زندگی جریان دارد، شاید مجازی اما تعلق پذیر است پس نیازی به این همه نقش آفرینی نیست خودت باش همان که هستی همان که دوست داشتنی ست همان که مجازی نیست. نمیدانم کجاست؟!؟! . . . خودم را می گویم! شاید هم دیگر حال و حوصله ای برایش نمانده ... پیر و فرسوده شده! متروک و درمانده.. شاید...! نمیدانم شاید هم فرار کرده و رفته جایی تک و تنها !! اينجا جايي است كه براي ماندن ، آنكه دوستش داري ، در كنارت بايد تن بدهي ، نه قلب× زندگی جان ، عزیزم ! اگه افتخار میدی چند قدمی باهام راه بیا . . .

بروز شده ها اطلاعات گالري دوستان گروه ها RSS