פֿـבایـآ وقــتـے בلت مـے گـیره چیڪار میکنـے...


میرے یـﮧ گوشـﮧ مـے شینـے....


هـے با نگـآت بازے مـے ڪنـے ڪـﮧ...


یـاבت برـﮧ مـے פֿـواستـے گـریـﮧ ڪنـے...؟!


یـﮧ لیواלּ آب مـے خـورے ڪﮧ ...


همـﮧ بغضـاتـو قـورت بـבے...؟!


انـوقت یـآבت میـآد خــבایـے و بـایـב تنهـا باشـے...؟


פֿـבاجـوלּ לּـمیــבونـے...


ایـלּ روزا چقــد פֿـבا بوבمــ

تـو را دوست ميدارم . . .

چه فـرق مى کند که چـرا؟

يـا از چه وقـت!

يـا چطـور شـد که . . .!

چه فــرق ميکـند ؟!

فقط تــو بـايـد بــاور کنـی

بیا و راست بگـو!

کجای تقدیر من ایستـاده ای

که میان خطـوط درهم تنیـده ی پیشانی ام

هیچ خطی به نام تـو نیست!

اما چنان عمیق در من ریشه دوانده ای

که گوئی سرنوشتم را هرگز

از تـو گریزی نخواهــد بـود...

می گویند تـو مرا با

یک نگاه...

یک لبـخنـد...

به بازی می گیری

می گویند ترفندها و شیطنت هایت

را نمی فهمم

می گویند ساده ام

اما تــو این را باور نکن

من فـــــقــــــط دوستت دارم،

همیـن!!!!

و آنها این را نمی فهمند...!

ز عطرِ حـریم تـو اگر دوریم ،

دلخوشیم به نسیمِ گاه گاهِ نگاهـت ...

خوب میدانم از هر که تـــو دل بـردی ، خرابِ عشـقت شد ...

پس بنگر ما را ؛ به نگاهی ...

که دلها، خراب آیاد تـــوست ...

بـرایـم دعـا کـن

اجـابـتـش مـهـم نـیـسـتــــــــــــــ !

نـیـاز مـن بـه آرامـشـی اسـتــــــــــــــــ کـه بـدانـم تـو بـه یـاد مـنـی . . .

صـنـدلـیـتــــــــــــــ را کـنـار صـنـدلـیـم بـگـذار !

هـمـنـشـیـنـی بـا تـو یـعـنـی :

« تـعـطـیـلـی رســـمـی تـمـام دردهـا »

مجـوز نـدادنـد ؛
مـے گـوینـد شـعـرهـایـ ت حـرام اسـت
هـر کـس مـے خـوانـد
مسـت مـے شـود !
والـا ... الکــل نـدارد ،
مـטּ از چشـ مـاטּ تـو مے نـویسـ م !

تـو خـونـه مـا مـامـانـم تـو غـذا نـمـک نـمـی ریــزه، اعـضـای خــونــواده لـقـمـه هـاشـون رو مـی مــالـونــن بــه سـر و صـورت مـن بـعــد مـی خــورن حـالا هـی قـدر نـدونـیـد ^_^