جـــایِ خالیـــت را ...


نه کتـــاب پُـــر میکنــــد ...


نه چیـــپس و ماســتـــــ ...


نه سیــــگار ...


و نــه لبخـــندهای الـــکی !


دلــــــم ...


آغوشت میخــــواهـــد ...!!

گــریان شده دلـــــم….

همچـــون دختـــرکـــی لجبـاز…

پا به زمین می‌کـــوبد…

تــــو را میـــخواهد….

فقط “تــــــــــــــــــو” را…

مـــن مــــــی روم !
تـــو مـــــی مــــانــی
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات . . .
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن . . .

يــــــادت را از مـــــن نــــگـيـــــر ؛

بــــــگذار مـــــن هـــم مــــثل سهــــــراب بــــــگويـــــم

" دلــــــخوشـــــي ها " کــــــم نـــــيـــــســـت

خيلی سخته عاشــــــــــــق
کسی باشی که روحشـــم
خبر نداشته باشـــــــــــه
اما خيلی شـيـريـنـه کـــــــه
يواشکی عـــــــاشــــــقانــه
... نگاهش کنــــــــــــــــــی
و توی دلــــــــــــت بــگـــــی
خیلــــــــــی دوستـت دارم ...!!!

نريمان
وانمود کردم به همه / که خیلی سخت نبود غمت /رفتنو دل بریدنت
وانمود کردم به همه / که دیگه اشتیاقی نیست / واسه دوباره دیدنت!یه جور نشون دادم که نه / یه اتفاق عادی بود
همون دوتا درد دلم / واسه خودش زیادی بودیه جوری گفتم که همه / بهم میگن بی عاطفه
میگن که حرف امروزت / با دیروزت مخالفهاما شبا یواشکی / وقتی که هیشکی نیست پیشم
گوشیمو روشن میکنم / به عکس تو خیره میشمدیگه منم و غربت / اشکای بی امونه من
به کی بگم دیوونتم / به کی بگم تنگه دلماما شبا یواشکی / وقتی که هیشکی نیست پیشم
گوشیمو روشن میکنم / به عکس تو خیره میشمدیگه منم و غربت / اشکای بی امون من
به کی بگم ، دیوونتم / به کی بگم تنگه دلمبه کی بگم، به کی بگم ، تنگ دلـــــم
مدتیه عوض شدم / انگار یه آدم دیگمهرکی میپرسه یادشی / دارم بهش دروغ میگم
دلم نمیخواد هیچکسی / چیزی بدونه از غممهمین غرور لعنتی / تو رو جدا کرده ازم
هیشکی خبر نداره از / دقیقه های غربتماینجوری وانمود شده / که بی تو خیلی راحتم

مـــن مــــــی روم !
تـــو مـــــی مــــانــی
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات . . .
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن . . . !

کــاش مـــے تـوانـسـتـم راحـــــت حـــرفـــــــــ بــزنــم . . .

چــیـزے بـگـویـم از دلــــــــتـنـــــــــگــ ـــــــــــــــے . . .

مـیـاט آدم هــاے دلـتنـگـــے کــﮧ در ایـט اتــاق مـــجــــازے جــــمـع شــدنـد . . .

فـقـطـــ مــے گــویـم مــنـــم مـــثـــل تـــــــو دلـــــتـنـــــــگـــــــ مـــــ ــــ ــ . . .

دلـــــــ خــــسته امـ بــــآور کـــ ن!

ازـین ســـوآلِ بی جــــوآب

کـــ ه هـــر لحظه می پـــــرسمـ:

یعنــــی الـــآن کـــجآست؟!؟!

نگـــــــران نباش،
حــــال مـــن خـــــــوب اســت بــزرگ شـــده ام …
دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم
آمـوختــه ام، که این فـــاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش ” زندگیست ”
آمــوختــه ام که دیگــر دلم برای ” نبــودنـت ” تنگ نشــــود…
راســــــتی، بهتــــــــــر از قبل دروغ می گویــــم…
” حــــال مـــن خـــــــوب اســت ” … خــــــوبِ خــــوب…