وَقْــتْ هـآئـــی هَسْــتْ کِه . . .
جُـــز بـِه بُـودنَــتْ دِلَـــمْ رِضـایَـتْ نِـمــی دَهَــدْ . . .
حـآلـآ مَـــنْ اَز کُجـــآ بـیـــآوَرَمـَتْ . . . ؟

ﺁﺧـﺮﯾـﻦ ﺑـﺎﺭ ﮐـﻪ ﻣـﻦ ﺍﺯ ﺗـﻪِ ﺩﻝ


ﺧـﻨـﺪﯾـﺪﻡ


ﻋـﻠـﺘـﺶ ﭘــﻮﻝ ﻧـﺒـــﻮﺩ


ﺍﻧـﻌـﮑـﺎﺱ ِ ﺟُــﻮﮎ ﻫــﺮ ﺭﻭﺯ ﻧـﺒــــﻮﺩ


ﻋـﻠـﺘـﺶ ، ﭼـﻬـﺮﻩﯼِ ﮊﻭﻟـﯿـﺪﻩﯼِ ﯾـﮏ


ﺩﻟـﻘـﮏ,ﯾـﺎ ﺯﻣـﯿـﻦ ﺧــﻮﺭﺩﻥ ﯾــﮏ


ﮐـــﻮﺭ ﻧـﺒـﻮﺩ...


ﻣـــﻦ ﺑــــﻪ»ﻣــــــــــﻦ«


ﺧـﻨـﺪﯾــﺪﻡ!


ﮐــﻪ ﭼـــﻮ ﯾـــﮏ ﺩﻟـﻘـــﮏِ ﮔـــﯿـــﺞ


ﻧـــﻘــﺶ ﯾـــﮏ ﺧـﻨـــﺪﻩ ﺑـــﻪ


ﺻــــﻮﺭﺕ ﺩﺍﺭﻡ


ﻭ ﺩﻟــــﻢ ﻣـﯽ ﮔــــﺮﯾــــﺪ...


به خودم میخندم

مَـــــــــــن تـافتــه ی جُـــدا بــافـتــه نیـــستـم ؛

مــن بـآ همــه بــــافتـه شـــده ام ...

فـقـــط ؛

خـــوآبـــ آلـــود و بـی حــــوصـله بـــوده انـد ،

خــــــدا و فــرشتـــگـانِ سینــه چـــاکـش

بــه وقـــتـــ بـافتـــنـم انــــگـار ..!!..

بــ ـه جُــمجُـمــ ـه بَـعــضیــآ کــ ـه شِـلیــک میـکُـنـی

تـیــر

نیــمــ سـآعـت دُنــبـآل مَـغـزِش میــگَـردـه

وـآلـــــــآ

مــُحــکــَمـ راهـ بــــرو دُخــتــَـر ... تـــو /عـــآشـِـق /شـُــدے ... جَــنــگـــیـــدے و ...حــالا.. تـَــنــهــایـــے! سَـــرتـــو/ بِـــگــیـــر/ بـــالا ...( !!) اون لــیـــاقـــتــ جـَــنــگــیـــدن نـــداشــتــــــ

از سُکـــوتــم بِتــَـرس ...!




وقتــی کہ ساکـــتــ مے شوم ...




لابـد همــہ یے دَردُ دِل هایــم را بــرده ام پیش خـــُـدا ...




بیشتر کہ گوش دهــے ...




از همــہء سکوتـــم ...از همــہ ء بودنـم ...




یکــ "آه" می شنـــویے ...




و باید بِـتَرســے ...




از "آه" مظـلـــومـے کہ، فریــــاد رسـے جُــز خــــدا ندارد!

مـــــَـــن دُختَــــــــرَم!آنقـَــدر مِهـــــــربآن کِه نَـــدیده ای...
مــــــــَن دُختَرَم! بآ چِشمآنـی زیبآ و بَــــــرآق
مــــــــَن دُختَرَم! اَشکــــــ هآیی دآرَم بِه اَنــدآزه یِ دَریآ
وَ
حَرف هایی دآرَم گآهیـ بُزرگتَر اَز آسِمان
مــــــــَن دُختَرَم! بِه شِکلِ مـــــــآه وَ گآهـــــــــی زیبآتَــــــر
مــــــــَن دُختَرَم! بآ قــدی بُلَند وَ دُختَرآنِـــــــــه
مــــــــَن دُختَرَم! هَمآنی کِه تو بِهـِش میگیـ ضَعیفِــــــــهـ!!!!
مــــــــَن دُختَرَم! مَخلوقی عَزیـــز دَر نِگآهِ پَیامبَر (ص)
مــــــــَن دُختَرَم! هَمـــــــــآنی کِه اَز ترسِــ پِسَـــــرهآیی مِثلِ تو
بآید مَسیرِ مَدرِسِه تآ خآنِه رآ بِدَوَد
مــــــــَن دُختَرَم! گآهی وَقتـ ها شُمــــــــآرِه هآیی اَز تو...
گآهی چِشمَکـ هآیی اَز تو آرامِشَم رآ گِرِفت..
مــــــــَن دُختَرَم! فَقَطـــــــــــ بِه جُــــــــــرمِ دُخــتَر بــودَن

اگــه اون کـهـ کنــآرتـهـ تـو رو بیــشـتر از مَــن میـخوآد

اگــهـ بـآ هـمون راحَــتی،اگــهـ بـآهـآت راه میــآد...

اگــهـ روزگــآرِ بَـد تـورو ازم گــرفتـهـ ...

اگــهـ خـآطراتِ خوبمـون از یـآدم نــرفـتـهـ ...

خوشــــبــختــیت آروزمــهـــ حتـــی بـآ مَــن نبــآشی ...

حتــی از خــآطره هــآمــون جُــدا شـــی ...

مُــعــجِــزـه یَــعـنــﮯ. . . .




تــو בر خــیــالََـــت گـــاـهـﮯ



بــہ "مَــــن" فِـــكــر مـﮯ كُــنــﮯ. .. ...

آخرین بار که من از تهِ دل، خندیدم
علتش پول نبود...
انعــکاسِ جُـــوک هر روز نبــود.
علتش، چهره‌یِ ژولیده‌یِ یک دلقک، یا زمین خوردن یک کُور، نبود...
من بهِ «من» خنــدیدم!
که چو یک دلقـــکِ گیج
نقش یک خنده به صورت دارم،
و دلم میـــــگرید...!