اسفندی

خدابیامرزدش
چه خوشگل بوده
حیف نبوده مرده

#آبـــان

داداش ایمان دلت گیر کردها

منو قتل؟من کجام به قاتلا شبیهه؟!!!!من بی گناهم به خدا.تا وکیلم نیاد صحبتی ندارم

بانی فیلم: قصش درازه، من بودم، حاجی نصرت، رضا پونصد، علی فرصت. آره و اینا خیلی بودیم، کریم آقامونم بود..

آره، از ما نه، از اونا آره، که بریم... تو نمیری، به موت قسم ما اصلا تو نخش نبودیم. آره، نه، گاز، دنده، دم هتل کوهپایه دربند اومدیم پایین. یکی چپ، یکی راست، یکی بالا، یکی پایین،... اینها بخشی از دیالوگ های معروف هنرپیشه ای که با اجرای یک تیپ ساده در فیلم قیصر پای در راه بازیگری نهاد. چهره اش هنوز پیر و تکیده است و همچنان سرحال قبراق است. حضورش در عصر یخبندان 4 به عنوان گوینده از آخرین فعالیت های این هنرپیشه کهنه کار به شمار می رود.

می دانم هر چه از شما بپرسم کلیشه ای خواهد شد اما می خواهم از دوران ماقبل قیصر بپرسم و از خانواده هنرمند شما بیشتر بدانیم تصور بسیاری از اهالی سینما از شما این است که حضور شما در عرصه بازیگری ریشه در قیصر دارد؟
خدمت شما عرض کنم که پدر من آقای غلام حسین خان مفید جزء اولین دبیران ورزش بودند که در ورزش نوین ایران فعالیت می کرد تا قبل ایشان حوزه ورزش های میدانی به زورخانه خلاصه می شد. میر مهدی خان برزانده به همراه غلام حسین خان مفید ورزش های نوین در ایران را پایه گذاری کردند. پدرم روزها فعالیت ورزشی داشت و بعد از ظهر تا پاسی از شب در حوزه تئاتر فعالیت می کرد. غلامحسین خان مفید عاشق شاهنامه بود و اغلب نمایش هایی که ایفا می کردند. اقتباس هایی از قصه های شاهنامه بود. همکاران ایشان در آن دوره به ایشان می گفتند، دیگر روی دست آقای مفید در رستم بازی کردن نخواهد آمد. بدون اغراق عرض می کنم رستم را واقعاً بی نظیر بازی می کردند. در سن 75 سالگی هم آخرین جشن هنرستانی ها که برگزار می شد من سهراب و ایشان نقش رستم را بازی می کردند واقعاً اجرای بی نظیری بود در آن سنی که با مشکلات کلیوی دست به گریبان بودند.


بهمن مفید

شروع فعالیت های هنری ایشان در چه دوره ای اتفاق افتاد و در آن دوره با چه کسانی دیگری همکار بودند؟
در آن دوره ای كه آقای حالتی، سارنگ و آقای محتشم تقریبا سری نخست تئاتری بودند اما غلامحسین خان بیشتر شاهنامه کار می کرد .پدر من جزء اولین کسانی بود که روی صحنه نمایش بازی می کرد تا قبل از آن اغلب نمایش ها در میادین و مکان های عمومی برگزار می شد اما همانطور که اشاره کردم بیشتر شاهنامه کار می کردیم.

همکاری شما با بیژن مفید چگونه شکل گرفت؟
برادر بزرگم بیژن مفید به دلیل علاقه مندی به دانشکده ادبیات رفت و ادامه تحصیل داد، بیژن بعدها رفت با آقای کوئمبی و دیویدسون و کسانی که از خارج آمده بودند همکاری کرد، بیژن هم مترجمشان بود هم دستیارشان. بعد از مدتی هم خودش در عرصه کارگردانی فعالیت کرد، من موفق به همکاری با برادرم شدم و در نتیجه این شانس را داشتم که تمام کارهایی که به نظر نشدنی می آمد و بیژن تشخیص می داد که شدنی است را انجام بدهم، در نتیجه در حرفه بازیگری بیشتر از بقیه جا افتادم.از چهار سالگی هم در نمایش یوسف و زلیخا بازیگر نقش کودک بودم. بازیگر این نقش باید روی صحنه حرف می زد، منم هم بچه درشتی بودم، قنداقم می کردند و می آوردند روی صحنه. آنقدر خوب اجرا کرده بودم که بعد از آن در تئاتر های دیگر هم به عنوان کودک هنرمند از من استفاده می کردند. تا سالیان در بسیاری نمایش ها به جای اسم من از عنوان کودک هنرمنداستفاده می شد.

چرا از اسم حقیقی شما استفاده نمی شد؟
چون در مدرسه با گرفتاری عدیده ای مواجه می شدم اگر شاگردی می رفت مثلاً تئاتر بازی می کرد، معلم ها اذیتش می کردند. مثلاً معلم می گفت اگرتو آنقدر خوب تئاتر بازی کنی چطور مثلاً مشقت را ننوشتی و گرفتاریهایی از این دست.اسم بازیگران کودک را به این دلیل نمی نوشتند و از عنوان کودک هنرمند استفاده می کردند.

در تئاتر با کدام بزرگان همکاری داشتید؟
من حین همکاری متدوام با بیژن، با گروه هنر ملی و آقای عباس جوانمرد همکاری داشتم. بعد هم زمینه همکاری با شاهین سرکیسیان پیش آمد .بیشتر به عنوان اکتور تاتر شناخته می شدم و تقریبا با بزرگان این عرصه قبل از ورود به حوزه سینما همکاری داشتم.

سایر اعضای خانواده یعنی برادر و خواهر های شما هم در این حوزه فعال بودند؟
برادر دیگرم اردوان متخصص کارهای بیژن بود. اردوان رفته بود دوره های مختلفی در آمریکا، ایران و فرانسه دیده بود. در حرفه خود واقعا بی نظیر بود. ایشان به عنوان کارگردان نمایشنامه های حوزه کودکان شناخته می شد. اردوان در حوزه کودک به صورت تخصصی تحصیل کرده بود و ما به صورت خانوادگی عاشق کارهای عروسکی بودیم. پدرم هم به این حوزه دلبستگی خاصی داشت. مثلاً نمایشی را در انزلی اجرا می کرد با عنوان « فوتبال حیوانات»؛ ماسک می ساخت، لباس درست می کرد، خیلی عاشق این کارها بود. به این دلیل ما هم به صورت جمعی به فعالیت در این حوزه علاقه مند بودیم. خواهر کوچکم،هنگامه مفید، در حوزه کودک و نوجوان فعالیت می کند.به نظرم هنگامه نویسنده، کارگردان و هنرپیشه خوبی است.

برگردیم به آن سال ها، شما فعالیت زیادی در تئاتر در دهه 40 و 30 فعالیت داشتید چرا پیش نیامد تا قیصر در سینما فیلمی را بازی کنید؟
اصلاً نمی خواستم به حوزه سینما ورود پیدا کنم. من کارمند وزارت فرهنگ و هنر بودم و در آن زمان وزارتخانه اجازه نمی داد هنرپیشه هایش خارج از حوزه تئاتر فعالیت کنند. یعنی نه تنها در سینما بلکه در محیط خارج از وزارت خانه اجازه نداشتیم فعالیت کنیم. مثلا حق رفتن به نمایشنامه های شبانه لاله زار را نداشتیم، چونکه از وزارتخانه حقوق می گرفتیم.

شما، اسفندیار منفرد زاده، احمدرضا احمدی و آقای کیمیایی همه بچه محل بودید؟
بله همه بچه محل بودیم، نه اینکه منازلمان به هم نزدیک باشد ولی اهالی یک محل بودیم مثلاً آنها در سقاباشی می نشستند ما در شهباز می نشستیم. فاصله مان یک کیلومتر هم نبود. یادش بخیر مرا یاد احمدرضا احمدی انداختی. من واقعاً شاعر روی دستش ندیدم، بی نظیر بود از بچگی هم شیرین و خوشمزه بود. سر میدان ژاله یک قهوه خانه ای بود به اسم قهوه خانه درویش. در واقع قهوه خانه به معنی چایخانه نبود. یه جایی بود مثل کافه پریای آن زمان. جوان ها جمعه ها آنجا دور هم جمع می شدند. در این قهوه خانه آدمی بود به اسم ممد گردویی، ممد سرداب،... ده ها اسم داشت بعد از ظهر ها پاتوقش قهوه خانه درویش بود.

قبلا گفتید آدم چاخان بازی بود؟
در چاخان کردن رو دست نداشت. مثلاً می گفتند فلان آدم معروف کتک خورد و در روزنامه ها راجع این قضیه می نوشتند، توی قهوه خانه پیش همه می گفت کار من بود. فلانی را زدم، ایکس با من درگیر شد ایگرگ معروف را حالش را گرفتم و... اغلب بچه ها هم خیلی بهش گوش می کردند.گردویی که شروع می کرد منم یه بساط مثل خودش درست می کردم . می آمدم، یک لگد می زدم به میز و شروع می کردم .من بودم حاجی نصرت، رضا پونصد، علی فرصت، آره و اینا خیلی بودیم، کریم آقامونم بود...

این دیالوگ را شما ساخته بودید؟
این روایت را تعریف می کردم. ممد گردویی هم عصبانی می شد، چاقو می کشید و دنبال من می دوید و می گفت چرا نمی گذاری ما دوزار پیدا کنیم... آقای کیمیایی و بچه های دیگر هم می خندیدند. از طرفی دیگر ما سال به سال قرار دادمان را در وزارت ارشاد تمدید می کردیم. در آن سال اعتصاب کردیم من و فنی زاده، آقای کشاورز و خیلی از بچه ها مثل آقای جمشید مشایخی هم بود از وزارتخانه آمدیم بیرون.

چرا؟
چونکه نمی خواستند استخداممان کنند، می خواستیم استخدام رسمی شویم، بیمه داشته باشیم، مثل بقیه. وقتی که آمدیم بیرون درست موقعی بود که آقای کیمیایی به من گفتند که تکه معروفی که در قهوه خانه اجرا می کردی را می خواهم برای فیلمم. می خواهم با اجرای این بخش ضرباهنگ فیلم را عوض کنم. یعنی فیلم داره خیلی نرم جلو می رود یکدفعه از این نقطه مشخص که در آن حضور داری ریتم تند تر خواهد شد که می خواهم تغییر ضرباهنگ با این دیالوگ تو شروع شود. البته خود آقای کیمیایی هم به متن اجرا شده خیلی اضافه کرد. چون از اداره آمده بودم بیرون گفتم باشه حتی اصلاً صحبت از پول و دستمزد نکردم. حضورم رفاقتی بود.
رفتم و بخش معروف مورد اشاره را اجرا کرد، مازیار پرتو یک ضرب آن را گرفت یعنی همان یک پلان اول ما کارمان را انجام دادیم. بعد از مدتی از طرف اداره فرستادند دنبالم که برگردیم تا مراحل استخدام ما صورت پذیرد. آقای جمشید مشایخی که می دانید چگونه اخلاقی دارد وقتی قراری می گذارد مردانه پایش می ایستد. آقای مشایخی گفت من چون قرار گذاشتم که برای آقای کیمیایی کار کنم باید این فیلم را بازی کنم بعد بر می گردم اداره .می دانید آقای کشاورز قرار بود که نقش خان دایی را بازی کنند آقای جمشید مشایخی در قیصر قرار بود نقش «فرمون» را بازی کنند که در نهایت آقای ملک مطیعی بازی کردند. آقای کشاورز برگشتند اداره و در نتیجه آقای مشایخی آمدند نقش خان دایی را بازی کرد و آقای کیمیایی هم فرستادند دنبال آقای ملک مطیعی که بیایند این نقش را بازی کنند. آقای ملک مطیعی هم البته خیلی لطف کردند چون ایشان جزء قدیمی ترین هنرپیشه ها بودند اما به خاطر آقای کیمیایی وسناریو حضور در این فیلم را پذیرفتند. خیلی خوششان آمده بود واقعاً عالی بازی کردند و حضورشان خاطره انگیز شد. بعد از قیصر دیگر به من و آقای مشایخی مکرراً فیلم پیشنهاد می شد و ما دیگر به وزارت خانه نرفتیم.


بهمن مفید

یعنی به خاطر یک نقش کمتر از یک دقیقه و سی ثانیه؟
اولش قرار نبود وارد حوزه سینما شوم چون برادرم بیژن و پدرم دوست نداشتند که ما وارد عرصه بازیگری در سینما شویم. خانوادگی دوست داشتیم در حوزه تئاتر کار کنیم. آن هم هم در حوزه کودکان و اقتباس های شاهنامه ای کار کنیم.

واکنش برادر بزرگ و پدر به حضور شما در سینما چگونه بود؟
واقعاً به رویم نیاوردند. ولی شنیدم مادرم می گفت همه فیلم هایت را می روند و می بینند. ولی پدرم اصلا به رویم نیاورد.ولی دوست نداشتند در سینما فعالیت داشته باشم. بیژن حتی توی شهر قصه متلک هم به من گفته بود: ...یا بروم تو سینما، هر شبه آکتوری کنم، اگر که آکتوری نشد، نقش رجیستری کنم. چرا خجالت بکشم، یا بکنم رودرواسی و در این بخش از شهر قصه با من شوخی کرده بود.

بیژن خان از آکتوری در سینما خوشش نمی آمد؟
نه اینکه خوشش نمی آمد می گفت که بچه تئاتر حیف است بروند در سینما و بچه سینما هم حیف است بیاید در تئاتر. هر کسی کار خودش را انجام دهد. حتی چند بار به من گفت که دست از بازیگری در سینما بکشم. همیشه این مثال را برایم می زد و می گفت: بازیگری که با سینما شروع کرده تصور می کند روی صحنه هم می تواند برود. در صورتی که هنرپیشه سینما مثل آکاردئون نواز می زندو هنرپیشه تاتر به مثابه سه تارنواز است. هر دو نوازنده هستند ولی اصلاً به هم ربطی ندارد یعنی کسی که آکادئون می زند قرار نیست که سه تار هم بزند کسی هم که سه تار می زند قرار نیست بتواند آکاردئون بزند. البته بعد از یک مدت تمرین هر دوتا ساز را می توان نواخت چون نوازنده مبنای موسیقی را می شناسد. ولی به همین راحتی هم نیست که چون من آکتور سینما هستم صبح بروم تئاتر بازی کنم.

وقتی بازیگر تئاتر وارد سینما می شود یک مقدار برای اجرای صحنه ای تنبل می شود؟
یا بالعکس وقتی بازیگر صحنه و با نفس تماشاچی آشنا، وقتی می رود جلوی دوربین تقریبا نمی داند باید چه کاری انجام دهد.

نگرش شما تا قبل از سال 48 نسبت به تولیدات سینمای ایران چگونه بود؟
کلاً من زیاد سینما رو به آن معنا نبودم ولی فیلم های وسترن را خیلی دوست داشتم این گونه خاص سینمایی را دنبال می کردم. فیلم های خوب ایرانی را هم معمولاً نمی شد که نبینی، سالن سربازی بود که طاق نداشت فکر می کنم تالار فرهنگ که الان شده تالار رودکی. اون موقع فیلم های خوب ایرانی را برای هنرمندان تابستان ها نشان می دادند و ما همه می رفتیم در این سینمای تابستانی فیلم ها را تماشا می کردیم. قبل از سال 48 و حضور در قیصر من با سینمای ایران هم خوب آشنا بودم. آکتورهای سینما از رفقای پدرم بودند. بعضی از آنان شاگرد های پدرم بودند مثل آقای سارنگ، محتشم، مجید محسنی و مرتضی احمدی. من کلاً کارهای نمایشی را دوست داشتم و تقریباً از آنها جدا نبودم و همه را می دیدم.

شما با این گرایش عمیقتان نسبت به هنر اصیل تئاتر و این مراقبت های خانواده به لحاظ نگرش، غیر از فیلم های کیمیایی و حاتمی سایر فیلم هایی که بازی می کردید پیرنگ ها و قصه های تکراری و مشابه داشت. برای یک هنرپیشه در پیش گرفتن چنین روندی چندان هم جالب نیست؟
ارتزاق در بازیگری خیلی مهم است. من شغلم بازیگری بود و هست بعدها که آمدم در سینما اشتغال دیگری غیر از بازیگری نداشتم، نمی توانستم به حرفه دیگری بپردازم، باید زندگی می کردم.نکته دیگر این است خود مردم هم توقعشان از جایگاه اجتماعی یک هنرپیشه بالاتر می رود. مثلاً وقتی می دیدند که آکتورشان با دوچرخه یا پیاده به سر کار می رود باورشان نمی شود. مجبور بودیم یک ماشین خوب بخریم و اقساطش را باید پرداخت می کردم. ضمن اینکه از پیشنهاد هایی که می شد اگر سه تا از پیشنهادهایی را که رد می کردی باید دو تای دیگر را قبول می کردی و گرنه از چرخه حرفه ای کنار گذاشته می شدی. قبول دارم درخیلی از فیلم های عالی بازی نکردم ولی من در هر فیلمی که بازی می کردم با تمام وجود کار می کردم.
البته به شما بگویم که من اصلاً زمینه رشد برایم فراهم نشده بود. من شش هفت سال در سینما بودم داشتم دست گرمی نقش های مکمل فرعی بازی می کرد.بعد که به مرتبه ایفای نقش های اول رسیدم هنوز موقعیتی را پیدا نکرده بودم بگویم چه سناریو یی را می خواهم و چه کارگردانی خاصی آرمانی و مطلوب است. تازه بعد از فیلم «جوجه فکلی» می توانستم تصمیم بگیرم حالا در چه فیلمی بازی کنم با چه کارگردانی کار بکنم که انقلاب شد. من در آن زمان 35 ساله بودم و کنار گذاشته شدم. هنوز شروع نکرده بودم در فیلمی که دلم می خواست بازی کنم ونقشی را که خودم دوست داشتم بازی کنم به این دلیل کار مهمی نکردم. فیلمسازانی مثل عباس کسایی، رضا صفایی، کارشان شاهکار بود مثلا برای ساخت فیلمی از جنسی که منتسب به جریان فیلمفارسی می شد یک سال کار می کردند.

محسنی، صفایی و.. مثل هر فیلم نامه ای که می آمد را کار می کردند؟
هر فیلم نامه ای که می آمد را کار می کردند و به سرعت فیلم را به سرانجام می رساندند. مثلاً آقای ایکس شاید دوسال طول می کشید تا فیلمی را بسازد اما دوستانی را که نام بردید رکورد زده اند. یکی از این دوستان 17 روزه فیلمی را ساخت. شاید باورتان نشود جوجه فکلی با همه تعدد لوکیشین های پراکنده در شمال و جنوب در 15 روز ساخته شد. وقتی یک سناریو را می خواندند همان موقع در مغزشان مونتاژ فیلم را انجام می دادند.

پس تا انقلاب شد هنوز فیلم دلخواهتان را بازی نکرده بودید؟ نگرشتان نسبت به کار های کیمیایی و حاتمی چطور بود چون آنها تقریبا نسبت به جریان اصلی سینمای ایران متفاوت تر کار می کردند؟
این دو بزرگوار نگرش فنی - محتوایی دقیقی به سینما داشتند، میزانسن و دکوپاژ را می شناختند ضمن اینکه در برگردان فرمی، خوش سلیقه تر و اندیشمندانه تر عمل می کردند.

با اطلاق واژه فیلمفارسی به تولیداتی که در آن حضور داشتید موافق بودید؟
در واقع همان موقع ها ما خیلی بحث کردیم عنوانی بود که جریان بدنه آن موقع یدک می کشید. ما و همکاران سینمای بدنه اصلا راجع به این موضوع ها فکر نمی کردیم. نگرش من نسبت به آن دوره این گونه است که با این همه تلاش جریان اصلی فیلمسازی در ایران شکل نگرفته بود. تماشاچی های ما هنوز عادت ندارند که برخی آثار را به دلیل حضور افراد خلاق و مولد ببینند. تماشاچی واقعی سینما به نظرم مسیر را برای سینما تعریف می کند. همان تماشاچی محترم است که برای افرادی نظیر اصغر فرهادی و مسعود ده نمکی مسیر را تعیین می کند چرا که آثار این دوستان را مردم به دلیل نامشان می روند و تماشا می کنند. بازیگر در آثار این عزیزان آنچنان مهم نیست. بیشتر نام سازنده مهم برشمرده می شود. در دوره ای فیلمفارسی مردم به دلیل اسم کارگردان سراغ تماشای اثر نمی رفتند، بیشتر بازیگر در برقراری مخاطب تاثیر داشت. در شرایط کنونی بیشتر کارگردان مهم است.

با انتقاد همکاران، دوستان و منتقدان در آن زمان مواجه خاصی نداشتید؟
خیلی انتقاد می شد اما اهل چالش با کسی نبودم. البته عده ای از همکاران بودند که دوست داشتند که کارشان نقد شود و هفته دیگر بروند در روزنامه دیگری جواب بدهند و خلاصه از این قصه ها.من وقت این کارها را نداشتم چون کلی قسط داشتم و باید زندگی می کردم، فقط تنها کاری که می توانستم انجام دهم این بود که از میان یازده سناریویی که در مقابلم می گذاشتند بهترین را انتخاب کنم چون آقای کیمیایی و مرحوم حاتمی که سالی یک فیلم می ساختند، من به عنوان حرفه ای این کار باید زندگی می کردم و البته در میان کارگردان هایی که به من پیشنهاد می دادند، من بهترین را انتخاب می کردم.

بعد از انقلاب چکار می کردید؟
بعد از انقلاب هم در تئاتر فعالیت می کردم. تئاتر که تعطیل شد من دیدم کاری ندارم شغلم بازیگری بود و طبیعتا بیکار شدم و به آمریکا رفتم.

چه سالی رفتید آمریکا؟
دو سال بعد از انقلاب بود دقیقا خاطرم نیست.

در آنجا چکار می کردید؟
با آقای مرتضی عقیلی یک سری میان پرده کار کردیم. تا خدا بیامرز بیژن زنده بود ماه و پلنگ، شاپرک خانم و نمایش های کودکانه را روی صحنه می بردیم. ایشان که فوت کردند من و آقای عقیلی سعی کردیم که سنت ها تئاتری را زنده نگاه داریم. یعنی اقلاً ایرانی های خارج از کشور هویت خود را فراموش نکنند. هر چند این میان پرده ها قالب طنز داشت.

چه سالی برگشتید؟
همان موقع که آقای خاتمی گفتند که آنهایی که خارج هستند می توانند بیایند خانوادشان را ببینند و بروند. من آمدم ولی پاسپورتم گرفتار شد و پنج سالی مجبور شدم در ایران بمانم بعد از پنج سال که برگشتم لس آنجلس نشینان به من چپ چپ نگاه می کردند اینجا هم که جور دیگری راجع به من فکر می کردند و شاید همچنان همین شکلی فکر می کنند. عجالتا دیگر نه آنجا را داشتم نه اینجا را ،معلق بودم. نهایتا ماندم.دوست دارم در ایران باشم من خاکم را دوست دارم.

خوب آقای خاتمی سال 76 گفت که می توانید باز گردید اما جناب خاتمی سال 62 در یک مصاحبه رادیویی گفتند کسانی که در سینمای قبل از انقلاب بازی کردند اگر هزاران بار هم توبه کنند توبه شان پذیرفته نیست اگر نماز هم بخوانند در پیشگاه خداوند متعال پذیرفته نیست. این عین حرفی است که بسیاری از هنرمندان آن را کوچاند.
من نشنیده ام شاید دقت نکردم.

چرا اصرار نکردید همان دهه شصت در ایران بمانید خیلی از همکارانتان شما که قبل از انقلاب فعالیت داشتند ماندند و تلاش نکردند که ادامه فعالیت بدهند؟
خوب جوونی کردم باید به قول شما می ماندم، اما نماندم.

با مسئولین ارشاد اون موقع برخورد داشتید صحبتی رد و بدل نشده بود؟
نه. من همینطوری رفتم.


بهمن مفید

تمایل داشتید بمانید؟ چون بعد از انقلاب در دو فیلم حضور پیدا کردید.
بله حتی فیلم «اعدامی» و «فریاد مجاهد» را بازی کردم. «فریاد مجاهد» گره فعالیت را برای من کورتر کرد.بعدها میان این گروه سیاسی و دولت وقت شکرآب شد فیلم هم اکران نشد.

در لوس آنجلس غیر از حضور در میان پرده های مورد اشاره فعالیت تاتری هم داشتید؟
من، آقای عقیلی و آقای بهرام وطن پرست هم دور هم جمع شدیم و سه چهار تایی هم کار مشترک انجام دادیم (مکث می کند...)

زندگی کردن در غربت برای شما سخت بود؟
احساس غریبگی می کردم. به غیر از مملکت خودم هر جایی که بودم خیلی سخت می گذشت. باید عادت کنی و آنجایی شوی، اما نتونستم،حتی اصلاً زبان انگلیسی من رشد آنچنانی نداشت من بیست سال آنجا زندگی کردم، منتظر بودم برگردم تا آقای خاتمی در این مورد صحبت کردند. اوایلی هم که آمدم آقای کیمیایی می خواستند سربازهای جمعه را بسازنند من هم با کمال میل رفتم فکر کردم خود آقای کیمیایی می آید با من حرف می زند. یکدفعه دیدم آقای تهیه کننده آنجا نشسته و یک حرف هایی به من زد و من هم جوابش را دادم و آمدم بیروم در صورتی که اگر خود آقای کیمیایی بهم گفته بود دیگر نیازی به گفتن تهیه کننده نبود. «سرود تولد» را بازی کردم و حین اکران آن اتفاقات رخ داد. عده شیشه های سینما را شکستند در نتیجه فیلم را متوقف کردند بخش هایی که بنده در فیلم حضور داشتند را فیلم حذف کردند.

شما هیچ وقت خودتان از هیچ مسئول دولتی یا به واسطه پیگیر این ممنوعیت طولانی نشدید؟
برخی همکاران هستند که خیلی زحمت کشیدند هنرپیشه شوند و به شهرت برسند. من شغل خانوادگی ام بوده، به این دلیل هیچ وقت به هیچ اداره ای نرفتم. اگه خواستند فرستادند دنبال من. همینطور که در تئاتر فرستادند دنبالم. الان هم منتظر بودم که زمینه مساعد شود و سینماگری پیشنهاد دهد. اگر چنین اتفاقی بیفتد به دوستان نه نخواهم گفت.

خیلی از همکاران شما مثل آقای پیشواییان در حال حاضر در سینما حضور دارند این خیلی علامت سوال بزرگی است که چرا مسئولین دولتی در این سال ها به این قضیه فکر نکردند؟
وقتی می گویند صلاح نیست، حتما صلاح نیست!

اشتیاق دارید دوباره بروید روی پرده سینما خودتان را ببینید.
من شغلم بازیگری است اصلاً بحث اشتیاق نیست یعنی تا دم مرگ. شغل دیگری که ندارم. حتماً یک عیبی هست که نفرستادند دنبالم، بحث اشتیاق نیست، هنوز مسئول واقعی سینما پیدا نشده اگر پیدا بشود خوب طبیعی است مشکل کار نکردن ما در عرصه سینما حل خواهد شد.

بچه های سینما به شما سر می زنند احوالی از شما می پرسند؟

بازیگران امروز سینما از معرفت لبریزند، ننه گیلانه سینما، بانو فاطمه معمتد آریا همیشه جویای حالم هست آقای فراهانی و دخترشان (شقایق فراهانی). آقای پرستویی خیلی لطف دارند. تا بود خدابیامرز شکیبایی. پورعرب هم تا قبل از مریضی خودش بهم سر می زد الان ازش خبری ندارم خیلی دلم می خواهد او را ببینم. اوایلی که از آمریکا آمده بودم خیلی بهم لطف می کرد. راستی از همسرم خیلی تشکر می کنم خیلی برایم زحمت می کشد. من که اهل مصاحبه نیستم اما خواستم از ایشان مراتب تشکرم را رسانه ای اعلام کنم.

مهناز کجاست الان بهت گیر بده

#زیبا بود

آبان

She said to me, "Go steady on me
او به من گفت "به من تکیه کن

Won't you tell me what the Wise Men said
آیا به من آنچه را که به مردان عاقل گفته ای نمی گویی؟

When they came down from Heaven
وقتی که از بهشت به زمین آمدند

Smoked nine 'til seven,
All the shit that they could find
تمام کثافت هایی که در زمین یافتند

But they couldn't escape from you
اما نتوانستند از تو فرار کنند

Couldn't be free of you
نتوانستند خود را از وجود تو آزاد کنند

And now they know there's no way out
و اکنون می دانند هیچ راهی برای برگشت ندارند

And they're really sorry now for what they've done
و اکنون برای کاری که کرده اند واقعاً متاسفند

They were three Wise Men just trying to have some fun
آنها سه مرد عاقل بودند که تنها می خواستند کمی تفریح کنند"

Look who's alone now
ببین چه کسی اکنون تنهاست

It's not me. It's not me
من نیستم. من نیستم.

Those three Wise Men
آن سه مرد عاقل

They've got a semi by the sea.
Got to ask yourself the question
باید از خودت این سوال را بپرسی

Where are you now
که اکنون کجا هستی؟

Really sorry now
اکنون واقاً متاسفم

They weren't to know
آنها نمی دانستند

They got caught up in your talent show
که در برنامه استعدادیابی تو گرفتار شده اند

With you pernickety little bastards in your fancy dress
با حرامزاده های کوچک و وسواسی که با خود در لباس تجملی ات داری

Who just judge each other and try to impress
آنهایی که فقط همدیگر را نقد می کنند و می خواهند خود را نشان دهند

But they couldn't escape from you
اما آنها نتوانستند از تو فرار کنند

Couldn't be free of you
نتوانستند خود را از وجود تو آزاد کنند

And now they know there's no way out
و اکنون می دانند هیچ راهی برای برگشت ندارند

And they're really sorry now for what they've done
و اکنون برای کاری که کرده اند واقعاً متاسفند

They were three Wise Men just trying to have some fun
آنها سه مرد عاقل بودند که تنها می خواستند کمی تفریح کنند"

Look who's alone now
ببین چه کسی اکنون تنهاست

It's not me. It's not me
من نیستم. من نیستم.

Those three Wise Men
آن سه مرد عاقل

They've got a semi by the sea.
Got to ask yourself the question
باید از خودت این سوال را بپرسی

Where are you now
که اکنون کجا هستی؟

فروردين ماه


- ايراني
فريدون جنيدي ( شاهنامه‌پژوه و نويسنده)
علي دايي (بازيكن فوتبال)
محمد علي فردين (بازيگر)
مجيد مجيدي (كارگردان)
محمدعلي كشاورز (بازيگر)
خسرو شكيبايي (بازيگر)
ژاله علو (بازيگر)
مريلا زارعي ( بازيگر)
بيتا فرحي (بازيگر)
پوران درخشنده (كارگردان)
عليرضا افتخاري (خواننده)
رخشان بني‌اعتماد (كارگردان)
محمد رضا گلزار (بازيگر)
خشايار اعتمادي (خواننده)
-خارجی
ژوزف پوليتزر (روزنامه نگار آمريكايي)
هنري جيمز (نويسنده آمريكايي)
ونسان ونگوك (نقاش هلندي)
نيكيتا خروشچوف (نخست وزير سابق روسيه)
تنسي ويليامز (نويسنده آمريكايي)
چارلي چاپلين (هنرپيشه انگليسي)
مارلون براندو (هنرپيشه آمريكايي)
بيسمارك (صدراعظم آلمان)

*ارديبهشت ماه
- ايراني
عمر خيام (رياضيدان و اخترشناس)
دكتر محمّد معين (اديب)
سيمين دانشور (شاعر)
قيصر امين‌پور (شاعر)
غلامحسين بنان (خواننده)
رهي معيري (شاعر)
فريماه فرجامي (بازيگر)
پرويز مشكاتيان (نوازنده)
آرش لباف (خواننده)
رضا عطاران (بازيگر)
بهنوش بختياري (بازيگر)
آندره آغاسي (تنيسور)
همايون شجريان (خواننده)
آتوسا پور كاشيان (استاد بزرگ شطرنج)
سعيد شهروز (خواننده)
پويا اميني (بازيگر)
جواد كاظميان (فوتباليست)
فريدون زندي (فوتباليست)
-خارجی
اونوره دوبالزاك (نويسنده فرانسوي)
ويليام شكسپير (نمايشنامه نويس انگليسي)
برتراند راسل (فيلسوف و نويسنده انگليسي)
ولادمير ناباكف (نويسنده روس)
يوهان برامس (آهنگساز آلماني)
سالوادور دالي (نقاش اسپانيايي)
هري ترومن (رئيس جمهور آمريكا)
روبسپير (انقلابي فرانسوي)
كاترين كبير (ملكه روسيه)
اليور كرامول (رهبرانقلابي انگليس)
نانسي عجزم (خواننده لبناني)
ملكه اليزابت دوم (ملكه انگليس)
هيتلر (ديكتاتور آلماني)
زيگموند فرويد (روانشناس اتريشي)
هنري فوندا (هنرپيشه آمريكايي)
گري كوپر (هنرپيشه آمريكايي)
ارسون ولز (كارگردان آمريكايي)

*خرداد ماه
- ايراني
عزت الله انتظامي (بازيگر)
محسن مخملباف (كارگردان)
محمدرضا شريفي‌نيا (بازيگر)
امين حيايي (بازيگر)
رضا كيانيان (بازيگر)
جواد رضويان (بازيگر)
هادي ساعي (قهرمان تكواندو المپيك)
امامعلي حبيبي (قهرمان كشتي)
فرهاد مجيدي (فوتباليست)
سعيد نفيسي (نويسنده و شاعر)
عباس يميني شريف (شاعر و اديب)
جليل شهناز (نوازنده)
محمد محيط طباطبايي (انديشمند و روزنامه نگار)
احمدرضا عابدزاده (بازيگر و مربي فوتبال)
وحيد طالب لو (فوتباليست)
مژده شمسايي (بازيگر)
پرستو گلستاني (بازيگر)
كمند اميرسليماني (بازيگر)
مهناز افشار (بازيگر)
مژده شمسايي (بازيگر)
شهره لرستاني (بازيگر)
- خارجی
والت ويتمن (شاعر آمريكايي)
تامس هاردي (نويسنده انگليسي)
فرنسواز ساگان (نويسنده فرانسويي)
يان فلمينگ (نويسنده انگليسي)
پول گوگن (نقاش فرانسوي)
مريلين مونرو (هنرپيشه آمريكايي)
جان.اف كندي (رئيس جمهور آمريكا)

*تير ماه
- ايراني
آيت الله سيد علي خامنه اي (رهبر معظم انقلاب)
علي‌اكبر ولايتي (وزير خارجه پيشين)
سيمين بهبهاني (شاعر)
صمد بهرنگي (نويسنده)
صادق چوبك (نويسنده)
داود رشيدي (بازيگر)
عباس كيارستمي (كارگردان)
سهراب شهيد ثالث (كارگردان)
روح‌انگيز سامي‌نژاد (اولين هنر پيشه ي زن)
فاطمه گودرزي (بازيگر)
شادي پريدر (نخستين استاد بزرگ شطرنج بانوان ايران)
محمود فكري (فوتباليست)
عباس مرادي (دروازه بان بزرگ)
مصطفي رحماندوست (شاعر)
نسرين مقانلو (بازيگر)
سحر ولد بيگي (بازيگر)
هديه تهراني (بازيگر)
رضا شفيعي جم (بازيگر)
گلشيفته فراهاني (بازيگر)
وحيد هاشميان (فوتباليست)
نيوشا ضيغمي (بازيگر)
الناز شاكردوست (بازيگر)
-خارجی
ارنست همينگوي (نويسنده آمريكايي)
آن ليندبرگ (نويسنده آمريكايي)
ژان كوكتو (نويسنده فرانسوي)
هلن كلر (نويسنده آمريكايي)
مارك شاگال (نقاش روس)
رامبراند (نقاش هنلدي)
مارسل پروست (نويسنده فرانسوي)
ولاديمير پوتين (رييس جمهور سابق روسيه)
اينگمار برگمن (نويسنده و كارگردان سوئدي)
لويي آرمسترانگ (نوازنده جاز آمريكايي)
راكفلر (سرمايه دار آمريكايي)ژوليوس سزار (سردار روم)
جان گلن (فضانورد آمريكايي)
جينالو لوبريجيدا (هنرپيشه ايتاليايي)
هنري هشتم (پادشاه فرانسه)
محمد داود خان (اولين رييس جمهور افغانستان)
بي نظير بوتو (نخست وزير پيشين پاكستان)

*مرداد ماه
- ايراني
محمود دولت‌آبادي (نويسنده)
علي حاتمي (كارگردان)
انوشيروان روحاني (آهنگساز)
عارف عارف‌كيا (خواننده)
شقايق فراهاني (بازيگر)
حسن جوهرچي (بازيگر)
داريوش فرضيايي"عمو پورنگ" (بازيگر)
منيرو رواني‌پور (نويسنده)
امين تارخ (بازيگر)
پوپك گلدره (بازيگر)
رضا صادقي (خواننده)
داريوش ارجمند (بازيگر)
امين زندگاني (بازيگر)
- خارجی
آلدوس هاكسلي (نويسنده آمريكايي)
جورج والتر اسكات (نويسنده اسكاتلندي)
جان گالز ورثي (نويسنده آمريكايي)
جورج برنارد شاو (نويسنده انگليسي)
دوروتي پاركر (نويسنده انگليسي)
كارل گوستاو يونگ (روانشناس سوئيسي)
آلفرد هيچكاك (كارگردان انگليسي)
موسيليني (ديكتاتور ايتاليايي)
فيدل كاسترو (رهبر انقلابي كوبا)
ناپلئون بناپارت (پادشاه فرانسه)
لوسيل بال (كمدين آمريكايي)

*شهريور ماه
- ايراني
حضرت امام خميني ره (رهبر كبير انقلاب)
اكبر هاشمي رفسنجاني(مرد اول سياست)
مرتضي آويني (نويسنده و كارگردان مستند)
تهمينه ميلاني (كارگردان)
فريدون مشيري (شاعر)
غلامرضا تختي (ورزشكار)
قادر ميزباني (قهرمان دوچرخه سواري)
عليرضا دبير (قهرمان كشتي)
مهدي شجاعي (نويسنده)
هوشنگ مرادي كرماني (نويسنده)
كيومرث صابري فومني (طنز نويس)
اكبرعبدي (بازيگر)
پارسا پيروز فر (بازيگر)
امين زندگاني (بازيگر)
نيكي كريمي (بازيگر)
حسام نواب صفوي (بازيگر)
مجيد صالحي (بازيگر)
امير تاجيك (بازيگر)
جواد نكونام (فوتباليست)
حسين پناهي (بازيگر و شاعر)
شهلا رياحي (بازيگر)
بنيامين بهادري (خواننده)
- خارجی
تئودور رايزر (نويسنده آمريكايي)
گوته (شاعر آلماني)
دي.اچ لارنس (داستان نويس انگليسي)
قوام نكرومه (سياستمدار غنايي)
ملكه اليزابت اول (ملكه انگلستان)
جوزف كندي (سياستمدار آمريكايي)
ليندون جانسون (رئيس جمهور آمريكا)
ويليام هوارد تافت (رئيس جمهور آمريكا)
لئونارد برنشتاين (آهنگساز آمريكايي)
اينگريد برگمن (هنرپيشه سوئدي)
سوفيا لورن (هنرپيشه ايتاليايي)
الياكازان (كارگردان آمريكايي)ه
نري فورد (مديركارخانه ماشين سازي)
پيتر سلرز (هنرپيشه انگليسي)
دميتري مدودف (رييس جمهور روسيه)
احمدشاه مسعود (فرمانده مبارزين افغانستان)
*مهر ماه
- ايراني
منوچهر آتشي (شاعر)
محمدرضا شَفيعي كَدكَني (شاعر)
سهراب سپهري (شاعر)
محمد رضا شجريان (خواننده)
محمد خاتمي (رييس جمهور پيشين ايران)
علي پروين (بازيكن و مربي فوتبال)
سامويل خاچيكيان (كارگردان)
ابراهيم گلستان (نويسنده و كارگردان)
علي مصفا (بازيگر)
مهتاب كرامتي (بازيگر)
پوري بنايي (بازيگر)
الهام حميدي (بازيگر)
باران كوثري (بازيگر)
عادل فردوسي پور ( مجري تلويزيون)
گلي ترقي (نويسنده)
-خارجی
تامس ولف (نويسنده آمريكايي)
اسكار وايلد (نمايشنامه نويس ايرلندي)
گراهام گرين (نويسنده انگليسي)
ويليام فاكتر (نويسنده آمريكايي)
يوجين اونيل (نمايشنامه نويس آمريكايي)
تي.سي اليوت (نويسنده انگليسي)
آيزنهاور (رئيس جمهور آمريكا)
جورج.سي اسكات (هنرپيشه آمريكايي)
بريژيت باردو (هنرپيشه آمريكايي)
سر والتر رالي (شاعر انگليسي)
جي.بي راين (روانشناس آمريكايي)
مهاتما گاندي (رهبر ملي هند)
لويي فيليپ (پادشاه فرانسه)
فرانتس ليست (آهنگساز مجار)
مارچلو ماستروياني (هنرپيشه ايتاليايي)
چارلتون هستون (هنرپيشه آمريكايي)
فردريش نيچه (فيلسوف و نويسنده آلماني)
محمد ظاهرشاه (آخرين پادشاه افغانستان)
بيل كلينتون (رييس جمهور پيشين آمريكا)
كريس ديبرگ (خواننده ايرلندي)
جيمي كارتر (رييس جمهور پيشين آمريكا)

*آبان ماه
- ايراني
محمد حسيني بهشتي (رياست پيشين ديوانعالي)
نيما يوشيج (شاعر ايراني)
علي تجويدي (موسيقيدان ايراني)
آيدين آغداشلو (نقاش ايراني)
فاطمه معتمد آريا (بازيگر)
آتنه فقيه نصيري (بازيگر)
مريم حيدر زاده (شاعر)
ويشكا آسايش (بازيگر)
علي كريمي (فوتباليست)
شيلا خداداد (بازيگر)
احسان خواجه‌اميري (خواننده)
اميد تاجيك (بزرگترن تاجر ايران)

- خارجی
فرانسوا ميتران (رييس جمهور پيشين فرانسه )
ماري كوري (دانشمند فرانسوي)
سالك (ميكروبيولوژيست آمريكايي)
پابلو پيكاسو (نقاش اسپانيايي)
اينديرا گاندي (رهبرملي هند)
جواهر لعل نهرو (رهبرملي هند)
ماري آنتوانت (ملكه فرانسه)
مارتين لوتر (كشيش آلماني بنيانگذار مذهب پروتستان)
رابرت كندي (سناتور آمريكايي)
چيانگ كاي چك (رهبرچين)ت
ئودور روزولت (رئيس جمهور آمريكا)
شارل دوگل (ژنرال فرانسوي)
ريچارد برتون (هنرپيشه انگليسي)
علامه اقبال لاهوري (انديشمند و شاعر هندي)

*آذر ماه
- ايراني
داريوش مهرجويي (كارگردان)
علي شريعتي (انديشمند و متفكر)
جمشيد مشايخي (بازيگر)
مهتاب نصير پور (بازيگر)
داريوش فرهنگ (كارگردان و بازيگر)
محمدتقي بهار (شاعر و سياستمدار)
جلال آل‌احمد (نويسنده)
لاله اسكندري (بازيگر)
بهاره رهنما (بازيگر)
اميد زندگاني (بازيگر)
ناصر حِجازي ( بازيكن و مربي فوتبال)
علي صادقي (بازيگر)
- خارجی
مارك تواين (نويسنده آمريكايي)
بتهوون (آهنگساز آلماني)
جان آزبرن (نويسنده انگليسي)
وينستون چرچيل (نخست وزير انگليس)
فرانك سيناترا (هنرپيشه آمريكايي)
پاپ ژان پل سيزدهم (رهبر كاتوليك هاي جهان)
جان ميلتون (شاعر انگليسي)
*دي ماه
- ايراني
فردوسي (بزرگترين حماسه سراي تاريخ)
ايرج جنتي عطايي (شاعر)
فروغ فرخزاد (شاعر)
حسين الهي قمشه‌اي (سخنور و نويسنده)
كتايون رياحي (بازيگر)
ترانه عليدوستي (بازيگر)
فريبا كوثري (بازيگر)
ناصر عبداللهي (خواننده)
ماهايا پطروسيان (بازيگر)
حديث فولادوند (بازيگر)
افسانه بايگان (بازيگر)
مريم زندي (عكاس)
رامبد جوان (بازيگر)
محمد رضا فروتن (بازيگر)
فرهاد مهراد (خواننده)
رضا رويگري (خواننده)
بهرام بيضايي (كارگردان)
رزيتا غفاري (بازيگر)
- خارجی
ژاندارك (زن انقلابي فرانسوي)
روديارد كيپلينگ (نويسنده انگليسي)
لويي پاستور (شيميدان فرانسوي)
ادگار آلن پور (نويسنده آمريكايي)
كارل سند برگ (شاعر آمريكايي)
آلبرت شوايتزر (پزشك و فيلسوف فرانسوي)
يوهان كپلر (ستاره شناس آلماني)
بنجامين فرانكلين (نويسنده و سياستمدار آمريكايي)
مائوتسه تونگ (رهبر انقلابي چين)
هنري ظميلر (نويسنده آمريكايي)
ايزاك نيوتن (دانشمند انگليسي)
ريچارد نيكسون (رئيس جمهور سابق آمريكا)
مارتين لوتركينگ (رهبرسياهان آمريكا)
اواگاردنر (هنرپيشه آمريكايي)
همفري بوگارت (هنرپيشه آمريكايي)
جبران خليل جبران (انديشمند و شاعر لبناني)
حامد كَرزي (رييس جمهور افغانستان)
*بهمن ماه
- ايراني
خسرو گلسرخي ( شاعر و مبارز)
صادق هدايت (نويسنده)
سيروس قايقران (فوتباليست)
محمود فرشچيان (مينياتوريست)
علي نصيريان (بازيگر )
عليرضا خمسه (بازيگر )
عليرضا عصار (خواننده)
تورج نگهبان (ترانه سراي)
افشين قطبي (مربي فوتبال)
احسان حدادي (پرتاب‌گر ديسك)
شهاب حسيني (بازيگر)
سميرا مخملباف (كارگردان)
رويا نونهالي (بازيگر)
شَهرنوش پارسي‌پور (نويسنده)
بزرگ علوي ( نويسنده)
- خارجی
اديسون (مخترع آمريكايي)
گاليله (دانشمند ايتاليايي)
فرانسيس بيكن (فيلسوف انگليسي)
چارلز داروين (طبيعيدان انگليسي)
لنگستن هيوز (نويسنده آمريكايي)
سامرست موآم (نويسنده انگليسي)
چارلز ديكنز (نويسنده انگليسي)
پرلمان (نويسنده آمريكايي)
پل نيومن (هنرپيشه آمريكايي)
كيم نواك (هنرپيشه آمريكايي)
كلارك گيبل (هنرپيشه آمريكايي)
جيمز دين (هنرپيشه آمريكايي)
فرانكلين روزولت (رئيس جمهور سابق آمريكا)
آبراهام لينكلن و رونالد ريگان(روساي جمهور سابق آمريكا)
ملك عبدالله دوم (پادشاه اردن)
دميتري مندليف (شيميدان روس)

*اسفند ماه
- ايراني
آيت‌الله محمود طالقاني (فعال سياسي)
حاج احمد خميني (فرزند رهبر پيشين انقلاب)
ايرج نوذري (بازيگر)
پروين اعتصامي (شاعر)
هوشنگ ابتهاج (شاعر)
مرجانه گلچين (بازيگر)
ليلا فروهر (خواننده)
عمران صلاحي (نويسنده)
- خارجی
ميكل آنژ (نقاش ايتاليايي)
ريمسكي كرساكف (آهنگساز روسي)
فردريك شوپن (آهنگساز فرانسوي)
اوگوست رنوار (نقاش فرانسوي)
جان اشتاين بك (نويسنده آمريكايي)
ادوارد آلبي (نمايشنامه نويس آمريكايي)
اليزابت تيلور (هنرپيشه آمريكايي)
جورج واشنگتن (رئيس جمهور سابق آمريكا)
ويكتور هوگو (نويسنده فرانسوي)
ميخائيل گورباچف (آخرين رييس جمهور شوروي)

مائده ماستو خوب اومدی

عکستو میخوام چیکار هرچی باشی به پای من نمیرسی، نه مطمئنن ازمن ریزتری که زیر پا بودی

سعید اومدم کج پهن کردی دفه بعد که دارم میام بهتر پهن کن

داد دی چیه از کجا آوردی؟؟؟؟

آرا

طالع بینی عشق
متولدین فروردین: به هنگام عاشقی گویی در دنیای شوالیه ها و پرنسس ها سر میکند. قلباً عاشق است و در عشق پا برجاست.
متولدین اردیبهشت ماه: عاشقی بی قرار است و کمرو ولی پرشهامت. موسیقی بر او تاثیر فراوان دارد.
متولدین خرداد ماه: بر عشق ما هیچ چیز ناممکن نیست. بهترین عاشق دنیاست و گفتارها و دل او پر از رویاهای عاشقانه است.
متولدین تیر ماه: دلی نازک و پر از محبت و از دل سوختن می هراسد.
متولدین مرداد ماه: عاشق پیشه است و بی عشق زندگی نمیکند.
متولدین شهریور ماه: تا اخرین لحظه عمر آن را در قلبم نگاه خوهم داشت . عشق او شعله ای کوچک ولی جاودان است و در پی عشقی حقیقی است.
متولدین مهرماه: در امور عشق ورزیده است و زندگی اش پر از ماجراهای عاشقانه است، زن متولد مهر عشق خود را در عمل نیز به اثبات می رساند.
متولدین آبان ماه: هیجان عشق برای او زیبا و پر از جاذبه است و در عشق صادق است.
متولدین آذر ماه: خوش بین است و راستگو و شاید نگاهی شاعرانه به عشق داشته باشد.
متولدین دی ماه: شاید در ظاهر بی احساس باشد. ولی در قلب گرم و پر از عشق دارد.
متولدین بهمن ماه: عشق خود را دیر ابراز میکند و عاشق آزادی است. اولین عشق قلبش را به تپش در می آورد و هرگز فراموش نخواهد شد.
متولدین اسفند ماه: در عشق بی نظیر است. جذاب و پر نشاط است. احساساتی و رویایی است.

[هاله سحابی]: وقتی دکتر مصدق فوت کرد میگویند در آمریکا رادیو اعلام کرده که مصدق، نخست وزیر سابق ایران، در تبعید فوت کرد و یک استاد دانشگاه او را شست وشو داد و دفن کرد. شما خود این ماجرا را برای ما تعریف کنید.
[دکتر سحابی]: دکتر مصدق روزهای آخر به بیماری مبتلا شده بود و پزشکان تشخیص سرطان فک داده بودند و بارها به او تذکر دادند که به سفر خارج برای معالجه راضی شود. دکتر مصدق از پیشنهاد پزشکان برمی آشفت و به فرزندش مرحوم غلامحسین خان مصدق که پزشک بود با تندی میگفت شماها این همه درس خواندید که پدرتان برای معالجه به فرنگ برود؟ به هر حال بیماری لاعلاج بود و روزهای آخر عمر، او را به بیمارستان نجمیه ی تهران منتقل کرده بودند. وقتی خبر مرگ او را شنیدم به اتفاق مرحوم آقای عباس رادنیا به بیمارستان رفتیم. فرزند ایشان را دیدم که در راهرو بیمارستان ایستاده بود و در تنهایی و ناچاری تصمیم گرفته بود پیکر او را در سر قبر آقا دفن کنند.
پیش از این او خود وصیت کرده بود که در محل شهدای سی تیر به خاک سپرده شود ولی با وجود حاکمیت ساواک و ممانعت دولت چنین امکانی وجود نداشت. […] من از فرزندان دکتر مصدق خواهش کردم که او را در آنجا دفن نکنیم و با سادگی وی را به سمت خانه اش در احمدآباد تشییع کنیم و در همان منزل به امانت به خاک بسپاریم تا در شرایط بهتری در آینده او را به مقبرهی خوب و آبرومندی منتقل سازیم. سرانجام جنازه ی او با حضور چند تن از افراد خانواده و دوستان جبهه ای و آشنایان دیگر به طرف احمدآباد تشییع شد. من و آقای رادنیا هم به اتفاق آیت الله زنجانی در پی آنها رفتیم. در خانهی احمدآباد دیدیم که وفاداران وی در طبقه ی بالا دور هم جمع شده اند و بحث میکنند و جنازه هم پایین در میان چند تن از روستاییان باقی بود. من خود آستین ها را بالا زده و با آب روندهای که در آنجا بود بر روی تختی پیکر او را غسل و شست وشو دادم و کفن پوشاندم. آیتالله زنجانی هم بر جنازه نماز خواند. در اتاقی از منزل مسکونیاش قبری کندند. من خود ناظر این کار بودم تا درست انجام شود. از آنجا که خاک همه اش خاک دستی بود گفتیم آجر بیاورند و آنجا را به اندازه ی یک قبر چینی نمودند و روی آن هم چوب های ضخیم نهادیم. او را با همان تابوتی که در آن قرار داشت در قبر قرار دادیم تا روزی این امانت به قبرستان مناسبی منتقل شود، یا در همانجا بازسازی و کامل شود. ولی تاکنون متأسفانه هیچ اقدامی برای انتقال وی یا بنایی مناسب انجام نشده است.
ترکمـان، محمد، یادنامه ی دکتر یدالله سحابی: اسوه ی اخلاق و سلوک اجتماعی، تهران: قلم، ۱۳۷۷، ص ۱۲۰. شابک. ۹۶۴-۳۱۶-۱۴۸-

آزاده اخلاقی متولد سال ۱۳۵۷ است که در استرالیا عکاسی خوانده و این سومین نمایشگاه انفرادی‌اش بود. در توضیحی که بر این مجموعه نوشته آمده است: «آیا لحظه‌ی حال می‌تواند به چنان التهابی دچار شود که سیر خطی زمان را در هم شکند، گذشته را به حال بیاورد و ساکنان لحظه‌ی حال را به گذشته پرتاب کند؟ آیا ممکن است در لحظه‌ای از تاریخ چنان گشایشی رخ دهد که آن اشباح را که در راه آرمانی مشابه تلاش کردند و به مرگی هولناک از دست رفتند، دوشادوش خود در خیابان ببینیم؟ آیا انسان لحظه‌ی حال، انسان زنده، می‌تواند اشباح قهرمان‌هایش را از زیر آوار مهیب تاریخ بیرون کشد و به اکنونش احضار کند و از پشتیبانی‌شان بهره برد؟»

در این مجموعه به مرگِ این افراد پرداخته شده است: «جهانگیرخان صوراسرافیل و نصرالله ملک‌المتکلمین (۳ تیر ۱۲۸۷)»، «کلنل محمدتقی‌خان پسیان (۱۵ مهر ۱۳۰۰)»، «میرزاده عشقی (۱۲ تیر ۱۳۰۳)»، «محمد فرخی‌یزدی (۲۵ مهر ۱۳۱۸)»، «تقی ارانی (۱۴ بهمن ۱۳۱۸)، «آذر شریعت‌رضوی، مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی (۱۶ آذر ۱۳۳۲)»، «فروغ فرخزاد (۲۴ بهمن ۱۳۴۵)»، «محمد مصدق (۱۴ اسفند ۱۳۴۵)»، «غلامرضا تختی (۱۷ دی ۱۳۴۶)»، «صمد بهرنگی (۱۲ شهریور ۱۳۴۷)»، «حمید اشرف (۸ تیر ۱۳۵۵)»، «علی شریعتی (۲۹ خرداد ۱۳۵۶)»، «محمود طالقانی (۱۹ شهریور ۱۳۵۸)»، «مهدی باکری (۲۵ بهمن ۱۳۶۳)»، «سهراب شهیدثالث (۱۰ تیر ۱۳۷۷)».

از آنجایی که “به روایت یک شاهد عینی” به مقوله بازسازی صحنه‌های مرگ‌های روی داده می‌پردازد و در این گونه آثار عنصر واقعیت از ارکان اصلی می‌باشد، لذا هنرمند با استفاده از هنر معماری مکانی سعی در خلق صحنه‌هایی مستند و قابل پذیرش از حادثه و سپس عکاسی از ٓان‌ها نموده است. صحنه‌هایی که با استفاده اصول معماری مکانی و چینش عناصر حاضر در صحنه مخاطب را در بطن حادثه قرار می‌دهند، به گونه‌ای که این صحنه را وی از نزدیک دیده و لمس کرده است. انتخاب مکان، مشخصات ظاهری و فیزکی مکان وقوع حادثه، شیوه چینش حاضرین در محل به هنگام وقوع حادثه همگی به نگاه هنرمند از نوع معماری حادثه وابسته است. به عنوان مثال در یکی از آثار این نمایشگاه که در ادامه در مورد تعدادی از آن‍ها اطالعاتی ارئه خواهد شد، در اثری با عنوان “قتل میرزاده عشقی”، با توجه به مستندات موجود این حادثه در حیاط منزل ایشان اتفاق افتاده است. هنرمند با توجه به بهره‌گیری از اصول طراحی صحنه و چینش عناصر صحنه در سایه هنر معماری به بازسازی این صحنه به گونه‌ای منطبق بر واقعیت مبادرت ورزیده است. این امر در سایر آثار این نمایشگاه نیز به خوبی قابل روئیت می‌باشد، که این امر بیانگر نقش اصول معماری مکانی در باورپذیری و تأثیرگذاری هر چه بیشتر آثار است.

از منظر هنر و تکنیک عکاسی در آثار این نمایشگاه هنرمند با استفاده از تکنیک فیلمبرداری از صحنه و سپس عکاسی از آن‌ها عنصر حرکت را به خوبی به مخاطب خود القا می‌کند. به عنوان مثال در صحنه “تشییع پیکر کلنل محمد تقی خان پسیان” به سبب بهره‌گیری از این تکنیک این احساس به خوبی به مخاطب منتقل می‌شود، گویی وی یکی از افراد حاضر در صحنه بوده است. شایان ذکر است چاپ آثار در قطعات بسیار بزرگ تأثیر شگرفی در ارتباط مخاطب با اثر دارد که نشان دهنده نکته سنجی و دید ظریف هنرمند می‌باشد. حضور خود هنرمند در اثنای کلیه آثار با توجه به اظهارات خود هنرمند به سبب بیان نوع نگاه خاص وی به حادثه روی داده و به نوعی امضای اثر توسط نامبرده می‌باشد، که در آثار اکثر عکاسان مطرح و صاحب سبک ایران و جهان قابل مشاهده است.

در پایان لازم به ذکر است بنا بر اظهار خود هنرمند در این نمایشگاه تنها صحنه مرگ انسان‌هایی به تصویر کشیده شده است که از صحنه مرگ آن‌‌ها هیچ ‌گونه تصویری وجود ندارد. در ذیل تعدادی از آثار این نمایشگاه آورده شده است. کلیّه حقوق مادی و معنوی عکس‌ها متعلق به آزاده اخلاقی می‌‌باشد.

ما گفتیم سمت ما فقط بارون میاد نگو مشهد بدتره یه اسفندماه اومدیم حالمونو بدجور گرفت برف اومد نزدیک 8روز که بودیم هیجا نرفتیم انم شانسه ما داریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟