یه چن ته کلمه ئیسه ( کی شاید شومو بودؤنین ، شایدم نه ، امما فیکر کونم بد نوبون هم اوشانی کی نودؤنأن آشنا بوبون هم اوشانی أم کی بلد ئیسأنه ره یادآوری بوبون ، در کل فیکر نوکونم بد بوبون ) کی خأنم بینیویسم اومیدوارم شمره خوب بوبون .
تلاته : خروس کرک : مرغ چونگه : جوجه

کشکرگ : زاغ ملجه : گنجشک کلاچ : کلاغ

زرج : کبک کوول کأپیس : نوعی دم جنبانک

د.وم بلاسکنه : نوعی دم جنبانک جین جیر ِ : نوعی دم جنبانک

بیلی : اردک پیچه : گربه گرزه : موش

ورزه : گاو کل گه : آمو نفأمسسیم کل گه گاو بونه یا گوساله

دنقوز : خوک

لیسکه : کنه سوبوج : شپش سوبول : کک

پیتار : مورچه سیفتال : زنبور راب : حلزون

سیفتال فیره : جوجه تیغی میلام : مار چوچار : مارمولک

آؤلاکو : لاک پشت طیل خُس : نوعی ماهی بُلوش : تمشک

کگج : شاهی

روباهی موبایلی دید؛زاغه از بالای درخت گفت:
اگه پایین آنتن نمیده بده بالا برات بگیرم
روباه موبایل و داد زاغ گفت: این عوض قالب پنیر کلاس سوم ابتدایی

من که رفتم بنویسید دمش گرم نبود

بنویسید صدا بود ولی نرم نبود

خانه در خاک خدا داشت،تماشایی بود

بنویسید دو خط مانده به تنهایی بود

بنویسید که با ماه ،کبوتر می چید

از لب زاغچه ها بوسه ی باور می چید

بنویسید که با چلچله ها الفت داشت

اهل دل بود و با فاصله ها نسبت داشت

دلش از زمزمه ی نور ،عطش میبارید

ریشه در ماه ،ولی روی زمین میجوشید

بنویسید زبان داشت ولی لال نشد

بنویسد که پوسید ولی کال نشد

پرطوفان غزل بود ولی سیل نداشت

بنویسید که دل داشت ولی میل نداشت

پنجه بر پنجره ی روشن فردا میزد

وسعت حوصله اش طعنه به دریا میزد

بنویسید به قانون عطش ،آب نداد

و کسی کودک احساسش را تاب نداد

سرد و سرمازده از سمت کویر آمده بود

کودکی بود که در هیات پیر آمده بود

تا صدای دل خود چند تپش فاصله داشت

گاه با فلسفه ی عشق کمی مساله داشت

من که رفتم بنویسید دمش گرم نبود / بنویسید صدا بود ولی نرم نبود / خانه در خاک و خدا داشت ، تماشایی بود/ بنویسید دو خط مانده به تنهایی بود / بنویسید که با ماه ،کبوتر می چید / از لب زاغچه ها بوسهء باور می چید / بنویسید که با چلچله ها الفت داشت / اهل دل بود وَ با فاصله ها نسبت داشت / دلش از زمزمهء نور عطش می بارید / ریشه در ماه ، ولی روی زمین می جوشید / بنویسید زبان داشت ولی لال نشد/ بنویسید که پوسید ولی کال نشد / پُرِ طوفان غزل بود ولی سیل نداشت/ بنویسید که دل داشت ولی میل نداشت / پنجه بر پنجرهء روشن فردا می زد/ وسعت حوصله اش طعنه به دریا می زد/ بنویسید به قانونِ عطش ، آب نداد/ و کسی کودک احساسش را تاب نداد /