امان از این بوی پاییز و آسمان ابری ! که آدم نه خودش میداند دردش چیست نه کس دیگری . فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود دلت آغوش گرمتری میخواهد .

‎*زن زیبائی نیستم*...!!
موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید...!!
و نه شب را به یادت می‌‌آورد...!!
نه ابریشم...!!
نه سکوتِ شاعرانه...!!
نه حتی خیال یک خوابِ آرام...!!
... پوستِ گندمی دارم...!!
که نه به گندم میماند...!!
نه کویر...!!
و چشم هائی‌...!!
که گاهی‌ سیاه میزند...!!
گاهی‌ قهوه ای...!!
دست‌هایم...!!
دست هایم مهربانند...!!
و هر از گاهی‌...!!
برایِ تو...!!
به یادِ تو...!!
به عشقِ تو...!!
شعر می‌‌نویسند...!!
مرا همینطور ساده دوست داشته باش...!!

کاش امشب عاشقی هم پا می گرفت / تشنگی هم طعم دریا می گرفت
کاش امشب کوچه های منتظر / یک سلام گرم از ما می گرفت
این سکوت تلخ . دنیای من است / کاش دستت . دست دنیا میگرفت
آسمان ابری ترین اندوه را / از دل سنگین شبها می گرفت
پنجره دلتنگ چشمی آشناست / کاش می شد عاشقی پا می گرفت

صدای دوهُول میاد ... صدای دوهُول میاد ...
از سینه کش کوههای بلند ... از جاده هایی که به ده میرسن ...
این صدا از دوهول مردی ِ که غمی عشقی توو دلش زندونیه ...
سوخته با هر آتیش تازه ای که روبروش افروخته رو ارزونیه ...
حالا وقتی که هوا ابری میشه ... قلب عاشقش دوباره ميتپه ...
میاد انگار یه دست پنهونو ... پرده ی سیاه روو قلبش میکشه ...
اونوقت که با صدای دوهولش ... میکشه فریاد دل از توو سینه ...
میگه عاشقم میسوزم تا ابد ... اگه راه و رسم عاشقی اینه ...

سلام مــاه مــن !

دیشب دلتنگ شدم و رفتم سراغ آسمان اما هر چه گشتم اثری از ماه نبود که نبود …!

گفتم بیایم سراغ ِ خودت ..

احوال مهتابیت چطور است ؟!

چه خبــر از تمام خوبی هایت و تمام بدی های مــن ؟!

چه خبــر از تمام صبــرهایت در برابر تمام ناملایمت های مــن ؟!

چه خبر از تمام آن ستاره هایی که بی من شمردی و من بی تو ؟!

چقدر نیامده انتظار خبــر دارم ؟!

چه کنم دلم بــرای تمــام مهــربانی هایت لک زده است !

راستی ، باز هم آســمان دلت ابری است یا ….؟!

می دانم ، تحملم مشکل است …. اما خُب چه کنم؟!

یک وقت خســته نشوی و بــروی مــاه دیگری شود …. هیچ کس به اندازه مــن نمی تواند آســـمانت باشد !

تو فقط ماه من بمون و باش !

ماه من !

روزای آفتابی خوبه عینک آفتابی میزنم کسی چشمای پر از اشکم رو نمیبینه ، روزای بارونی هم همینطور با وجود بارون کسی اشکام رو نمی بینه ، بلاتکلیفم کردند روزهای ابری

گل گلدونه من شکسته در باد

تو بیا تا دلم نکرده فریاد

گل شب بو دیگه

شب بو نمیده

کی گل شب بو رو از شاخه چیده

گوشه ی آسمون

پر رنگین کمون

من مثل تاریکی

تو مثل مهتاب

اگه باد از سر

زلف تو نگذره

من میرم گمش میشم

تو جنگل خواب

گل گلدون من

ماه ایوون من

از تو تنها شدم

چو ماهی از آب

گل هر آرزو

رفته از رنگ و بو

من شدم رودخونه

دلم یه مرداب

آسمون ابری میشه

اما گل خورشید

رو شاخه های بید

دلش مگییره

دره مهتابی میشه

اما گل مهتاب

از برکه های آب

بالا نمیره

تو که دست تکون میدی

به ستاره جون میدی

میشکفه گل از گل باغ

وقتی چشمات هم میاد

دو ستاره کم میاد

میسوزه شقایق از داغ

گل گلدون من

ماه ایوون من

از تو تنها شدم

چو ماهی از آب

گل هر آرزو

رفته از رنگ و بو

من شدم رودخونه

دلم یه مرداب

"این آهنگو دوسداررررررررررررم"

از سرگرمی های ما دهه شصتیا بالا رفتن از رختخواب ها بود!!
خدا میدونه چند بار رختخوابها ریزش کردن و موندیم زیر!!
لذت صعود از این رختخوابها برابری میکرد با صعود به قله دماوند!!
چه کنیم تفریح نداشتیم که…