bamdad
فقط باسایه خودم
خوب میتوانم حرف بزنم

اوست
که مرا
واداربه حرف زدن میکند!
فقط
او
میتواند
مرابشناسد!
"اوحتمامرامیفهمد"
میخواهم

عصاره
نه
شراب تلخ زندگی خودم را
چکه چکه

درگلوی
خشک سایه ام چکانیده؛

به
او
بگویم:
""این زندگی من است""
ص.هدایت

جای بعضی ها تو کتاب جغرافیا خالیه

به عنوان پست ترین نقطه دنیا...

...

...
"رفتن" !

رفتن که بهانه نميخواهد ،
يک چمدان ميخواهد از دلخوريهاى تلنبار شده و گاهى حتى دلخوشيهاى انکار شده ...
رفتن که بهانه نميخواهد وقتى نخواهى بمانى ، با چمدان که هيچ بى چمدان هم ميروى !



"ماندن" !

ماندن اما بهانه مى خواهد ،
دستى گرم، نگاهى مهربان، دروغهاى دوست داشتنى،
دوستت دارمهايى که مى شنوى اما باور نمى کنى،
يک فنجان چاى، بوى عود، يک آهنگ مشترک، خاطرات تلخ و شيرين ...



وقتى بخواهى بمانى ،
حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد خالى اش مى کنى و باز هم ميمانى ...
ميمانى و وقتى بخواهى بمانى ، نم باران را رگبار مى بينى و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت،
آمدن دليل مى خواهد
ماندن بهانه
و رفتن هيچکدام ... !!!

هی فلانی


دیگر هوای داشتنت را ندارم...


هرجا که دلت میخواهد برو....




فقط آرزو میکنم روزی هوای من به سرت بزند،


و


آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت ،


باز هم آرام نگیری....






و اما من....




بر نمیگردم که هیچ .




عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم ،






که نتوانی لم دهی روی مبل های راحتی ، با خاطراتم قدم بزنی.

پر از تــــــوام …

به تهیدستی ام نگاه نکن …

مگو هیچ نداری …

ببین….

“تـــــو را دارم”

میخواهم خودم را بزنم به آن راه……

همان راهی که تو همیشه از آن میرفتی…..

شاید دوباره همدیگر را دیدیم.