#زمانی_میرسد
#که #از #بس #دویدی #و #نرسیدی
#جستی #و #نیافتی
#بودی #و #دیده_نشدی
#خالی_میشوی #و #لبریز_نمیشوی
#خسته #می_شوی

#زمانی_میرسد
#که_باید #خودت_را
#دلت_را
#در #آغوش_بگیری
#ببری #به #خلوت_امنت
#و #به #سکوت #بی_نظیرش
#تسلیم_شوی

#باید #زمانی
#از #همه #جدا_شوی
#لیلا_هژیر

آدمهای این شهر
مثل باد شده اند
باورت را عریان میکنند
امیدت را زخم می زنند
بوی زمستان میدهد پیرهنشان
نام بهار بر خویش می نهند
هر چه نامرد تر و دروغگوتر
مدعی تر
انتقامجو راه گم کرده ای هستند
که بغض خویش
بر دلی دیگر می بارند
سیل می شوند و
می برند
و تو که خیال میکنی
نمی خوانمت
رنگ لرزان چشمان تو هم
روز آمدن
نقش رفتن داشت
من دیریست به این پایان خو کرده ام
فقط ویرانم نکرده
برو ........
لیلا هژیر

پاییز که بیاید
از دست دیوار های اتاقم
به خیابان خواهم رفت
از بس تورا
فریاد میکنند.
از یادآوری گرمی بوسه هایت
سرخ شوم،
می گویند سوز می آید.
از نبودن جای خالیت
گریه کنم،
می گویند باران می آید.
سرما و باد و باران
یاریم می کنند
از نگاه کنجکاو رهگذر ها.
اما در هر قدم
تو را می بینم
که جای پایم می رویی
خیابان هم با دیوار خانه ام
همدست ست
اصلا این پاییز
بوی تو را می دهد ....


-- لیلا هژیر ---

باد می آید
باران
برگ
بوی خاک
موسیقی زیر قدمها
در تنهایی خیابان
چشیدن دوباره
مخلوطی از شیرینی و تلخی
پاییز می آید
فصل من
دوباره همه روزها را
عاشق خواهم بود
سرمای تنهاییم را می سپارم
به خورشید کم سویش
گرمای بی قراریم را می سپارم
به باران بی انتهایش
آرام خواهم گرفت ؟
رنگهایش دلبری میکنند
و من بی مهابا دلم را میدهم
باز ببرند و هر چه می خواهند
رویش نقش زنند
حسی در سرد و گرم این هوا
مرا با خود می برد
و تو اگر میایی
در فصل زندگیم
شبیه پاییز باش
دوست داشتنی
دیوانه
و بی قرار.......


فصل پرستوی آزاد-لیلا هژیر