ایمان داشتن در زندگی به این معنا نیست
که کَشتی شما با طوفان مواجه نخواهد شد،
بلکه به این معنا است
که کَشتی شما هیچگاه غرق نخواهد شد.

وقتــی کســی می گویــد خوبی؟!
نگـــــو “مـــمـنـون”
نگـــــو “خوبـــــــم”
نگـــــو “بهتــــــرم”
فقـــط یک جـــوری بگـــــو “مــــرسی”
که طرف بدانــد سئـــوال احمقـــانه ای پرســـیده

گاهی اوقات دلم تنگ طمع تلخ اشک هایم می شود
و آرام می بارم و می نوشم …
گویی قهوه ای تلخ از چنس حقیقت می نوشم …
چه کسی می گوید قهوه تلخ است؟
قهوه در برابر روز گار تلخم شیرین ترین نوشیدنی عالم حساب می شود …
قهوه فقط یاداور است …
یاداور لحظات شیرین با تو بودن …
قهوه شیرین است …
خیلی شیرین …

از شاملوی عزیز،
بعد از یک فنجان قهوه
به هوایی سرد برمی گردم
در پی رویاهایم …
در پی تو …
احتیاجی به مستی نیست
یک فنجان قهوه هم دیوانه ام می کند
وقتی میزبانم چشمان تو باشد …
یک استکان چای از میان دستانت و یک جرعه غزل از میان چشمانت
دلم آرام ، نگاهت را می خواهد و شهد شیرین کلامت
خسته ام
دوباره باورم میکنی؟
عصرانه ای به طعم همین واژه های تلخ
من تو ، غروب ، و لبخندهای تلخ
تف می کنی تو شعر مرا روی میز و بعد
می ریزد از دهان تو این قطره های تلخ
- —– – —– – —— – —– – —– -

گارسون کمی شکر و تو لبخند می زنی
حالم به هم می خورد از طنزهای تلخ
گفتم هوا چه گرم و سر حرف باز شد
گفتی هزار لعنت بر این هوای تلخ
عادت کرده ام به طعم قهوه
به آد مهای پشت پنجره کافه
دست هایی که می روند
آدم هایی که نمی مانند
به تو
که روبرویم نشسته ای
قهوه ات را به هم می زنی
می نوشی
می روی
یکی به آدم های پشت پنجره ی کافه اضافه می شود…
حالا فهمیده ام که چرا قهوه و کیک را با هم می خورم
قهوه می نوشم برای زندگی تلخم و همراهش کیک برای شیرینی لحظاتی که با تو بودم
اما باز تلخی قهوه بر شیرینی کیک پیروز می شود
لحظات با تو بودن کوتاه بود… خیلی کوتاه…
ولی زندگی تلخم خیلی بلند است … خیلی…
لعنت بر قهوه تلخ سرد شده ام
تو
پاییز
قهوه
اکنون کنارم هست
پاییز
قهوه
اما تو…
روی صندلی همیشگی می نشینم و سفارش میدم : دو فنجون قهوه
هنوز هم با این که نیستی ولی برات سفارش میدم…
خودت نیستی خیالت که هست…
یک فنجان درد دل بدون شکر برای تو آورده ام
بنوش … تا از دهان نیفتاده … بنوش …
آب در هاون کوبیدن است اینکه من شعر بنویسم و تو فال قهوه بگیری
وقتی آخر همه شعرهای من تو می آیی و ته همه فنجان های تو من می روم …
امشب دلم تو را می خواهد
نشسته روبروی صندلی مقابلم
در سکوت سرد این جا
هوا سرد شده …
نه ! نه …
هوای من سرد شده …
حتی گرفتن فنجان قهوه هم ، دردی را دوا نمی کند …
چرا صندلی رو به رو خالی ست ؟
در ته فنجان قهوه ام کفش های توست
فقط نمی دانم می آیی یا می روی …

دنیای عجیبی ست ...
آدمها مثل رود جاریند ...
زلال که باشی ...
سنگهایت را می بینند ...
برمی دارند و نشانه می روند ...
درست به سمت خودت ...

گاهی دلتـــــــــ میخواهد
همه ی بغضهایتــــــــ
از نگاهتــــــــ خوانده شوند . . .
میدانی که
جسارتـــــــ گفتن کلمه ها را نداری . . .
اما یکــــــــ نگاه گنگــــــــ تحویل میگیری . . .
یا جمله ای
مثل : چیزی شده ؟؟!!!
آنجاستـــــــــ که
بغضتــــــــ رو با لیوانی از سکوتـــــــــ سر میکشی . . .
و با لبخندی سرد میگویی : نه هیچی . . . !!

یکی از دلایلی که دخترا رو استادیوم راه نمیدن اینه که شما حساب کن
تو لیگ چند تا بازیه؟
سر همه بازیا " ندونی چی بپوشی"
انصافا خیلی سخته. .

آدمها می ایند خودشان را نشان میدهند ؛
اصرار میکنند برای اثبات بودنشان و ماندنشان . . .
اصرار میکنند که تو نیز باشی همراهشان ،
همان آدمها وقتی پذیرفتی بودنشان را ،
وقتی که باورشان کردی ، به سادگی میروند . . .
و تو میمانی با باوری که از دست میرود . . .
این نیز میگذرد . . . !!

دوستــــــــ داشتن کسی که معنی دوست داشتن را نفهمــــــــــد
درست مثل توضیح دادن قانون نسبیت برای مادر بزرگت اســـــــت
تو چانه میزنی و او بافتنی اش را میبافــــــد . . .