فرهنگ خوراک ایرانی، هویتی رنگین کمانی است که از هویت‌های قومی تشکیل شده است. یکی از طیف‌های این رنگین‌کمان مردمان گیلان‌اند که در حاشیه غربی دریای کاسپین زندگی می‌کنند. غذاهای مردم این سرزمین در میان سایر ایرانیان شهره خاص و عام است.
یکی از عناصر مهم خوراکی گیلان سبزی‌های خوردنی است، روییدنی‌هایی که از لحاظ عطر و طعم بی‌مانند و متنوع‌اند. گیلانی‌ها گیاهان خودرو و بی‌نام را واش (علف) می‌نامند. برخی از آنها خوردنی‌اند مانند خال واش، تورش واش و برخی غیر خوردنی‌اند مانند سِگه واش.
در گیلان رعایت تعادل بین خوراک و تندرستی مبتنی بر اعتقاد به خاصیت سردی و گرمی غذاها است. گیلانیان به اقتضای آب و هوای مرطوب، سیر و غذاهای سیر دار فراوان می‌خورند. سیر را دافع رطوبت و بیماری‌هایی نظیر رماتیسم و … می‌دانند. سیر در نزد گیلانیان گیاهی گرم است. نیز معتقدند آب و هوای مرطوب ترشح صفرا را زیاد می‌کند پس چیزهای ترش زیاد می‌خورند.
سبزی‌ها و صیفی‌ها از مواد بسیاری از غذاها هستند و به آشپزی محلی گیلان رنگی گیاهی و سبز می‌دهند و آن را متمایز می‌کنند. تخم‌مرغ نقشی اساسی در خوراک گیلان دارد. تخم‌مرغ همه جا هست. در بازی، در مراسم مذهبی و نذورات و در طب سنتی. بی اغراق می‌توان گیلان را تمدن تخم‌مرغ نامید.
«برگرفته از کتاب فرهنگ خوراک مردم گیلان نوشته مسعود پورهادی»
... ادامه
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
