اسمش را ميگذاريم : دوست مجازي اما آنسو يك آدم حقيقي نشسته است . . . خصوصياتش را كه نميتواند مخفي كند . . . وقتي دلتنگي هايش را مينويسد وقت ميگذارد برايم . . . وقت ميگذارم برايش . . . نگرانش ميشوم . . . دلتنگش ميشوم . . . وقتي در صحبت هايم ،‌ به عنوان دوست ياد ميشود . . . مطمئن ميشوم كه حقيقي ست ، هر چند كنار هم نباشيم . . . من برايش سلامتي و شادي آرزو دارم هر كجا كه باشد . .

شبتــــــــــــــــــــــــــــــــــون ستــــــــــــــــــــــــــــــــــآره بارون با یه ماه خوشکل وسطــــــــــــش

براي ان عاشق بي دل مي نويسم كه حرمت اشكهايم را ندانست

براي ان مينويسم كه معناي انتظار را ندانست،

چه روزها و شبهايي كه به يادش سپري كردم

براي ان مينويسم كه روزي دلش مهربان بود

مي نويسم تا بداند دل شكستن هنر نيست

نه دگر نگاهم را برايش هديه ميكنم ، نه دگر دم از فاصله ها ميزنم

و نه با شعرهايم دلتنگي ها را فرياد مي زنم

مي نويسم شايد نامهرباني هايش را باور كند

حس ميکنم شايد به خاطر حضور من در هواي قلبت
هميشه دلتنگي
هميشه غمگيني
سخت ترين شکنجه من ديدن
غم توست.
و دور بودن تو قطعاً مرگ من.
مرگم را به جان ميخرم
به شرط شنيدن صداي خنده هايت

نبودن ها را شمرده ام.........

اين روزها که مي گذرد...خالي ام...

خالي ام از خشم,دلتنگي,نفرت ... .

و حتي از عشق...!!!

خالي ام از احساس....!!!!

دلم مي خواهد بهت بگم ، اين رسم عاشقي نبود
هق هق آخر صدات ، براي قلب من نبود

دلم مي خواد بهت بگم ، اين روزا بي قرارتم

حتي اگه مي بيني تو ، اينجوري سرد و ساكتم

دلم مي خواد بهت بگم ، چرا صدام نمي كني
مثل گذشته هاي دور حتي نگام نمي كني

دلم مي خواد بهت بگم نبض نفسهاي مني
حتي اگه نبينمت ، هميشه روياي مني

دلم مي خواد بهت بگم ، از اين زمونه خسته ام
دراي قلبمو واسه همه ، به جز تو بسته ام

دلم مي خواد بهت بگم ؛ ديگه ترانه ندارم
اگه تو از پيشم بري بدون تو كم مي يارم

دلم مي خواد بهت بگم نرو ، ترو خدا بمون
اين همه بي قراري رو از توي چشم بخون

دلم مي خواد بهت بگم ، آره واسه چشات كمم
خودت كه بهتر مي دوني ، شريك درد و ماتمم

دلم مي خواد بهت بگم كنار لحظه هام بمون
اين همه اشك و حسرت رو ، از روي دلتنگي بدون

دلم مي خواد بهت بگم ، اگه تو تنهام بذاري
بايد براي قبر من گلاي مريم بياري


برای#مخاطب_خاص خودم...

گلوي آدم را


بايد گاهي بتراشند


تا براي دلتنگي هاي تازه جا باز شود.


دلتنگي هايي که جايشان نه در دل


...که در گلوي آدم است


دلتنگي هايي که مي توانند آدم را خفه کنندکسی که یک بار رفته


اگر هم برگرده


یادت باشه که دیگه راهِ رفتن رو یاد گرفته. . .

چيميشه وقتي كه تنهام توي اوج گوشه گيري تو بياي اروم كنارم دستاي منو بيگري
چيميشه وقتي كه نيستم بري گوشه ي اتاقت از رو دلتنگي مثل من گريه ها بيان سراغت
چي ميشه بشنوم از تو كسي غير من نداري
.......................خ.........د...........ا.........................

گاه دلتنگ مي شوم دلتنگتر

از همه دلتنگي ها گوشه اي

مي نشينم

و حسرت ها را مي شمارم و باختن ها را

و صداي شکستن ها را

نمي دانم من کدام اميد را

نااميد کرده ام

و کدام خواهش را

نشنيدم و به کدام دلتنگي خنديدم که

اين چنين دلتنگم !!!

بچگي من
بادبادكي بود
كه مادر برايم ساخته بود؛
بسته به يك نخ نازك و بلند؛
تا دلتنگي‌هايم كوتاه بيايند.
دست‌هاي كوچكم
هر روز
بر ابرها بوسه مي‌زدند
...
حالا مادر
خود
به اندازه‌ي يك بادبادك
سبك شده
و مي‌خواهد ابرها را در آغوش بكشد
نخ‌هاي نازك دور شده‌اند
و من
دلتنگ‌تر از هميشه
مي‌ترسم دست‌هاي بزرگم
نتوانند ...

کوچک که بوديم چه دل هاي بزرگي داشتيم
اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم
کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش را
از نگاهش مي توان خواند
اما اکنون اگر فرياد هم بزنيم کسي نمي فهمد
و دل خوش کرده ايم که سکوت کرده ايم
سکوت پر بهتر از فرياد تو خاليست
دنيا را ببين... بچه بوديم از آسمان باران مي آمد
بزرگ شده ايم از چشمهايمان مي آيد!!
بچه بوديم دل درد ها را به هزار ناله مي گفتيم همه مي فهميدند
بزرگ شده ايم درد دل را به صد زبان به كسي مي گوييم ...هيچ كس نمي فهمه

دعاكردم كه تنها مال من شي تو تعبير قشنگ فالمن شي دعاكردم بدوني چشم براتم هنوز دل بسته بغض صداتم اگه چشمات دنبال از ما بهترون بذار باياد تودلخوش بمونم فقط دلتنگيات بامن بمونه

وقتي كوچيك بوديم دلمون بزرگ بود، ولي حالا كه بزرگ شديم بيشتر دلتنگيم. كاش كوچيك مي مونديم تا حرفامون رو از نگاهمون بفهمن، نه حالا كه بزرگ شديم و فرياد هم كه مي زنيم، باز كسي حرفمون رو نميفهمه.