به سراغ مـــن اگر می آیی تنــد و آهســته چه فرقی دارد؟

تــــــو به هر جور دلت خواست بـــــیا ! ...

مثل سهراب دگر... جنس تنهایی من چینــی نیست،

که ترک بردارد،

مثل آهــــن شده چینی نازک تنهایی مــــن، تـــــو

فقط . . . . . زود بیا...

نگاه کن

غروب که میشود

خاطرات

نبض مرا میگیرند

تو زنده میشوی

و من میمیرم

ای زیباترین حس دنیا

حالا که دوری

خیال و شب و تنهایی و باران

کدام یک مال من؟

نه پیشگو هستم

نه پیغمبر

ولی میدانم تنها که بشوی باز میگردی

اما من داغ ِ تمام تنهایی را که کشیده ام

داغ مسافرتهای تنهایی...

داغ احساست کشته شده من...

وَجبــــ به وَجبــــ به دلت میگذارم

این بار تو خواهی باخت...

باور کن...!

در دنیای تنهایی های خود

نقاش خوبی شدم..

درد کشیدم..

آه کشیدم...

سختــی کشیدم..

امــا نتوانستم از تو دسـت بکـشـم...

ای چشم هایت زندگی را زیر وُ رو کرده

بغضی که عاشق بود پنهان در گلو کرده



تقویمِ تلخِ زندگی یعنی : نبود تو

شیرینی هر لحظه ات را آرزو کرده ـ



این زن که سی سال از تب تنهاییش آویخت

دنیایِ اطرافِ خودش را جستجو کرده



تا اینکه تو، این شمشِ زیبایِ غزل مجنون

لیلای خود را با خودش او روبرو کرده



من با خودش آیینه خواهد شد کنار عشق

در خلوتش هر روز با دل گفتگو کرده


...
او می رود ...
یا نه ...
امان از تلخی روزی ....

دروغ بگو تا باورت کنند

آب زیر کاه باش تا بهت اعتماد کنند

بی غیرت باش تا آزادی حس کنند

خیانت هایشان را نادیده بگیر تا آرام باشند

کذب بگو تا عاشقت شوند

هرچه نداری بگو دارم

هرچه داری بگو بهترینش را دارم

اگه ساده ای ، اگه راستگویی ، اگه باوفایی ، اگه با غیرتی

اگه یکرنگی بدان که همیشه تنهایی رفیق …

اخرین اهنگ البومم به سلامتی ضیط شد اینم متنش


این سیگارایی که من می کشم همون اشکایی که نمی تونم بریزم

نسخ که می شم هفت هشتا در میون نفس می کشم

روز ندارم یعنی شبم می شه شب و با یه سری هله هوله تلف می شه وقت

فاصله که می گیره این لب با لب پشت بند هم روشن می شه نخ با نخ

دنیای بی ناموس هم هی جفت شیش میاره این غم نرفته پشتیش میاد

یه رفیق دارم که جینگ خودمه جدا از اینایی که ریخته دورم زیر پا له می شه

با لباس سفیدش ولی بازم نمیره از کنار رفیقش

اولیشو رضا سال هشتاد و هفت روشن کرد تا بکنه درداشو کم

ولی حالا اگه بخوای غمات بمیره دیگه روزی یه پاکتم جواب نمیده

یه اتاق دودی مثل هوای تهرون تاریکه و تب مثل شبای زندون

سرطان چیه که عامل اصلیش داداش، سرطان دلِ مائه که گندید داداش بی خیال

نمی شه که گله کرد یا که امروزو به فردا گره زد

شاید فردا همه فقط صدام بمونه تو هم سر خاک من بکنی گریه مَرد

tanha rafigho doste samimim toyi to

بی حسم ولی مثل اینکه تنم گرمه پس زندم انگاری خفم کرده

همه کامای حبس دورم دود غلیظ تو این اتاق تاریک مثل یه کور مریض

تن لشم به اشتباه زاییده شد رفت جوونیمم به اصطلاح گ … شد رفت

من مرامی از دوستا ندیدم سر پام زیر سایه اُستا کریمم

تنهایی خوشم با تو خوشترم وقتی رفیق تو رگیا مارو دور زدن

تو موندی جز تو هیشکی نیست هر چی لاشخور بود شد شیفت دلیت

کام بده تا دردی نمونه بامرام معرفتت می ارزه به تموم آدما

ضد حال زیاد زده زندگی به من ولی دایورت کردم رو قلقلی چپ

tanha rafigho doste samimim toyi to

بخند و بگو رو به راهی حتی شده به زور، به زور گاری

همه می خوان داستانو ماست مالی کنن نخو پر می کنن تا پاس کاری کنن

من بازیکنم بشم گل نمی زنم رفیقای قدیمیمو دور نمی زنم

سیگارو می گم رفیق فابریک دودی که هنوز به لب من کام میده لوتی

خدایا


محکم بغلم کن


آنقدر که


محکمی طناب دار را


حس نکنم...


میخواهم گریه کنم


آنقدر که


چشمانم


ستاره را در آغوش شب


وتنهایی ماه را


نبیند....


خدایا


محکم بغلم کن...

آخرین ایستگاه تو

همین تنهایست

که همیشه سر قرار مانده

و من این تنهایی‌ را تا ته تنهایی‌ به دوش می‌‌کشم

که تنها سایبان بی‌ کسی‌ام هست

و بی‌ منت همیشه با من است