منکه همیشه سعی میکنم همین کار رو بکنم

آفرین #همشهری در ضمن سلووووووو خووووبی؟

خواهش
سلام
مرسی
خوبم ، بد نیستم ، تو خوبی؟

حق با توعه اما ببین من یکسری هاش رو عضو شدم یکسری هاش رو نمیتونم عضو بشم
یعنی سرور سایت مشکل داره
ضمن اینکه حس تفکیک هم ندارم حقیقتا

بامداد اصن تو خوب تو گل تو ماه

اونکه بله
مگه شک داشتی؟!
مگه داریم؟؟؟؟؟ مگه میشه؟؟؟؟؟

mohamad

hamed

اینم باید میزاشتی تو گروه #داستانک

ajab

ممنون بردار محمد.... خوش اومدی ب #نمیدونم

سپاسگذاریم

عالی

ممنون مجید...

مطلب زیبایی بود .

مصطفی و رضا

زیبا بود...

مرسی عزیز...

#زیبا

باشه عزیزم

ممنون صوفیا جون

عالــــــــــــــی ی ی.......اره واقعا

قربونت نگار

وظرف راخالی کرده وشاخه گلی رزاز باغچه حیاط خانه مان چیده وکاسه را به اودادم..درحالی که لبخندی ملیح برلبانش نقش بسته بود

گفت:نظرشماهم قبول..بانگاهم درحالی که بدرقه اش میکردم..به درون حیاط آمدم...چه زودحاجت رواگشته بودم..اوازکجامیدانست من نذر

داشتم...داستانکی بودکوتاه که فی البداهه گفتم...تقدیم به سپیده عزیزnima

واقعا متن هایی رو که میزاری دوست دارم.....حتما باید یه نویسنده خوب باشی... .
یا در اینده میخوای بشی....

خواهش..افرین بر تو..

اسمشه,جدیداهم یه رمان دارم مینوسیم به اسم«دستهایی که
می بینند»راجع به یه دختره اس که عاشق یهنابینائه میشه....

مرسی,موناجان خیلی بامزه بود..
راستی من داستانک هم مینویسم,
نمایشنامه ام روهم یه ناشرقبول کرده چاپش کنن«به خاطرماریا»

فکر میکنم عمق درد و احساس مرا فهمید، چون که گفت: عزیزم، همیشه به خاطر داشته باش که دنیای دیگری هم هست که میشود در آن آواز خواند، و من حس کردم که حالم بهتر شد.

وقتی که نه ساله شدم از آن شهر کوچک رفتیم. دلم خیلی برای دوستم تنگ شد. اطلاعات لطفا متعلق به آن جعبه چوبی قدیمی بر روی دیوار بود و من حتی به فکرم نمی رسید که تلفن زیبای خانه جدیدمان را امتحان کنم.

وقتی بزرگتر و بزرگتر می شدم، خاطرات بچگیم را همیشه دوره میکردم. در لحظاتی از عمرم که با شک و دودلی و هراس درگیر میشدم، یادم می آمد که در بچگی چقدر احساس امنیت میکردم.

احساس میکردم که اطلاعات لطفا چقدر مهربان و صبور بود که وقت و نیرویش را صرف یک پسر بچه میکرد.
سالها بعد وقتی شهرم را برای رفتن به دانشگاه ترک میکردم، هواپیمایمان در وسط راه جایی نزدیک به شهر سابق من توقف کرد. ناخودآگاه تلفن را برداشتم و به شهر کوچکم زنگ زدم : اطلاعات لطفا!

صدای واضح و آرامی که به خوبی می شناختمش پاسخ داد: اطلاعات!
ناخودآگاه گفتم: میشود بگوئید تعمیر را چگونه مینویسند؟

سکوتی طولانی حاکم شد و بعد صدای آرامش را شنیدم که می گفت: فکر میکنم تا حالا انگشتت خوب شده!
خندیدم و گفتم: پس خودت هستی، میدانی آن روزها چقدر برایم مهم بودی؟

گفت: تو هم میدانی تماسهایت چقدر برایم مهم بود؟ هیچ وقت بچه ای نداشتم و همیشه منتظر تماسهایت بودم.
به او گفتم که در این مدت چقدر به فکرش بودم. پرسیدم آیا میتوانم هر بار که به اینجا می آیم با او تماس بگیرم؟

گفت: لطفا این کار را بکن، بگو میخواهم با ماری صحبت کنم.
سه ماه بعد دوباره به آن شهر رفتم. یک صدای نا آشنا پاسخ داد: اطلاعات!

گفتم که میخواهم با ماری صحبت کنم.
پرسید: دوستش هستید؟
گفتم : بله، یک دوست بسیار قدیمی.

گفت: متاسفم، ماری مدتی نیمه وقت کار میکرد، چون این اواخر سخت بیمار بود و متاسفانه یک ماه پیش درگذشت.

بغض شدیدی گلویم را گرفت. قبل از اینکه بتوانم حرفی بزنم گفت: صبر کنید، ماری برای شما پیغامی گذاشته، یادداشتش کرد که اگر شما زنگ زدید برایتان بخوانم، بگذارید بخوانمش.

صدای خش خش کاغذی آمد و بعد صدای ناآشنا خواند:

"به او بگو دنیای دیگری هم هست که میشود در آن آواز خواند، خودش منظور مرا می فهمد ..."

زیباااااااااا بود.

خیلی قشنگ بود داداشی بازم ازین داستانهای تکان دهنده بگو

حتما 3 تا گل برای 3 تا گل