وقتي يه آدم ميــــــــگه

هيچ کس منو دوســــــــت نداره

منظورش از هيچ کــــس

يک نفــــــــر بيشتر نيست…

همون يه نفري که براي اون همه کســــــــه

امــیدوارم توىِ "زندگــــــــيت" جــزءِ اون دسته از اَفـــ ـــرادى باشی که :
اگه یکی از پُشت چشماتو گرفت ،
فقط يه نفر تو ذهـــنت بیاد ، نه چند نفر

اِنـصـــآفــــ نـیـستــــــ

کــه دُنـیــآ آنـقـَـدر کـوچَـکـــــ بـآشـَــد

کــه آدَمـ هــآی تـکـرآری رآ روزی صـَـد بــآر بــِبـیـنــی

و آنـقـَـدر بـُزرگــــــ بــآشَــد

کــه نـَتـَـوآنـی آن کَـسـی رآ کـه دلـَتـــــ مـیـخواهــَـد،

حـَـتــی یـِکــــ بــآر بـبــیـنــــی..

گفت :

قول بـــده ...

گفتم چه قـــولی؟

گفت :

که هر وقت یاد من افتادی بخــــندی ...

رفــــت ...

همه فکر کردن اونقدرا هم دوســش نداشتم

که فقط خندیــــدم...

که همــــش خندیدم.

قحطی عشق می آید نه هفت سال ، هفتصد سال

تو را در سیلوی قلبم ذخیره و پنهان میکنم.

به کنعانیان بگویید منتظر نمانند تقسیم شدنی نیست

حتی اگر یعقوب بیاید..

میدونی قشنگترین لحظه چه وقتیه..؟؟!!

موقعی که یواشکی بر میگردی تا به عشقت نگاه کنی!!

تا بر میگردی می بینی که اونم داشته بهت نگاه میکرده

حس خوب داشتن





حال خوب داشتن





روز خوب داشتن





نعمتیست که رفتنت به من هدیه کرد !

برگــرد عشق قدیمی و دیرین من؛
برگرد و بگو دوستـت دارم

.




.

.






.

تا با پشــــت دست چنان بــــر دهانت بکوبم
تا آرزوی داشتن یـک دندان را به گــــــــــور بـبـــری
چه برسد به من و یک عشق حقیقی

کشتگاهم خشک ماند و یکسره تدبیرها

گشت بی سود و ثمر.

تنگنای خانه ام را یافت دشمن با نگاه حیله اندوزش

وای بر من می کند آماده بهر سینه ی من تیرهایی

که به زهر کینه آلوده ست

پس به جاده های خونین کله های مردگان را

به غبار قبرهای کهنه اندوده

از پس دیوار من بر خاک می چیند .

وز پی آزار دل آزردگان

در میان کله های چیده بنشیند .

سرگذشت زجر را خواند .

وای بر من!

در شبی تاریک از این سان

بر سر این کله ها جنبان

چه کسی آیا ندانسته گذارد پا؟

از تکان کله ها آیا سکوت این شب سنگین

- کاندر آن هر لحظه مطرودی فسون تازه می بافد-

کی که بشکافد؟

یک ستاره از فساد خاک وارسته

روشنایی کی دهد آیا

این شب تاریک دل را ؟



عابرین! ای عابرین!

بگذرید از راه من بی هیچ گونه فکر

دشمن می رسد می کوبدم بر در

خواهدم پرسید نام و هر نشان دیگر

وای بر من!

به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را؟

تا کشم از سینه ی پر درد خود بیرون

تیرهای زهر را دلخون

وای بر من!

نیما یوشیج