بزن به سلامتی حرفهای دلت که به کسی نگفتی...
بزن به سلامتی اینکه کوه درد بودی ولی دم نزدی.....
بزن به سلامتی تنهایی هات ولی تنهایی رو دوست نداشتی....
بزن به سلامتی عشقی که طالعش به اسمت نبود ولی هنوز دوسش داری....
بزن به سلامتی شب هایی که تو تنهایی گریه کردی ولی نمیدونستی برای چی...
بزن به سلامتی دوست هایی که از پشت بهت خنجر زدن.....
بزن به سلامتی آرزوهایی که نتونستی لمسشون کنی....
هنوز مست نشدم, ولی خیلی حرف دارم.............

تو را به جاي همه کساني که نشناخته ام دوست مي دارم
تو را به جاي همه کساني که نشناخته ام دوست مي دارم
تو را به خاطر عطر نان گرم
براي برفي که آب مي شود دوست مي دارم
تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم
تو را به جاي همه کساني که دوست نداشته ام دوست مي دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم
براي اشکي که خشک شد و هيچ وقت نريخت
لبخندي که محو شد و هيچ گاه نشکفت دوست مي دارم
تو را به خاطر خاطره ها دوست مي دارم
براي پشت کردن به آرزوهاي محال
به خاطر نابودي توهم و خيال دوست مي دارم
تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم
تو را به خاطربوي لاله هاي وحشي
به خاطر گونه ي زرين آفتاب گردان
براي بنفشیِ بنفشه ها دوست مي دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم
تو را به جاي همه کساني که نديده ام دوست مي دارم
تورا براي لبخند تلخ لحظه ها
پرواز شيرين خاطره ها دوست مي دارم
تورا به اندازه ي همه ي کساني که نخواهم ديد دوست مي دارم
اندازه قطرات باران ، اندازه ي ستاره هاي آسمان دوست مي دارم
تو را به اندازه خودت ، اندازه آن قلب پاکت دوست مي دارم
تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم
تو را به جاي همه ي کساني که نمي شناخته ام ... دوست مي دارم
تو را به جاي همه ي روزگاراني که نمي زيسته ام ... دوست مي دارم
براي خاطر عطر نان گرم و برفي که آب مي شود و براي نخستين گناه
تو را به خاطر دوست داشتن ... دوست مي دارم
تو را به جاي تمام کساني که دوست نمي دارم ... دوست مي دارم ...

" پل الووار ، ترجمه احمد شاملو "

دست هایم خالیست
و درونم سرشار...

پرم از آرزوهای پوشالی

و دلم خوش است به خواب شیرین شب بو
و رهایی گیسوان بید در دستان وحشی باد...

و چه زیباست،
پشت پا زدن به آن هایی که تو را رنجاندند!

و چه خوب است،
گاه گاهی دروغ بگویی به دلت
و نگذاری که بداند،
بی نهایت تنهاست ......

دیشب از دلتنگیت بغضی گلویم را شکست
گریه ای شد بر فراز آرزوهایم نشست
من نگاهت را کشیدم روی تاریخ غزل
تا بماند یادی از روزی که بر قلبم نشست

پدران ما هرگز جمله عاشقانه‌ای
به مادرانمان نگفتند ...!
شعری از نیما و سهراب
برایشان نخواندند ...!
شعر کوچه را از بر نداشتند ...!
پس چگونه بود که تا همیشه
کنار هم ماندند و گذشتند
از آرزوهایی که ما
نه به آن می‌رسیم
و نه از آن می‌گذریم ؟!!
"حتی به بهای گذشتن از هم" !!!

تو نیستی

اما من به امید آمدنت

آرزوهای گم شده ام را به نسیم می سپارم

و یاد تو را در ذهنم به پرواز در می آورم

تا شاید تو در زیر باران نگاه عاشقم هویدا شوی

و من با پاییز غم انگیز زندگیم وداع کنم ...

دستم به آرزوهایم نمی رسد
آرزوهایم بسیار دورند...
ولی درخت سبز صبرم می گوید:
امیدی هست...خدایی هست...
این بار برای رسیدن به آرزوهایم یک صندلی زیر پایم می گذارم
شاید این بار دستم به آرزوهایم برسد...

بعضی آدمها یهو میان ...
یهو زندگیت و قشنگ میکنن ...
یهو میشن همه ی دلخوشیت ...
یهو میشن دلیل خنده هات ...
یهو میشن دلیل نفس کشیدنت ...!
بعد همین جوری یهو میرن ...
یهو گند میزنن به آرزوهات ...
یهو میشن دلیل همه ی غصه هات و همه ی اشکات ...
یهو میشن سبب بالا نیومدن نفست ...