خداوندا امضا کن…
به یکتایی ات قسم،کم آورده ام…
بازکن نامه را، استعفاى من است از زمینت…

مبارک خودت باشد،
اینجا کسی مرا دوست ندارد...

اینجازمین است...
ساعت به وقت انسانیت خواب است...
عجب موجودسخت جانی است این دل!!!
هزاربارتنگ می شود...می شکند...می میرد...
امابازهم می تپد!!

اصن בֿختر بایـבֿ تو پاییز کـﮧ میخواבֿ بره بیروךּ لباس گرم نپوشـﮧ !!!

که سرבֿش بشـﮧ و پسره کُتـ شو بـבֿه بهش...

בֿختره بگـﮧ پس خوבֿت چـﮯ؟

بگـﮧ بپوش عزیزم بوﮮ عطرتو بگیره لباسم...


موافقـین؟؟؟

دوباره کلمات توی ذهنم این پا و آن پا میکنند،
می آیند و نمی آیند...
تا به حال با خودت غریبه شده ای؟!
تا به حال شده وقتی در حال حرکت هستی
با عطسه ای عمیق و وسیع چشم باز کنی ببینی
سایه ات میخواهد خفه ات کند؟!
خدایا! سایه ام هم دیگر مرا نمیشناسد...
شایدهم من او را! قصد جانم را کرده بود!
از خودم در امان نیستم...
اللهم اعوذ بک من شرّ نفسی...
خدایا! چگونه با این خراب آباد، قیامتم را آباد کنم؟!
همین!