ایســــــتــــاده ام …
بگـــذار ســـرنوشـــت راهـــش را بـــرود … !
“مـــن “
“همیــن جا“
“کنار قـــول هـایت”
درســــت روبــروی دوســـت داشتـــنت و در عمــــق نبـــودنت ،
محـــــکم ایــستاده ام !!

ایســــتاده امـــــ


بگــــذار ســـــرنوشـــت راهـــــش را بـــــرود ...!


مــــــــــــن،


همیــــن جــــا،


کنــــار قــــولــهایــت،


درســـــت روبــــروی دوســــت داشتـــنت


و در عمــــق نبودنــــت،


محــــکم ایستــــاده ام ...!

گــــ ـورــســــتـــآن ـهـــآ

پــ ـر از افـــ ـرآدیــ ـستــــــ کـــ ـه میــــ ـپــندآشـــ ـتــنــ ـد . . .

چـــ ـرخِ دنــ ـیــآ :

هــ ـرگــ ـز بــ ـدونــِ آن ـهــآ

نمـــ ـچــ ـرخــ ـد . . . !

کــــــــاش قدری احـــــــمق بودم...

عاقل بودنـــ برای تــــــــــنم گشاد است...

خســــته ام از بس می دانــــم و دمـــ نمیزنم...!!

تکــــیـــه گاهـــی کـــه بــهشــتـــــ

زیـــر پـــایـــش نیـــستــــــ

مـــــا هــــمیشه بــــاید بـــه جـــــرم

پــــــــدر بـــــــــــودن ایـــستادگـــــــــی کنــــد....

بــــا هــمـــه مــشکلاتـــــ بـــه تـــو لبـــخنــــد زد

تـــا دلـــــــــگــــرم شــوی...

اگــر بـــدانی کـــه کشــتی زندگـــی را

از میــــان مــوجـهای سهمگیــــن روزگــــار

بــه ســــــاحل آرام رویـــاهـــایت رسانـــــانده استــــــ

"پـــــــــــدرت" را می پــــــــرســــتــــی...

خــــ ــــامــ ــــــــوشـــــی

دســــتگـــ ــــــآه بهـــــآنـــه بــــ ــــود!

مشـــــــتــــ ـــــرک مــــورد نــــــظر

قــــصــــد فـــــــرامــــــ ــــوشـــــــی دارد...

حــــس بـــــدی دارم..حـــــس مــــث کودکی نامشــــروع که هـــمه برای سقـــط

شدنش دســــت بکــــار شـــده اند امـــا بدنیـــــــــــــــا آمــــد..!!

دردنـــــآک اســـــت
دوســـــتـَش بـدآری
و گمـــــآن کنی دوســـــتـَت دآرد
حــــآل آن کـِه
او یــِگــآنه هـَســــتی تو بآشـَـد
و تـــــو
یـــِــکی از هــزآران لــــــذت او ...

مـیــدونــیــن دِلــَــم چـــی مـــیـــخـــواد!
خــُــــدا بــــیــــاد بــِــهــِـم بــِــگــــه:
دیـــــوونــَــم کـــَـردی بـــیــــا ایــنـــَـم هـــَـمــونــی کـــه مـــیــخــــواســــتـــــی

از من نرنــــــــــج…

نه مغــــــرورم نه بی احســـــاس…

فقط خســــته ام…

... خسته از اعتــــــمادی بیــــجا!

برای همین قفلی محکم بر دل زده ام!

مـیــدونــیــن دِلــَــم چـــی مـــیـــخـــواد!
خــُــــدا بــــیــــاد بــِــهــِـم بــِــگــــه:
دیـــــوونــَــم کـــَـردی بـــیــــا ایــنـــَـم هـــَـمــونــی کـــه مـــیــخــــواســــتـــــی…

پابند کفــــش های سیــــاه سفـــــــــر نشو

یا دســــت کم به خاطـــــر مـــــــن دیرتر برو

هی پا به پا نکـــــن که بگویم سفـــــــر بخیر

مجبـــــور نیستــــــی بمانـــــی ولـــــــی نرو

همیشه زنــــده میمونن با یاد تو تــــرانه هام

منو ببخش اگه بازم اشکام چکید رو نامه هام

دیگــــــــــــه تمـــــــوم شــــد فرصـــــــــــتم

خاطـــــــــره هـــــــــــام پیشــــــت باشــــــه

تمــــــــــــــــــوم خاطــــــــــــرات خــــــــوش

خــــــــــدا نگــــــهــــــــــدارت باشــــــــــــــه

مجيد خراطها

به سـلـامتــی اون رفــــيقی که مــــجازيـه
امـــــــــّــا . . .!!!
يـه جوری واســــت سنـگ صـــــبوره
که هیـــچ کـدوم از رفيــــقای واقـعـيت
بـه گَـــــــرد پاش نمـــــيرسـن!!!

دِلـَــت کــــﮧ شِکَـســـت . . .

سَــــرَت را بـــــآلا بـگـیـــرے

تَـلافــــے نَکــُــטּ . . فَـریــــــــآد نــَـــزَטּ . . شَرمـگیـــــــטּ نَـبـــــآش . . !!

دِل ِ شِکَستـــﮧ گوشـه هآیــَـش تیــــز اَســــت . .

مَبــــآدآ دِل و دَســـتِ آدَمـــے کــــﮧ روزے . . .

دِلــــدآرَت بــــود رآ زَخمــــے کُنـــے بــــﮧ کیــــטּ !!

مَبــــآدا کــــﮧ فَرامــــوش کُنــــے روزے شآدیــَــش آرِزویــــت بــُـود . . .

صَبــــور بــــآش و سـ ـ ـ ـآکــِــت . . .

مرا دخـــــتر خانـــــوم می‌نامند... مضمـــــونی که جذابیـــــتش نفـــس‌گیـــر استـــــ…
دنــــیای دختـــــرانه من نه با شمـــع و عروســـک معنـــــا پیدا می‌کنــــد و نــــه با اشــــک و افســــون....
امـــا تمــــام این‌هــــا را هــــم در برمی‌گیرد…منـــــ نــــه ضعیــــفم و نــــه ناتــــوان، چــــرا کــــه خداونـــــد مــــرا بدونــــ خشــــونت و زورِ بــــازو
می‌پسنـــدد. اشـــک ریختنــــ قـــــدرت من نیســــت، قدرتـــــ روح مــــن استــــ… اشــــــک نمی‌ریزمـــــ تــــا
توجهــــی را بـــه خــــواستــــه‌ام جـــلب کنــــم، بــــا اشکــــم روحــــم را می‌شویــــم.
خــــــانه ي بی‌ من ســــرد و ســــاکت استــــ، چــــرا کــــه شــور و هیجــــان زندگــــی بـــا صـــدای
بلنــدحرف زدنــــ، و موسیــــقی گــــوش دادن، نیســــت… زندگــــی ترنــــم لالاییِ آرامــــش بخشـــی را
مـــی‌طلبـــد کـــه خـــــدا در جادویــــ صـــــدای مــــن نهفــته استــــ...
مــــن تنــــها بــــا ازدواج کــــردن و مـــادر شـــدن نیســـت کــــه معنــــا می‌گیــــرم، مــــن به تنهایی
معنا دارم....