بشوئید قلبهایتان را از هر احساس ناروا

و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف

و زبانهایتان را از هر گفته ناپاک

و دستهایتان را از هر الودگی در بازار

و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، نا راستی ها، نا مردیها ....

یه لنگری باید باشه که آدم رو نگه داره..که میتونه درون خود آدم باشه ..
عشق باشه ، ایمان باشه ، حس تعلق به بقیه باشه ، اشتیاق شدید برای چشیدن چیزهای نو باشه ...
اینها تو طوفان های زندگی ، آدم رو نگه میداره ..
زندگی بدون طوفان آرزوی خیلی از ماهاست
ولی چنین چیزی احتمالا وجود نداره و باید پیش از سونامی اندیشه کرد.
تو زمان بحران لنگر رو پیدا نمی کنی ! باید قبلش لنگر رو تو بندر گذاشته باشی..بعضی ها اصلا لنگر ندارند ولی بعضی ها چند تا دارن.
یه جاهایی باید بجنگی ، یه جاهایی باید بپذیری و رها کنی !
اینکه تمام اتفاقات زندگی رو بیولوژی و قدرت ذهن فرض کنیم خیلی نگاه ساده اندیشانه ایه ،
چیزای دیگری هم مهم هستند و زندگی گزاره های به این سادگی نیست!

#جمعه ی ساکت
جمعه ی متروک
جمعه ی چون کوچه های کهنه غم انگیز
جمعه ی اندیشه های تنبل و بیمار
جمعه ی خمیازه های موذی کشدار
جمعه ی بی انتظار
جمعه ی بی تسلیم
خانه ی خالی
خانه ی دلگیر
خانه ی در بسته بر هجوم جوانی
خانه ی تاریکی و تصور خوزشید
خانه ی تنهایی و تفأل و تردید
خانه ی پرده,کتاب,گنجه,تصاویر
آه , چه آرام و پر غرور گذر داشت زندگی من
چون جویبار غریبی در دل این جمعه های ساکت متروک
در دل این خانه های خالی دلگیر
آه , چه آرام و پر غرور گذر داشت..

ماه من غصه چرا؟
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل ان روز نخست
گرم و آبی و پر از مهر، به ما می‌خندد!
یا زمینی را که دلش از سردی شب‌های خزان
نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست!
ماه من، غصه چرا؟!
تو مرا داری و من هر شب و روز،
آرزویم، همه خوشبختی توست!
ماه من !دل به غم دادن و از یاس سخن‌ها گفتن
کار آنهایی نیست، که خدا را دارند .....
ماه من! غم و اندوه، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه‌ای ات، از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست،
با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود، که خدا هست، خدا هست!
او همانی است که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید
نشانم می‌داد .....
او همانی است که هر لحظه دلش می‌خواهد، همه زندگی‌ام، غرق شادی باشد .....
ماه من! غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است .....!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغ‌اند
...

گاهی دل وا مانده میشود بین بودن و رفتن
اندیشه به رفتن منطقت را میطلبد و تعلق خاطر احساست را به ماندن میفشارد
اتفاقی می افتد که منصرف می شوی
میخواهی بمانی
رفتاری می بینی که انگار باید بـــروی
این بلاتکلیفی خودش کلــــی جهنـم است !!!

دوستان دو گونه اند :
یکی آنان که همیشه شما را می خندانند و از ایشان خیری نخواهید دید
دیگر آنان که عیب شما را می گویند و شما را به اندیشه وا می دارند
قدر ایشان را بدانید .