ای عزیز جان من!
من برای مرگ خود یک بهانه میخواهم...
یک بهانه ی پوچ عاشقانه میخواهم.
از غمی که میدانی با تو بودنم مرگ است و بی تو بودنم هرگز...
گر بهانه این باشد،من بهانه میگیرم.
عاشقانه میمیرم...

آخرشبی خواهم رفت
خواهی دید
آندم است
که
شمع دردست
بدنبالم
خواهی گشت
ونشان ازمن نخواهی یافت!
چراکه من رخت برخواهم بست
زین دنیای فانی
بسوی عدم
آری!
آخرشبی خواهم رفت
وآنشب
مویه خواهی کرد
نبودنم را..
وافسوس
خواهی خورد
رفتنم را...
ولی
آندم
مویه چه سود!!
افسوس
و
هیهات
و
دریغ
آیدت به چه کار
ای
عشق نافرجام من
چه سودت
آخربی من
مرثیه خواندن برمزارم
چه سود
وقتی نباشم
آری!
آندم
اگرتمام شمعهای عالم رابرمزارم
بیفروزی
چه سود!!!!
چوخانه ام
تاریک وسرداست!!!
چه سود!!
آری!
چه سود!!
آخرشبی خواهم رفت!
آخرشبی خواهم رفت!
وتو
رفتنم را
خواهی گریست
آندم
که دیگرنباشم!
ای
عشق نافرجام من
آخرشبی خواهم رفت!
متن بداهه ازنیما

میدونی ما چوب چیو می خوریم؟!
چوب یه رنگ نبودنمونو ...
میخوایم همه رو داشته باشیم همزمان...
همه چیو داشته باشیم...
هم دوس پسر/دختر ، هم پاک بودن و باکسی نپریدن.
هم روضه می ریم وگریه می کنیم ، هم عروسی میریمو می رقصیم...
هم با ساقیا و لاشیا و بی صفتاش رفیقیم...
هم با بچه مذهبیا و با معرفتا و لوتی مراماش...
همه رو میخوایم
همه رو نگه می داریم...
واسه همین هیچوقت رشد نمی کنیم ...
نمیشه یه جا همزمان سفید باشه ، در همون آنم سیاه باشه ..نمیشه ...!
یا زنگی زنگ ... یا روومی رووم...
سر دست شما قسم یاد می کنم ...
فقط یه مسیرو میرم ...
فقط یه مرام دارم ...
راه من راهیه که واسه شماها مسخرس ... عجیبه ...
مرام من خریداری نداره
جز مهدی ...
راه من و خواسته ی من اوونه فقط ،
حتی اگه مهدی خریدارم نباشه ...
انقد گدایی در آستانشو می کنم که درو باز کنه ...
اگه پسم زد ...
تنها ترین میشم ...
تنهاترین خلق خدا ....
حتی اگه زن و بچه دارم بشم ....

دختر بودنت را به رخ همه بکش !



دخترانه راه برو...



دخترانه حرف بزن...



دخترانه نگاه کن...



دخترانه گوش کن...



دخترانه بنویس...



دخترانه لبخند بزن...



دخترانه مغرور باش...



دخترانه اعتماد کن...



دخترانه حسادت کن...



دخترانه عشق بِوَرز...



دخترانه زندگی کن!!!



من دختر بودنم را مدیون پروردگارم هستم.......