ه کسی می تواند به قلبش بیاموزد که هرگز نشکند...

اما من به قلبم آموختم,

اگر روزی شکست لبه های تیزش دستان کسی که آن را شکست نبرد....

ناز آن چشمی که سویش مال ماست

ناز آن زلفی که تارش مال ماست

ناز آن چوپان که سازش مال ماست

ناز آن یاری که قلبش مال ماست

اﺳــــﻢ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﻣﯿﺬﺍﺭﯼ ﻣـــــــــــــــــــــــــــﺮﺩ؟!! .. ╮∩╭(︶︵︶)╮∩╭ ..
ﺩﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﯿﭽﮑﺲ ﻟﻤﺴﺶ ﻧﮑﺮﺩﻩ!!!..
ﻣﯿﺎﯼ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮕﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ قلبش ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺗﻨﺸﻮ برهنه ﺑﺒﯿﻨﯽ!!!...

ﺍﮔﻪ بوست نکنه ﺍﮔﻪ ﯾﮑﻢ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﻪﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯿﺖ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﻤﯿﺸﻪ!!!...

ﺗﺮﮐﺶ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻘﺪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻫﺎﺕﺭﻭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﻣﯿﺸﮑﻨﯿﺶ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﺖ ﮐﻨﻪ ﺗﺎﺑﺎﺯﻡ ﺗﻮ ﻃﻠﺒﮑﺎﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﺮﺩ!!!..

ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮔﻔﺘﯽﺍﯾﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ...

ﺗﺎ ﺭﺍﻫﺸﻮ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥﮔﻔﺘﯽ;ﻫﯽ ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﯽ ﻣﯿﺮﯼﮐﻪ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﺮﺩﯼ
ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍﻩ ﻭﻧﺸﻮﻧﺶ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﺎﺯﻡ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﻮﻥﺯﺩﯼ....
ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺣﯿﻠﻪ ﮔﺮﯼ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﻪ ﻧــــﺮ...!!!

%%% خیلی قشنگه%%%وقتی یه روز میبینی خودت اینجایی و دلت یه جایی دیگه...بدون که کار از کار گذشته و تو عاشق شدی طوری میشه که قلب فقط وفقط واسه عشق میتپه، چقد قشنگه عاشق بودن و مثل شمع سوختن. همه چی با یه نگاه شروع میشه، این نگاه مثل نگاه های دیگه نیست یه چیزی داره که اونای دیگه نداره ،محو زیبایی نگاهش میشی، تا ابر تصویر نگاهش رو توی قلبت حس میکنی. نه اصلا میذاریش تویه صندوق درش روهم قفل میکنی تا کسی بهش دست نزنه... حتی وقتی با عشقت روی یه سکوه میشینی و واسه ساعت های متماری باهاش حرف میزنی، وقتی ازش دور میشی احساس میکنی قشنگترین گفت وگوی عمرتو با کسی داری از دست میدی...میبینی کار دلو... شب میای بخوابی مگه فکرش میذاره؟خلاصه بعد یه جنگ و جدال حسابی با خودت چشاتو روهم میذاری...ولی همش از خواب میپری...از چیزی میترسی صبح که از خواب بیدار میشی نه میتونی چیزی بخوری نه میتونی کاری انجام بدی، فقط و فقط اونه که توی ذهنت قدم میزنه. با خودت میگی: ای بابا از درس وزندگی افتادم اخه من چمه؟!! راه میافتی تو کوچه و خیابون هر جا که میری هرچی که میبینی فقط اونه گویا همه چی از بین رفته و فقط اونه، طوری بهش عادت میکنی که اگه یه روز نبینیش دنیا به اخر میرسه. وقتی با اونی مثه اینه که تو آسمونا سیر میکنی، وقتی بهت نگاه میکنه گویا همه دنیارو بهت دادن گرچه عشق نه حرف میزنه و نه نگاه میکنه آخه خاصیت عشق همینه ادم رو عاشق میکنه و بعد ولش میکنه به امون خدا... وقتی باهاته همش سرش پایینه! تو دلت میگی تورو خدا فقط یه بار نگام کن...اخه دلم واسه اون چشمای قشنگت یه ذره شده دیگه از آن خودت نیستی... بدجور بهش عادت کردی مگه نه؟!! یه روز بهت میگه میخواد ببینتت... سر از پا نمیشناسی...حتی نمیدونی چکار کنی...فقط دلت شور میزنه...اخه شب قبل خواب اونو دیدی...خواب دیدی همش از دستت فرارمیکنه وقتی اونو میبینی با لبخند میگی: خیلی خوشحالی که امروز میبینیش...ولی اون سرش رو بلند می کنه و تو چشات زل میزنه و بهت میگه: اومدم بهت بگم بهتره فراموشم کنی. دنیا رو سرت خراب میشه ...همه چیزو ازت میگیرن...همه خوشبختیهای دنیارو... از جاش بلند میشه و خیلی اروم دستت رو میبوسه میذاره رو قلبش و بهت میگه :خیلی دوست داره و برای همیشه ترکت میکنه...

صبح امروز کسی گفت به من

تو چقدر تنهایی!

گفتمش در پاسخ:

تو چقدر نادانی

تن من گر تنهاست

دل من با دلهاست

دوستانی دارم که دعایم گویند

و دعاشان گویم

یادشان در دل من

قلبشان منزل من...

عشق امانت با ارزشی است که آدما تو قلبشون می زارن

برای همینه که هر وقت بخوای عشقت رو از کسی

بگیری باید قلبشو بشکنی

به سلامتی مادرا، که همیشه قلبشون سنگ صبور بود،
نگاهشون دریای محبت،
دستشون راه آسمونو بهمون نشون میداد،
گرچه حالا این سختی کشیده های زندگی همه بدنشون درده و پرن از حرفای نگفته... هنوز سر گذاشتن روی سینه شون یعنی رهایی از هر غمی.. یعنی رسیدن به آرامش مطلق.. چیزی مثه اغوش خدا روی زمین...