با تاخیر روز مهندس بر مهندس ژاوی مبارک .

جای ژاوی خیلی خالیه

آره بازی خوبی بود و یه شب به یادموندنی با خداحافظی #ژاوی .

اسطوره بارسلونا بعد از 17 فصل، در حالی با لباس آبی و اناری خداحافظی می کند که با 764 بازی بیشترین تعداد بازی را در تاریخ باشگاه بارسلونا را در اختیار دارد.

در پایان فصل، ژاوی به دوران حضورش در بارسا به عنوان بازیکن پایان داده و نام خود را به عنوان یک اسطوره واقعی در تاریخ باشکوه و طولانی باشگاه به ثبت می رساند. با 764 بازی در لباس بارسا، هیچ کس دیگری نتوانسته به اندازه مرد تراسایی با این لباس به میدان برود. چه کسی فکر می کرد هنگامیکه ژاوی نخستین بازیش را در سال 1998 در سوپرکاپ اسپانیا انجام داد، به همچین رکوردی دست یابد.

در ادامه 17 فریم از 17 فصل حضور باشکوه این اسطوره در بارسلونا را بررسی می کنیم.

1- 18 آگوست 1998: روزی که لوییز فن خال برای نخستین بار در تیم اصلی به او بازی داد و ژاوی نیز با یک گل خارج خانه در برابر مایورکا به اعتماد او پاسخ داد.

2- 20 دسامبر 1998: یک گل خارج از خانه استثنایی از ژاوی برابر وایادولید موجب پیروزی مهمی برای بارسا شد. با این برد، آبی اناریها رقابت برای قهرمانی را شروع کردند و چند ماه بعد قهرمان لیگ شدند.

3- 25 آوریل 2004: تنها 5 دقیقه به پایان بازی با رئال مادرید با نتیجه 1—1 در برنابئو باقی مانده بود. ژاوی با یک ضربه والی دیدنی از روی پاس استثنایی رونالدینیو موجب پیروزی 2-1 تیم فرانک رایکارد شد. بدون شک، این لحظه تا ابد در ذهن هوادارن بارسا باقی خواهد ماند.

4- 2 دسامبر 2005: ژاوی در تمرینات تیم، متحمل یک مصدومیت شدید از ناحیه زانو شد و به مدت 5 ماه از میادین دور ماند. او برای بازی فینال در برابر آرسنال در پاریس به تیم اضافه شد.

5- 29 ژوئن 2008: او به عنوان بهترین بازیکن رقابتهای یورو 2008 که در اتریش و سوئیس برگزار می شد انتخاب شد. در این رقابتها، اسپانیا برای دومین بار قهرمانی یورو را به دست آورد.

6- 2 می 2009: ضربه آزادش منجر به گل پویول در پیروزی تاریخی 6-2 بارسلونا برابر رئال مادرید شد.

7- 13 می 2009: گلش از روی یک ضربه آزاد باعث ثبت پیروزی 4-1 برابر اتلتیک بیلبائو در فینال جام حذفی در والنسیا شد. این پیروزی نخستین قهرمانی از قهرمانی های دوره پپ گوادیولا محسوب می شد.

8- 27 می 2009: بارسا برای سومین بار در رم قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. این اولین حضور ژاوی در فینال لیگ قهرمانان بود و نمایش او موجب شد تا بعنوان بهترین بازیکن زمین در جریان پیروزی 2-0 برابر منچستر یونایتد انتخاب شود.

9- 19 دسامبر 2009: بارسا قهرمانی جام باشگاه های جهان را پس از شکست استودیانتس در ابوظبی بدست آورد. ژاوی جایزه توپ برنزی مسابقات (سومین بازیکن برتر جام) را از آن خود کرد.

10- همراه اسپانیا قهرمان جام جهانی در آفریقای جنوبی را به دست آورد. نمایشهای ژاوی در این رقابتها تحسین همگان را برانگیخت. وی همچنین موفق شد در تیم منتخب جام قرار بگیرد.

11- 29 نوامبر 2010: ژاوی نخستین گل بازی را در پیروزی 5-0 بارسلونا را در الکلاسیکوی تاریخی نیوکمپ به ثمر رساند.

12- 2 ژانویه 2011: در پیروزی 2-1 برابر لوانته ژاوی با رکورد 549 بازی میگوئلی برابری کرد.

13- 10 ژانویه 2011: لئو مسی بالاتر از آندرس اینیستا و ژاوی برنده توپ طلا شد؛ کسانی که بترتیب در رده های دوم و سوم قرار گرفتند.

14- 26 اکتبر 2013: در جریان برد 2-1 بارسا برابر رئال مادرید، ژاوی بالاتر از میگوئلی و پویول به بازیکنی تبدیل شد که بیشترین حضور در الکلاسیکو (26) را تجربه کرده است.

15- 16 ژانویه 2014: او به رکورد 700 بازی با پیراهن بارسا در مسابقات رسمی دست یافت. این رکورد را در بازی خارج خانه از سری رقابتهای جام حذفی برابر ختافه بدست آورد.

16- 25 آپریل 2015: در پیروزی 2-0 خارج خانه برابر اسپانیول، ژاوی به رکورد حضور در 500 بازی لالیگایی رسید.

17- 17 می 2015: او هشتمین عنوان قهرمانی لیگ را با پیروزی 1-0 برابر اتلتیکو مادرید در ویسنته کالدرون بدست آورد.

فراموشی احتمالا مشترک ترین خصوصیتی است که در انسان ها وجود دارد. وقتی خود را به یک واقعه دردناک نزدیک می بینید، با خود می گویید: «این را دیگر نمی توانم تحمل کنم»، اما کافیست کمی به خود زمان بدهید؛ شما قدرت تحمل هر چیزی را دارید، فقط کافی است که از گردنه آن به سلامت عبور کنید. ارجاعتان می دهم به نبود کاپیتانی مانند کارلس پویول، نماد غیرت کاتالانی. اگر در بحبوحه سال 2010 به شما می گفتند که روزی شماره 5 بارسا را کسی غیر از پویول به تن خواهد کرد، بی تاب می شدید و از تاریک بودنِ بارسای بدون پویول می گفتید؛ اما این روزها پویول، والدز، ویا و هانری ها رفته اند و ما جز احساس خوشایند نوستالژی ناشی از یادآوری این بازیکنان، سهمی از آن ها نداریم. در مورد بهترین شماره 6 تاریخ اسپانیا چطور؟ مطمئن نیستم!

نکته اینجاست. تفاوت بارسلونا با دیگر باشگاه ها این است. رم در تاریخ خود فقط یک توتی دارد که به همه "نه" بگوید و بماند. لیورپول در تاریخ خود فقط یک جرارد دارد که همه او را بخواهند و او فقط لیورپول را! اینتر فقط یک زانتی دارد که برای اولتراهای این تیم قابل پرستش باشد. اما در بارسلونا شما یک گزینه در اختیار ندارید. چه از گذشته، و چه در حال حاضر. در هر نسل می توانید 5-6 بازیکن نام ببرید که نماد غیرت و وفادارای بوده اند و زیر پرچمی جز بارسلونا نجنگیده اند. اصولا نمی دانید باید کدام را بیشتر دوست داشته باشید! اگر یک چیز باشد که حواشی نتواند از ما آن را بگیرد، همین گواردیولاها، انریکه ها، پویول ها، اینیستاها، والدزها و ژاوی ها هستند. بازیکنانی که از کودکی با فلسفه این "فراتر از باشگاه" بزرگ شده اند و اندیشه ای جز پایان دوران فوتبال خود در نوکمپ مقدس، در سر ندارند.

.: سایت تخصصی هواداران بارسلونا درایران :.

بازیکنان بزرگ زیادی در تاریخ فوتبال وجود داشته اند، اما بازیکنانی که به یک انقلاب منجر شده باشند، انگشت شمارند. ژاوی اهرم یک انقلاب کامل بود. انقلابی که از یورو 2008 آغاز شد و تا اواخر 2013 کوچکترین خراشی بر خود ندید. انقلابی از جنس قهرمانی اروپا - قهرمانی جهان - قهرمانی اروپا. انقلابی از جنس 6 نیمه نهایی پیاپی لیگ قهرمانان اروپا. انقلابی جاودانه در تاریخ فوتبال. گواردیولا سبکی مدرن از توتال فوتبال را طراحی کرد، مسی و اینیستا با نمایش های خود به این سبک زیبایی بخشیدند، اما این تیم تنها یک مغز متفکر داشت! یک محور. کسی که در هر لحظه می تواند نبض بازی را کنترل کند و دقیقا همان چیزی که گواردیولا می خواهد را در زمین پیاده کند. کسی که زمان و مکان را به کنترل خود در می آورد. شاید حق با اینیستا باشد: «تنها یک ژاوی وجود داشت و دیگر بازیکنی مانند او نخواهیم دید». شما تنها کافیست نمایش این بازیکن در پیروزی 6-2 بارسا مقابل رئال مادرید در سال 2009 را تماشا کنید؛ بازیکنی که روی 4 گل از 6 گل تیمش مقابل یکی از قدرت ها اروپا، نقش مستقیم داشته باشد، کاملا مستحق رفتن به بهشت است!

فوتبال اسپانیا نیز مانند باشگاه بارسا، نیاز به یک قهرمان دارد تا در میانه میدان یکه تازی کند، موفقیت اسپانیا در یورو 2008، جام جهانی 2010 و یورو 2010 که به اذعان برخی بهترین اسپانیا تاریخ را به نمایش گذاشته بود، بدون حضور ژاوی قطعا تبدیل به یک رویای شیرین برای مردم اسپانیا می شد.

بالاخره اما لحظه دردناک فرا رسید. پدر ژاوی روز گذشته در برنامه ای تلویزیونی رسما اعلام کرد که پسرش آخرین روزهای خود در نوکمپ را سپری می کند. هر چه قدر هم که همه بارسایی های دنیا در صفحات اجتماعی فریاد بزنند که "لطفا نرو، ژاوی"، شماره شش 35 ساله بارسا این تیم را به مقصد السد قطر ترک خواهد کرد. این بار حتی اگر انریکه هم از او بخواهد، او در بارسا ماندگار نخواهد شد. ژاوی می رود تا مثلث تاریخ ساز "مسی، ژاوی، اینیستا" یکی از مهمترین اضلاع خود را از دست بدهد. اما نکته الهام بخش اینجاست؛ گواردیولا هنگامی که در سال 2001 بارسا را ترک کرد، هواداران همین احساسات را در قبال خداحافظی هافبک کلیدی خود داشتند، اما کمتر از 7 سال بعد شماره 4 محبوب آن ها بازگشت و بارسا را به قله اروپا رساند. ژاوی که همواره گواردیولا را الگوی خود می داند، در حال پیمودن راه اوست. شاید کمتر از 7 سال دیگر ژاوی هرناندز این بار در کسوت یک مربی به بارسا بازگردد و انقلابی دیگر در فوتبال جهان ایجاد کند.

هرچه باشد، با جدایی ژاوی از بارسلونا، یک عصر به پایان خواهد رسید. عصری که در آن بارسلونا به همراه ژاوی، و ژاوی به همراه بارسلونا به همه چیز رسید. اما این سکانس پایانی این رویا نخواهد بود، و ژاوی به زودی با اندیشه های خود در نیمکت بارسا، دنیا را به تماشای انقلابی دیگر خواهد نشاند.

تا آن روز... بدرود مهندس ترین بازیکن تاریخ فوتبال!