ز جهان دل بر کندم

تا شوری پیدا کردم

تو پریشان مو کردی

چون مجنون صحرا گردم

ز تو نوشین لب باشد

هم درمان و هم دردم

دلم از خون چون مینا لبریز و من خاموشم

شب هجران جای می خوناب دل می نوشم

ز خیالت برخیزد بوی گل از آغوشم

تو سیه چشم از چشمم تو دوری من می بارم

تو هر سیه گیسو هر شب در خواب و من بیدارم

تو لب میگون داری من اشک گلگون دارم

ز تو دل گر برگیرم از غم دیگر می میرم

بخدا دور از رویت از جان شیرن سیرم

ز جهان دل بر کندم

تا شوری پیدا کردم

تو پریشان مو کردی

چون مجنون صحرا گردم

ز تو نوشین لب باشد

هم درمان و هم دردم
http://nemidoonam.com/view/post:549961-#%D9%85%DB%8C%D9%86%D8%A7%20%20#%D9%85%D9%87%...html
11 امتیاز + / 0 امتیاز - 1392/06/30 - 00:42 در متن ترانه
دیدگاه
Mona

{-175-}

1392/09/4 - 21:34