#عا #بالی #حبیبی
در ذهن من عزیزم
ع بالی حبیبی ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم، در ذهن من عزیزم
اغمر ما اترکک و اسرقک ما رجعک
غرقت می کنم و هرگز به تو اجازه نمی دهم، تو را می دزدم و هرگز بازنمی گردانم
احبسک ما طلعک من قلبی ولا یوم
تو را در قلبم حبس می کنم و هرگز اجازه خروج نمی دهم
اخطفلک نظراتک صحکاتک حرکاتک
نگاه خیره ات را می دزدم، لبخند و حرکاتت را
علقون بغرفتی نیمن ع فرشتی
همه آنها را در اتاقم نگه می دارم و روی تختم می خوابانم
احلمن ب غفوتی ت یحلا بعینی النوم
در خواب نیمروزم رویای آنها را می بینم و اینگونه خوابم شیرینتر می شود
ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم
لیلة اللی البسلک الالبیض
امشب برای تو لباس سپید می پوشم
وصیر ملکک والدینی تشهد
و متعلق به تو می شوم و همه گیتی شاهد خواهند بود
وجیب منک انت طفلک انت متلک انت
و کودکت را که دقیقا مانند توست متولد می کنم
ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم
عیش حدک عمر او اکتر وحب یکبر کل ما نکبر
و با عشقی که هر چه بزرگتر می شویم، بزرگتر می شود، برای یک عمر و حتی بیشتر کنار تو زندگی می کنم
وشیب لما تشیب عمری یغیب لما تغیب
و با تو پا به سال خواهم گذاشت و وقتی نیستی زندگی ام ناپدید خواهد شد
ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم
ع بالی تکملنی واسمک تحملنی
در ذهن من تو مرا کامل می کنی و من نام تو را می گیرم

بقلبک تخبینی من الدینیی تحمینی
در قلبت پنهانم می کنی، در برابر گیتی محافظتم می کنی
وتمحی من سنینی کل لحظه عشتا بلاک
و از سالهای عمرم همه لحظاتی را که بی تو بودم محو می کنی
وع بالی تجرحنی لحتى تصالحنی
و در ذهن من آزارم می دهی، پس از آن با من سازش می کنی
بلمسه حنونه بغمره مجنونه
با خنده ای مهربان و جنون وار
وما غمض عیونی الا انا ویاک
و تا وقتی که با تو هستم چشمانم را نمی بندم
ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم
لیلة اللی البسلک الالبیض
امشب برای تو لباس سپید می پوشم
وصیر ملکک والدینی تشهد
و متعلق به تو می شوم و همه گیتی شاهد خواهند بود
وجیب منک انت طفلک انت متلک انت
و کودکت را که دقیقا مانند توست متولد می کنم
ع بالی حبیبی
در ذهن من عزیزم
عیش حدک عمر او اکتر وحب یکبر کل ما نکبر
و با عشقی که هر چه بزرگتر می شویم، بزرگتر می شود، برای یک عمر و حتی بیشتر کنار تو زندگی می کنم

مﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﻭﻟﯽ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﻧدﮔﯿﻢ
ﻣﻨﺖ ﺍَﺣَﺪﯼ ﺭﻭ ﻧَﮑِشم
ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺗﻮ ﻓﺮﻫﻨﮕِ ﻟﻐﺖ
ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﮐلﻤﻪ ﺍﺳﺖ
""ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ""
ﻫﻤﯿﻦ...!!!

دیروز سفری کوتاه به دانشگاه سابقم داشتم.. دانشگاهی که برای من حکم بهترین ها رادارد.. هیچ گاه یادم نمی رود زمانی که پایم به آنجا باز شد برای انتقالی و بازگشت به هر دری می زدم به هیچ قیمتی نمی خواستم بمانم.. همه اش گله از خدا که چرا چنین شد.. حالا می فهمم که چرا می گویند اگر خدا نامطلوبی را سر راهت قرار داد بدان به صلاح توست.. این جمله برای من مصداق دارد..
چندماهی گذشت و عادت کردیم.. جای پایمان حسابی سفت شد..
دوستان بودند و زندگی شیرین خوابگاهی.. اما اگر بخواهم از حال دلم بگویم آنچنان روبراه نبود.. گویی چیزی کم داشت که در پی اش به هر دری می زد.. نمی دانم اسمش را چه بگذارم..
به قول حافظ سخن عشق نه آن است که آید به زبان...
چند ترم گذشت.. کسانی را دیدم که خوب تر از هر خوبی بودند.. دلشان مثل آینه صاف و زلال بود.. نگاهشان آدم را آرام می کرد.. حرف هایشان چون مرهمی زخم را درمان می کرد.. آنها خدا را جوری می دیدند که با نگاه من فرق داشت.. از زندگی چیزی می خواستند که من نمی خواستم.. به یقین آنها بندگان مخلص خدا بودند.. و کسانی که زندگیم را رنگ و بویی دیگر دادند.. گمشده من همان بود که از آنها آموختم... و آرام آرام همه چیز عوض شد... دیگر خوشی های گذشته برایم بی معنی شدند... هرچند نگاه های اطرافیان عوض شد اما من این "شدن" را دوست داشتم..
و دوستی من با شهدا از آنجا آغاز شد... وهمین آشنایی سرآغاز زندگی دوباره من شد..
دیروز که در دانشگاه قدم می زدم لحظه لحظه ی آن روزها برایم زنده شد.. دلم حسابی تنگ شد.. برای همه چیز.. یادم آمد اعتکاف سال پیش را.. مراسم هایی که در مسجد برگزار می شد و با دوستان می رفتیم.. مراسم چهلم شهید رحیمی و..
سری هم به دوستان شهیدم زدم.. سه شهید گمنام..سه دوست..سه همراه.. سه عزیز.. کسانی که لحظه های دلتنگی ام را همدم بودند.. شنواتر از هر کسی به حرف هایم گوش می دادند و در آن شهر غریب برایم برادری می کردند.. خدا می داند که چقدر دلم برایشان تنگ شده بود...
گاهی یک لحظه یک تصویر یک نگاه یک حال و یک تلنگر زندگیت را زیر و رو می کند...
و چه خوب می شود اگر آن تلنگر راهت را به سمت نور و آرامش عوض کند...

درد تنهایـــــــــی کشیـــــــــــــــــــــد ن،

مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفـــــــــید،

شاهکاری میسازد به نامِ دیوانــــــــــگی...!

و من این شاهکــــارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خرید ام...

تو هر چه میخواهـــــــــی مـــــــرا بخوان....

دیوانـــــه، خود خــــواه،بی احساس.................
نمیــــفروشــــــــم​..!!!!

نمی دونم که چجوری فکر کنم تو رو ندارم

آخه تو سنگ صبوری ، چجوری دووم بیارم ؟

واسه من سخته جداییت ، بی تو دنیایی ندارم

زندگیم تیره و تاره ، بی تو فردایی ندارم

به سلامتی پدرا، که همیشه حمایتشون برامون مثه یه دژ بود،
پشتیبانی شون مثه یه کوه،
تدبیرشون یه تکیه گاه محکم..
گرچه الان رنجور و خسته، جاشون تو بستر بیماریه.. ولی هنوز هم اسطوره ی زندگیمونن....