تو آسمون زندگيم ستاره بوده بي‌شمار
اما شبهاي بي‌کسي يکي نمونده موندگار
يکي نمونده از هزار
ستاره‌هاي گمشده هر شب من هزار هزار
اما هميشگي تويي ستاره دنباله‌دار
يکي نمونده از هزار
اي آخرين تنهاترين آواره عاشق
هر شب عمرم همراه با من ستاره عاشق
اي تو آشناي ناشناسم
اي مرحم دست تو لباسم
ديوار شبم شکسته از تو
از ظلمت شب نمي‌هراسم
انگار که زاده شده با من
عشقي که من از تو مي‌شناسم
تو بودي و هستي هنوز سهم من از اين روزگار
با شب من فقط تويي ستاره دنباله دار
با شب من فقط تويي

خنده ام میگیرد
وقتی پس از مدت ها بی خبری
بی آنکه سراغی از این دل آواره بگیری
میگویی : دلم برایت تنگ است
یا مرا به بازی گرفته ای
یا معنی واژه هایت را خوب نمیدانی
دلتنگی ارزانی خودت . . .

گل خشکی لای دفتر اشک گوشه ی چشام عکستو گوشه ی تاغچه این همه خاطره هام
یه دل پر از گلایه با یه شمع نیمه سوخته دو تا چشم پر حسرت دیده به گوشه ای دوخته
یه اتاق سرد وتاریک یه گل خشک ویه نامه تو دلم آواره اندوه اشک هنوز توی چشامه

الهی…الهی آواره ی این دنیای رنگارنگت شده ام…دنیایی که جایگاه ما ولی از ما نیست…
الهی…نمی دانم چه سود است از این آمدن و رفتن بی حاصل ما…ولی این را خوب می دانم که رحمت تو بی حکمت نیست…صبری شاید ما را…
الهی…ما را به حال خود وامگذار که ریشه ی تنهایی ما را تا ابد در این دیار غربت زمین گیر کند..بنمای خانه ام را..تا لحظه ای در آن بیاسایم…جانی تازه کنم..نفسی بکشم…خانه ی من کجاست..کجاست…

دوستت دارم پریشان، شانه می خواهی چه کار ؟
دام بگذاری اسیرم ، دانه می خواهی چه کار ؟

تا ابد دور تو می گردم ، بسوزان ! عشق کن !
ای که شاعر سوختی ، پروانه می خواهی چه کار ؟

مـُردم از بس شهر را گشتم ، یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می خواهی چه کار ؟

مثل من آواره شو، از چار دیواری درآ !
در دل من قصر داری ، خانه می خواهی چه کار ؟

خرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه می خواهی چه کار ؟

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن
گریه کن ! پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار ؟

مهدی فرجی

بیچاره من، که بعد تو آواره میشم باورم نمیشه که رفتی از پیشم رو زمین گشتم ولی اما به سختی اومدم به دیدنت اما تو رفتی

چاره ی درد من،مرگم رسیده اینجا حتی قبله هم صبرم نمیده

اومدم نذارم عشقتو ببازی اما این رسمش نبود مهمون نوازی

می میرم،اگه از تو نشونی نمونه عزیزم می سوزم،تو نیای چشامو من به در میدوزم

می میرم،نگو رفتن من واست فرقی نداره من میرم،اما گریه نکن دیگه فایده نداره

میرم میرم میرم بدون وداع میرم میرم میرم به خاطره ها

میرم میرم میرم خداحافظ

بیچاره ام خسته ام چشم انتظارم توی این پس کوچه ها تنها نذارم

نیستی از تاریکی شبا میترسم بیوفا،دارم توی سرما میلرزم

میترسم از غصه ها دووم نیارم آخه هیچ نشونه ای از تو ندارم

آروم آروم دارم ار غصه میمیرم تو بگو نشونتو از کی بگیرم



می میرم،اگه از تو نشونی نمونه عزیزم می سوزم،تو نیای چشامو من به در میدوزم

می میرم،نگو رفتن من واست فرقی نداره من میرم،اما گریه نکن دیگه فایده نداره

تموم زندگیم اینه،من و بغض و در و دیوار.چی مونده ازتن خستم که میخواد بشینه اینبار.میرم خداحافظ...

درد من گشته شمشیر بلا میداند/ سوز من سوخته داغ جفا میداند/ / پاک بازم همه کس طور مرا میداند عاشقی همچو منت نیست خدا میداند/ چاره من کن ونگذار که بیچاره شوم/ سر خود گیرم و از کوی تو آواره شوم ...............

بی تو دلم نیمه شبی سوی دشت / پر زد و آواره شد و بر نگشت / لذت بیداری شبها تویی / تازه ترین اصل تمنا تویی / چشم تو آغاز پریشانیم / دوری تو علت ویرانیم .

وقتی دلت ميگيره .. وقتی دلت آواره میشه .. وقتی هیچ سرپناهی نداری .. وقتی احساس میکنی توی هفت آسمون یه ستاره نداری .. وقتی می فهمی که دنیا با همه ی قشنگیهای زود گذرش فقط یه بازی بوده و تو بازیگرش ... وقتی چشات پُر از اشک هست و یه شونه ی مهربون برا گریه کردن نداری .. وقتی چشماتو می بندی و مرگ رو آرزو میکنی .. او نوقت به دلت نگاه کن ، به خودت، به گذشته ات و به اتفاقها و عواملی که باعث این اتفاق شده اند نگاه کن ... سعی کن حکمت زندگیت رو بفهمی ... ببین در عوض چیزهایی که از دست دادی چی بدست آوردی ؟ اگر تونستی چیزهایی رو که بدست آوردی، ببینی،بفهمی و درک کنی ... اونوقت تو برنده ای حتی اگر به ظاهر بزرگترین شکست زندگیت رو تجربه کرده باشی! چون با چیزهایی که بدست آوردی میتونی آینده ات رو با پایه های محکمتر بنا کنی .