طرف لکنت زبون داشته.زنگ میزنه اورژانس که بیان جنازه ی همسیاشو ببرن!

میگه:اااالو اااوورجانس ،این ههههمسسسایمووون ممممرده!

یه آمبولانس میفرررررستین؟!

…طرف میگه: آدرستون؟!

یارو تا میاد آدرسو بگه زبونش بند میاد میگه: ظظظظظ!

… … … طرف میگه :ظفر منظورته ؟

میگه: نننننننـــنه!

طرف فکر میکنه سرکاره قطع میکنه!

۲هفته بعد همین اتفاق میفته بازم طرف میگه :آدرستون؟

باز زبونِ یارو بند میاد میگه: ظظظ

ظ!

طرف میگه ظفر؟ میگه: ننننه!

باز مامور اورژانس فکر میکنه سرکاره قطع میکنه!

۳! ماه رد میشه،باز طرف زنگ میزنه میگه:

اااااووووورژانس، این هههمسایمون ممممرده محلللمون بوی گند

گررررررفته یه آمبولانس بببفرستیییین!

طرف میگه :آدرستون؟!

باز زبون یارو بند میاد میگه: ظظظظ!

از اونور میگن :آقا منظورت ظفره؟!

طرف میگه :آآآآررررره آآآآشغااااال؛

آآآآررره کککککثافت

ککشووووندم آورددددمش ظفرببییییا بببرش‬‬‬‬‬‬‬‬

چهار حقیقت محض و عجیب :


1. نمیتونین موهای سرتون رو بشمارین
2. چشماتونو نمیتونین با صابون بشورین
3. نمیتونین در حالی که زبونتون بیرون هست نفس بکشین
4. شما الان زبونتونو بیرون آوردین و سعی میکنین که نفس بکشین

لقمان حکیم، غلام سیاهی بود که در سرزمین سودان چشم به جهان گشود. گرچه او چهره ای سیاه و نازیبا داشت،ولی از دلی روشن، فکری باز و ایمانی استوار برخوردار بود.





او که در آغاز جوانی برده ای مملوک بود، به دلیل نبوغ عجیب و حکمت وسیعش آزاد شد و هر روز مقامش اوج گرفت تا شهره ی آفاق شد. او مردی امین بود، چشم از حرام فرو می بست، از ادای حرف ناسزا و بی مورد پرهیز می کرد و هیچگاه دامن خود را به گناه نیالود و همواره در امور زندگی شرط عفت و اخلاص را رعایت می کرد. اوقات فراغت خود را به سکوت و تفکر در امور جهان و معرفت حق تعالی می گذراند و برای گذراندن امور زندگی به حرفه خیاطی و یا درودگری مشغول بود. (بعضی گویند لقمان بنده ای بود حبشی که از راه شبانی معیشت خود را می گذراند.) لقمان از خنده بی مورد و استهزاء دیگران پرهیز می کرد و هیچگاه اراده خود را تسلیم خشم و هوای نفس نمی کرد. از کامیابی در دنیا مغرور و از ناکامی اندوهگین نمی شد و صبر و شکیبایی او به حدی بود که با از دست دادن چند فرزند، از سر زبونی دیدگان خود را به سرشک غم نیالود.

یه دوس دخترم نداریم سمتِ کِرِم داره بیسکوییت رو بهش بدیم،
بعد که خورد اون بیسکوییتو ، نگاه معصومانه ای کنه بهم و بپرسه :
"هاانی ؟دوسم داری"
بعد منم دستمو شل کنم بزنم پس کله ش ، بگم:
"الاغ وقتی سمتِ کِرِم دار بیسکوییتو میدم بهت ، ینی دارم با زبونه بی زبونی میگم: دوستت دارم !

به گزارش بی باک به نقل از ایسنا، «چن سیوآن» که ساکن ایالت «هبئی» است، قادر است همزمان با دو دستش نوشته‌هایی را به دو زبان چینی و انگلیسی بنویسد و اطرافیانش را به تعجب وادارد.

«چن» که مترجم زبان انگلیسی است در دوران گذراندن مقطع دبیرستان به طور تصادفی به این توانایی‌اش پی برد.

دوران دبیرستان توی یکی از کلاسای کنکورمون یه استاد داشتیم به اسم

مصطفی سلامی

استادم دوست صمیمی حسین پناهی بود.یک رو پای تخته یک دل نوشته پای تخته نوشته شد

و زیر اون اسم حسین پناهی حک شد

ایتاد وقتی اومد تو کلاس به تخته نگاهی کرد و بعدش دقیقا اینو گفت

این مال حسین نیست.ما همه تعجب کرده گفتیم چی استاد

و همین شد یه تلنگر برای شرح زندگی نامه ی این آدم عجیب از زبون استادمون

از زبون استاد

حسین مرد صبوری بود.ما با هم از جندی شاپور به تهران اومدیم برای ادامه تحصیل

هر دو ععلاقه مند به ادبیات بودیم اما نمیدونم چرا حسین رفت سراغ طلبگی؟

چند سال از درس و بحثمون میگذشت که حسین بهم گفت که باید بره به یک روستای دور(اسمش یادم نیست)و یک مدتی اونجا زندگی کنه تا یک طلبه ی کامل بشه.

حسین میگفت اونجا یه ده بوده توی یک منطقه ی سرد سیر.

مردم اونجا تمام سال کار میکردن تا بتونن توی زمستون راحت باشن(سرمای اونجا استخوان سوز بوده)

خلاصه اوایل پاییز بوده و هوا هم سرد.

یک روز یک پیر زن فرتوت که تمام زندگیشیک ظرف و یک اجاق بوده

میره پیش حسین و بهش میگه م

خدا کاری بکن

دارم از غصه می میرم خدا کاری بکن این بار
که دستای ظریفش رو تو دستام حس کنم یکبار
خدا کاری بکن این بار خدای مهربون من
زبونم بند اومد ای وای کجا رفت هم زبون من
خدا کاری بکن مردم خدا اونم دلش تنگه
اگه میگه مهم نیستم با حسش داره می جنگه
اگه میگه تو فکرم نیست می خواد بیشتر پیشش باشم
درسته اون ولم کرده دلیل اشک چشماشم
خدا کاری بکن اون رفت ازت می خوام که برگرده
این بار قدرش رو می دونم اگر چه اون ولم کرده
خدا بگو که برگرده .................
خدا کاری بکن زود باش خدا اون دیگه تنها نیست
خدا بهش بگو مردم چرا عین خیالش نیست
خدای مهربون من دلت میاد که تنها شم
بره عشقم تک و تنها تا کی دلواپسش باشم
خدا کاری بکن زود باش خدا صبرم همین قدر بود
بگو حرفاشو بخشیدم بگو گنجایشم کم بود
بگو تقصیر من بوده بگو حق داره می دونم
بگو به فکر جبرانه بگو قدرشو می دونم
بگو دیگه دیگه غرورش مرد می خواد پیش تو برگرده
بگو سختی این روزا اونو از راه به در کرده
خجالت می کشم از اون بگو چیزی نگه و من
خدا پا درمیونی کن شاید از من خوشش اومد

کاش از اول می دونستم
واسه من موندنی نیستی

یادته موقع رفتن
از ته دل می گریستی

یادت تو پر از فریبه
واست از جونم گذشتم

حرمت و شکستی رفتی
هنوزم غریبه نیستی

کاش از اول می دونستم
که تو هم تنهام میذاری

تو بودی بود و نبودم
اما نه دوسم نداری

الهی که یه آب خوش
از تو گلوت پایین نره

الهی توی زندگیت
بیفته صد هزار گله

الهی چشمای سیات
وفا از هیچکس نبینه

نفرین و لعنتت کنن
لیاقت تو همینه

چشمای خیس و به راهت
بگو دوختم یا ندوختم

عمری تو زخم زبون هات
بگو سوختم یا نسوختم

دلتو پر از فریبه
واست از جونم گذشتم

الهی که یه آب خوش
از تو گلوت پایین نره

الهی توی زندگیت
بیفته صد هزار گله

الهی چشمای سیات
وفا از هیچکس نبینه

نفرین و لعنتت کنن
لیاقت تو همینه

الهی تنهات بذارن
الهی در به در بشی

الهی آتیش بگیری
بسوزی خاکستر بشی

می دونی فرقی نداره
واسم بودو نبود تو

الهی آتیش بگیره
تمام تار و پود تو