یک روز یک پیر زن فرتوت که تمام زندگیش یک ظرف و یک اجاق بوده

میره پیش حسین و بهش میگه من تمام بهار و تابستون رو کار کردم

و تونستم یک ظرف روغن جمع کنم برای چراغی که توی سرما بشه گرما بخش خونم

صبح که داشتم خونه رو تمیز میکردم دستم گیر کرد به چراغ و خون اومد

و یک قطره از خون دستم ریخت توی ظرف روغن که کنار چراغ بود.

الان اومدم ازتون بپرسم که این ظرف و روغن نجس شده یا نه؟

(حکمش چیه به نظر شما؟)

حسین که مونده بود چی بگه فقط به پیرزن و ظرف توی دستش نگاه کرد

بعد از کمی مکث گفت لعنت براین دنیا و قوانینش

و این شد دلیل تغییر زندگی حسین پناهی

دوران دبیرستان توی یکی از کلاسای کنکورمون یه استاد داشتیم به اسم

مصطفی سلامی

استادم دوست صمیمی حسین پناهی بود.یک رو پای تخته یک دل نوشته پای تخته نوشته شد

و زیر اون اسم حسین پناهی حک شد

ایتاد وقتی اومد تو کلاس به تخته نگاهی کرد و بعدش دقیقا اینو گفت

این مال حسین نیست.ما همه تعجب کرده گفتیم چی استاد

و همین شد یه تلنگر برای شرح زندگی نامه ی این آدم عجیب از زبون استادمون

از زبون استاد

حسین مرد صبوری بود.ما با هم از جندی شاپور به تهران اومدیم برای ادامه تحصیل

هر دو ععلاقه مند به ادبیات بودیم اما نمیدونم چرا حسین رفت سراغ طلبگی؟

چند سال از درس و بحثمون میگذشت که حسین بهم گفت که باید بره به یک روستای دور(اسمش یادم نیست)و یک مدتی اونجا زندگی کنه تا یک طلبه ی کامل بشه.

حسین میگفت اونجا یه ده بوده توی یک منطقه ی سرد سیر.

مردم اونجا تمام سال کار میکردن تا بتونن توی زمستون راحت باشن(سرمای اونجا استخوان سوز بوده)

خلاصه اوایل پاییز بوده و هوا هم سرد.

یک روز یک پیر زن فرتوت که تمام زندگیشیک ظرف و یک اجاق بوده

میره پیش حسین و بهش میگه م

وقتی کمبودی را احساس میکنی

سعی در پر کردن جای خالی اش را داری

اما غافل از این هستی که تلاش برای پر کردن این کمبودها

فضای قلبت را تنگ تر میکند

بی فروغ چشمان اهورائی تو سر به کدام کوی بگذارم

تا



رنگ آتشین غروب

معجر جانم را زیر و رو نکند؟

گرگ ها خاکستری میبینند و میمون ها بنفش

چقدر خوب است که دنیای ما هزار رنگ است و

چشم هایمان هم...

خدایا شکرت