چاپگر سه بعدی
....
چاپگر سه بعدی وسیله هایی هستند که با استفاده از آنها می توانید از عکس هایی که در کامپیوتر خود دارید نمونه سه بعدی واقعی بسازید.
تکنولوژی استفاده شده در چاپگرهای سه بعدی جدید این امکان را به استفاده کنندگان می دهد که از ماده های کامپوزیتی در طراحی های خود برای چاپ بصورت سه بعدی استفاده کنند.
در چاپگر سه بعدی جدید افزونه ای به نام Objet Connex به پرینتر سه بعدی اضافه شده است که دقت چاپ را در پرینترها افزایش می دهد و باعث واقعی تر شدن چاپ تصویر می شوند.
این وسیله قدرتی به طراحان و مهندسان می بخشد که طرح های خود را با کیفیت بالاتری چاپ کنند و در کمترین زمان ممکن به انتخاب درست و دقیق در طراحی خود برسند.
این سیستم به کاربران اجازه می دهد که از حداکثر ۱۴ ماده مختلف در یک پرینت استفاده کنند.

چاپگر سه بعدی ، روند ساخت اجسام جامد سه بعدی از یک فایل دیجیتالی است. در این فناوری ایجاد یک شیء سه بعدی با استفاده از روندهای افزودنی انجام می شود. در یک روند افزودنی یک شیء با قرار دادن پی در پی لایه هایی از مواد درست می شود. قرار دادن لایه ها تا زمانی که کل شیء ایجاد شود ادامه می یابد. هر کدام از این لایه ها درواقع یک مقطع نازک افقی از جسم نهایی هستند.

چاپ سه بعدی چگونه انجام می شود
چاپگر سه بعدی با انجام طراحی از شیئی که می خواهیم درست کنیم شروع می شود. این طراحی در یک فایل CAD انجام می شود. طراحی در یک فایل CAD به این معنا است که طراحی با کمک سیستم های رایانه ای انجام می شود و از سیستم های رایانه ای برای کمک به ایجاد، اصلاح، تجزیه و تحلیل و یا بهینه سازی یک طرح استفاده می شود. کار طراحی با استفاده از سیستم های رایانه ای به دو صورت انجام می شود.

1-استفاده از برنامه مدل سازی سه بعدی که برای ایجاد یک شیء کاملاً جدید ایجاد می شود.

2-با استفاده از یک اسکنر سه بعدی برای کپی کردن شیئی که وجود دارد. اسکنر کمک می کند یک کپی دیجیتال سه بعدی از یک شیء گرفته شود و این کپی در داخل یک برنامه مدل سازی قرار داده می شود.

سپس نرم افزار، مدل نهایی را به صدها یا هزاران لایه افقی تقسیم می کند. هنگامی که این فایل آماده شد در چاپگر سه بعدی آپلود می شود و چاپگر شیء را لایه به لایه ایجاد می کند. چاپگر سه بعدی هر قطعه را (یا تصویر دوبعدی را) می خواند و لایه ها را با هم ترکیب می کند.

پرینت سه بعدی
.......
پرینت سه بعدی قادرند هر وسیله ای که شما در ذهنتان دارید را در کم ترین زمان ممکن بسازند و به شما ارایه دهند. این فناوری هم اکنون در بازار موجود است و مورد استفاده متخصصان پزشکی، مهندسی، محققان، دانشمندان و مخترعان قرار گرفته است.

پرینت سه بعدی با روی هم قرار دادن لایه های نازکی از مواد اشیاء سه بعدی را با دقت بسیار بالا می سازند. این پرینتر ها مدل های سه بعدی CAD را می گیرند و با استفاده از موادی که دارند یک مدل سه بعدی می سازند. بیراه نیست اگر بگویم بزرگترین انقلاب صنعت مدل سازی همین پرینت سه بعدی است.

در صنعت مدل سازی عدد زیادی از اجناس صرفه ای برای تولید ندارند و اگر هم تولید شوند بسیار گران قیمت خواهند بود، ولی با پرینت سه بعدی این فرایند سریع و ارزان می شود.

برای استفاده از یک پرینت سه بعدی، نخست به طرح شبیه سازی شده محصول مورد نظر نیاز داریم که از دو راه قابل تهیه است: اول استفاده از نرم افزارهای طراحی سه بعدی در کامپیوتر با فرمت STL یا سایر فرمت‌های پشتیبانی شده‌ی دیگر؛ دوم پویش (اسکن) سه بعدی یک جسم حقیقی با استفاده از لیزر یا دوربین‌های مجهز به عمق سنج مانند کینکت مایکروسافت. پرینت های جدید، تقریبا توانایی اجرای هر طرحی را دارند. طراحی مدل‌های سه بعدی در کامپیوتر، بسته به پیچیدگی و گستردکی آن می‌تواند از چند دقیقه تا چند روز به طور بینجامد.

پرینت سه بعدی

امکان سنجی و ایده پردازی پرینت های سه بعدی برای بار اول در سال 1950 به ذهن دانشمندان راه یافت. طرح اولیه ی پرینت سه بعدی در دهه هشتاد اولین نمونه از آن توسط چارز هال ساخته و به نام این دانشمند ثبت شد. اما پرینت سه بعدی حال حاضر برای اولین بار با روش SLA درسال 1986 ساخته و دو سال بعد وارد بازار شدند.

تنها در سال 1992 صنعت صدها میلیون دلار برای این پرینتر ها هزینه کرد؛ که در سال های اخیر این سرمایه گذاری به هزاران ملیون دلار رسیده است.

این پرینتر ها در ابتدا از مواد محدودی استفاده می کردند اما امروزه تنوع این مواد حتی به مواد غذایی هم رسیده است. در ابتدای پیدایش پرینت های سه بعدی این پرینتر ها فقط از یک رنگ استفاده می کرند اما اکنون تنوع رنگ در این پرینتر ها امری عادی است.

فاکتور سرعت در این پرینتر ها هنوز هم نیاز به کار دارد و فرایند پرینت سه بعدی بسیار زمان بر است.

تجهیزات بولینگ

محوطه‌ی بازی بولینگ

بازی بولینگ ده پینی، بر روی یک سطح صاف و باریک انجام می‌شود که به آن خط (مسیر) گفته می‌شود. طول این راهرو باریک، از خط خطا تا پین شماره‌ی یک 18.29 متر است. حدود 4.57 متر قبل از خط خطا، فلش‌های راهنما قرار دارند. این راهرو حدود 1.05 متر پهنا داشته و شامل حدود 40 تخته‌ی چوبی بوده و یا از یک ماده مصنوعی ساخته می‌شود.
پین بولینگ

قوانین مشخص می‌کند یک پین باید 38 سانتی‌متر ارتفاع و در پهن‌ترین نقطه خود که با توپ تماس پیدا می‌کند حدود 12 سانتی متر عرض داشته باشد. روی پین‌ها باید نام و مارک سازنده مشخص شده باشد. پین جلویی یا پین شماره‌ی یک روی تخته‌ی شماره‌ی 20 مسیر قرار می‌گیرد.

یک توپ بولینگ برای چرخش به صورت عمودی طراحی شده است و مرکز آن متمایل به یک سمت است، تا اگر شصت و انگشتان در مکان‌های مناسبی قرار بگیرند، به طور طبیعی حرکت چرخشی داشته باشد. این چرخش با چرخاندن دست در جهت پادساعتگرد، تا زمانی که دست روی توپ قرارگرفته و دو انگشت در زاویه ساعت 12 قرار گیرند و شصت در زاویه ساعت 6 باشد، ایجاد می‌شود. در این زمان، انگشتان و شصت در یک لحظه از توپ جدا می‌شوند. ساعد دست برای ایجاد چرخش روی توپ و هل دادن توپ روی خط استفاده می‌شوند.

ابعاد توپ 21.59 سانتی‌متراست و محیط توپ نباید بیش از 0.69 متر باشد و توپ نباید بیش از 7.26 کیلوگرم وزن داشته باشد. سبک‌ترین وزن مجاز توپ برای بازی 2.72 کیلوگرم است. سطح روی توپ باید صاف باشد، به جز سوراخ‌ها و دندانه‌هایی که برای گرفتن توپ استفاده می‌شوند.
امتیازدهی

در کل برای هر پینی که می‌افتد یک امتیاز داده می‌شود. اگر یک بازیکن با اولین ضربه بیش از سه پین را بیندازد، سپس با ضربه‌ی دوم شش پین بیفتد، بازیکن برای آن فریم در کل 9 امتیاز می‌گیرد. اگر بازیکن با اولین ضربه 9 پین را بیندازد اما ضربه‌ی دوم را از دست بدهد 9 امتیاز کسب می کند. اگر پس از هردو پرتاب نتواند همه‌ی 10 پین را بیندازد به عنوان یک فریم باز شناخته می‌شود. در زمانی که همه‌ی 10 پین به وسیله‌ی یک بازیکن در یک فریم بیفتند، به او پاداش داده می‌شود.

سال 1999 سه نفر سوئدی که سایت موفقی تو زمینه فروش آنلاین کتاب داشتن تصمیم گرفتن سایت فروش لباس ورزشی راه اندازی کنن به اسم boo.com با تبلیغات سرمایه ای حدود 180 میلیون دلار جمع کردن و با چند صد نفر پرسنل و چند تا دفتر تو اروپا و آمریکا بعد 18 ماه از شروع فعالیت ورشکست شدن ! اینجا تو ایران با سرمایه گذار شروع به مذاکره کنی دنبال سود تضمین شده است .