ای خدای بزرگ !

کمکم کن تا وقتی که

می خواهم درباره ی

راه رفتن کسی قضاوت کنم

کمی باکفشهای اوراه بروم.

دکتر علی شریعتی

مانده ام در خلوت تاریک دیواری بلند
بردلم پر می زند یاد سپیداری بلند

می شود یک بار دیگر بشنوی حرف مرا ؟

بنگری آیینه حیران افکاری بلند ؟

روزها پیوسته تکرار سکوت کوچه ام

شب اسیر لحظه های خواب و بیداری بلند

بیکران تا ساحل سبز نگاهت میدوم

تا بخوانم قصه های تلخ تکراری بلند

نبض درد آلود چشمانم گواهی خسته اند

بر نبود لحظه های خوب دیداری بلند

خاطراتم حرمت خورشید در خاکسترند

مانده در د امان سرد باغ اسراری بلند

باز هم گم می شوم در ماجرای سایه ها

تا ببینم سایه ی سبز سپیداری بلند

در لا به لای خاطره ها ،گیر کرده ام

آنجا که دل ، به پای تو ،زنجیر کرده ام

چندین شکوفه ي آبي دخیل چشمانت
نذر گره گشایی تقدیر کرد ه ام

در قله های قلب تو ، درگیر سنگها

در کوهسار صبر تو ، انجیر کرده ام

وقتی که آمدم ،دل تو ، زود رفته بود

شاید برای آمدنم ، دیر کرده ام

حالا دلم خوش است که در شرح دردها
قدری تورا به اشک ، نمک گیر کرده ام

عشق آمد که مرا خانه خرابم بکند

گاه لبخند زند ، گاه جوابم بکند

ترس دارم که از این دست نیاید کاری

پای در بند شوم ، گیر طنابم بکند

به گمانم که مرا تشنه و درمانده کند

به بیابان کشدم ، محو سرابم بکند

عقل را پس بزند تا به جنونم بکشد

و در این حادثه ،دیوانه خطابم بکند

ببرد طاقت و صبرم و بلرزاند دل

دست بر جام برم ، مست شرابم بکند

نه، نباید که از این عشق هراسان بشوم

و نترسم که مرا خانه خرابم بکند

باید آغوش گشایم که مرا خام کند

درهیا هوی همین معرکه خوابم بکند

دختر:
قول میدی که هیچ وقت دختری رو بیشتر از من دوست نداشته باشی. ..

پسر:


من دوستت دارم اما نمی تونم همچین قولی بهت بدم . .

دختر(درحال گریه):...

یعنی یکی رو بعد از من دوست خواهی داشت؟

پسر(با خنده):

دختری که من بعد از تو دوست خواهم داشت...

تو رو مـــــامــــــان صــــدا می زنه...

قـبـل از ایـنـکـه بخـ ـواهـے בر مـ ـورב مـטּ و زنـבگـے مـטּ قضـ ـآوتـ ـ کنـے ،



کفـشـ ـهـ ـآے مـטּ را بـپـ ـوش و בر راه مـטּ قـבمـ ـ بـزטּ ،



از خـیـ ـآبـ ـآטּ ـهـ ـآ ، کـ ـوه ـهـ ـآ و בشـتـ ـهـ ـآیـے گـذر کـטּ کـه مـטּ گـذر کـرבمـ ـ ...



اشـکـ ـهـ ـآیـے را بـریـز کـه مـטּ ریـخـتـمـ ـ ...



בرב هـ ـآ و خـوشـے ـهـ ـآے مـטּ را تـجـ ـربـه کـטּ ...



سـ ـآلـ ـهـ ـآیـے را بگـذراטּ کـه مـטּ گـذرانـבمـ ـ ...



روے سـنـگـ ـهـ ـآیـے بـلـغـز کـه مـטּ لـغـزیـבمـ ـ ...



בوبـ ـآره و בوبـ ـآره بـر پـ ـآخـیـ ـز و بـ ـآز هـمـ ـ בر هـمـ ـآטּ راه سـخـتـ ـ قـבمـ ـ بـزטּ ..

.

بـعـ ـב ، آטּ زمـ ـآטּ مـے تـوانـے בرمـورב مـטּ قضـ ـآوتـ ـ کنـے ...!!

یادمون باشه که هیچ کس رو امیدوار نکنیم بعد یک دفعه رهاش کنیم چون خرد میشه " میشکنه و اهسته میمیره
یادمون باشه که قلبمون رو همیشه لطیف نگه داریم تا کسی که به ما تکیه کرده سرش درد نگیره

یادمون باشه قولی رو که به کسی میدیم عمل کنیم

یادمون باشه هیچ وقت کسی رو بیشتر از چند روز چشم به راه نذاریم چون امکان داره زیاد نتونه طاقت بیاره

یادمون باشه اگه کسی دوستمون داشت بهش نگیم برو نمی خوامت چون زندگیش رو ازش می گیریم

اول و آخر عاشقی دل شکستگی است .
دیگر در قلب من نه عشق است و نه احساس
دیگر در جان من نه شور است و نه فریاد
اما...
زندگی باید کرد
گاه با یک گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه باید روئید در پس این باران
گاه باید خیزید بر غمی بی پایان ...