کودکی بودم و دنبال خدا

در بیابان در دشت
در دل جنگل سبز
همه جا می گشتم
کلبه ای در گذرم بود پر از نور
که خورشید دگرگونه بر آن می تابید
پیرمردی دیدم که پس از خوردن یک جام شراب
به خدا گفت : سپاس
آری احساس من این بود
خدا آنجا بود
من خدا را دیدم
من شنیدم که خدا گفت : بنوش
گوارای وجود
#همــای

شیرین لبی شیرین تبـار مست و مـی آلود و خمار

مـه پـاره ای بی بند و بار بـا عشوه های بی شمار

هم کرده یـــاران را ملـول هـم بــرده از دلهــــا قـــرار

مجموع مـه رویـــان کنــار تـو یــار بــی همتـــا کنــار

زلفت چو افشان میکنی مــا را پریشـــان میکنــی

آخــر من از گیســوی تــو خـود را بیاویــــزم بــــه دار



یاران هــوار ، مردم هــوار از دست این بی بند و بار

از دست این دیـوانــــه یار از کـــف بــــدادم اعتبــــار

می میزنـم ، می میزنـم جـــام پیاپــی می زنــــم



هی میزنم هی میزنم بی اختیار



کندوی کامت را بیار، بر کام بیمارم گذار، تا جان فزاید جان تو

بر جان این دلخسته ی بشکسته تار
#همــای

داد درویشــــی از ســـــر تمهیــــــد
سـر قلیـــان خـویـش را به مــریــــد
گفت که از دوزخ ای نکــــو کــــــردار
قـــدری آتـــش بـــه روی آن بگــــذار
بگـــرفـــت و ببــــــــرد و بــــــــاز آورد
عقــــــــد گــوهـــــــــر ز درج راز آورد

گفت کـه در دوزخ هـر چـه گردیـــدم
درکــــــــات جحیــــــــم را دیــــــــدم
آتـــــش و هیـــــــزم و ذغـــــال نبود
اخگــــــری بهـــــــر اشتعــــــال نبود
هیچ کـس آتشی نمـــی افـــروخت
زآتش خویش هر کسی میسوخت
#همــای

من از جهانی دگرم من از جهانی دگرم ساقـی از ایـن عالـم واهی رهـایـم کـن

رهـــــایـــــــــم کـــــن


نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن

جــــدایـــــــــم کـــــن


تـو را اینجـا بـه صدهـا رنگ مـی جوینـد تــو را بـا حیلــه و نیــرنـگ مـی جـوینــد


تـو را با نیـزه هــا در جنگ مــی جوینـد تــو را اینجا بـه گرد سنگ مـی جـوینــد


تـو جــــــان مـــــی بخشـــی و اینجـــــا بـــه فتـــوای تــو می گیرنـد جــان از مــا

نمیدانم کی ام من نمیدانم کی ام من آدمــم روحـم خـدایـم یــا کــه شیطانـم

تو با خود آشنایم کن



اگــــــــــر روح خـــــداونــــــدی دمیده در روان آدم و حواست


پس ای مردم خـدا اینجاست خـدا در قـلب انسان هـاست


بـه خـود آی تــا کـه دریــابــی خـدا در خـویشتـن پیـداسـت



همـای از دست ایــن عـالـم


پر پرواز خود بگشود و در خورشید و آتش سوخت


خداوندا بسوزانم همایم کن



نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن

جــــدایـــــــــم کـــــن


مـن از جهانی دگـرم
#همــای

ایــن چه جهانیست؟ ایــن چه بهشتیست؟


این چه جهــانیست که نوشیـــدن مـی نارواست؟ این چه بهشتیست در آن خوردن گندم خطاست؟


آی رفیق این ره انصـاف نیست آی رفیق این ره انصـاف نیست


این جفــــــــــــــــــاست


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



راستی آنجا هم هر کس و ناکس خداست


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



بر همه گویند که هوشیار باش


بر در فـــردوس نشینــــد کسی تا کـه به درگــاه قیـــامت رسی


از تـو بپرسنــد که در راه عشق پیـــرو زرتشت بدی یـا مسیـح؟


دوزخ ما چشم به راه شماست



راست بگو، راست بگو، راست آنجا نیز، باز همین ماجراست؟


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



این همه تکــرار مکن ای همای کفر مگو، شکوه مکن بر خدای


پـای از این در که نهادی بـــرون در غل و زنجیــر برنـدت بهشت


بهشت همــان ناکجـــــــــاست بهشت همـان ناکجـــــــــاست



وای به حالت همای وای به حالت


این سر سنگین تو از تن جداست



نه... نه.... نه... نه...


توبه کنم باز، حق با شماست
#همــای

آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید
زیـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد


تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم
بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد



آن لحظـــه کــه بـا دوزخیــــان کنـــــم مـــلاقات
یک خمـــره شـــراب ارغـــوان بــرم به سوغات


هرقدر که در خاک ننوشیدم از این باده صافی
بنشینـــــم و بــــا دوزخیـــــــان کنـــم تــــلافی


جــز ساغـــر و پیمانــــه و ساقـــی نشنـاسـم
بــر پــایـــه پیمانــه و شـادی است اســـاسـم


گر همچــو همــــای از عـطش عشق بسـوزم
از آتــــــــش دوزخ نــــهراســــــم نــــهراســـــم



آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید
زیـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد


تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم
بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد
#همــای