در وجود هر کس رازی بزرگ نهان است
داستانی ، راهی ، بی راهه ای
طرح افکندن این راز
راز من و راز تو ، راز زندگی
پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است

وقتی که مرگ مارا برباید

- تو را و مرا-

نباید که درپایان راهمان
علامت سوالی برجای بماند
تنها نقطه ای ساده
همین وبس
چرا که ما
درحیات کوتاه خویش
فرصت های بی شماری داریم

که دریابیشان

سکوت سرشار از ناگفته هاست

پیش از آنکه به تنهایی خود پناه برم
از دیگران شکوه آواز می کنم
فریاد می کشم که ترکم گفتند!
چرا از خود نمی پرسم:
کسی را دارم
که احساسم را
اندیشه و رویایم را
زندگی ام را با او قسمت کنم؟

آغاز جدا سری شاید از دیگران نبود

پنهان زهمهمه ی آب



در پیچ رود



گداریست .




دستان من بگیر !



دل در هوای نغمه ی خاموش جنگل است



پیری چه زود می رسد از ره .



وین شام تیره هم که بختک شومی است

شعر سکوت سرشار از ناگفته هاست"

من کور شده ای عشق توام /می بینی /نگران نباش /با خط بریل هم می توانم دوستت داشته باشم .

پنجره ای برای دیدن تو

مدادی برای نوشتن تو

میزی برای اندیشیدن به تو

قایقی برای رسیدن به تو



چقدر به تو وصل میکنند مرا

این درختان قطع شده.

شعری بودازخودم تقدیم به شما

مرسی نیما جان