#عسل_بدیعی بازیگر سینمای ایران که از روز گذشته در کما بود، ظهر امروز 12 فروردین‌ماه درگذشت.
عسل بدیعی بازیگر سینمای ایران که از دیروز به دلیل مسمومیت دارویی در بیمارستان لقمان تهران بستری بود، ظهر امروز به دلیل ایست قلبی و مشکلات تنفسی درگذشت.
وی دو روز گذشته را به دلیل مسمومیت شدید دارویی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده بود.
با درگذشت این هنرمند و به دلیل خواسته وی که به کرات به خانواده و اطرافیانش اعلام کرده بود، اعضای بدن وی اهدا خواهد شد.

روزی لقمان به پسرش گفت امروز به تو سه پند می‌دهم که کامروا شوی.
اول اینکه سعی کن در زندگی
بهترین غذای جهان را بخوری!
دوم اینکه در بهترین بستر و رختخواب جهان بخوابی!
و سوم اینکه در بهترین کاخ‌ها و خانه‌های جهان زندگی کنی!
پسر لقمان گفت‌:
ای پدر ما یک خانواده بسیار فقیر هستیم چطور من می‌توانم این کارها را انجام دهم؟
لقمان جواب داد:
اگر کمی دیرتر و کمتـــر غذا بخوری هر غذایی که می خـــوری طعم بهترین غذای جهان را می‌دهد.
اگر بیشتر کار کنی و کمـــی دیرتر بخوابی در هر جا که خوابیده‌ای احساس می‌کنی بهترین خـــوابگاه جهان است .
و اگر با مردم دوستی کنی، در قلب آنها جای می‌گیری و آنوقت بهترین خانه‌های جهان مال توست.

لقمان حکیم، غلام سیاهی بود که در سرزمین سودان چشم به جهان گشود. گرچه او چهره ای سیاه و نازیبا داشت،ولی از دلی روشن، فکری باز و ایمانی استوار برخوردار بود.





او که در آغاز جوانی برده ای مملوک بود، به دلیل نبوغ عجیب و حکمت وسیعش آزاد شد و هر روز مقامش اوج گرفت تا شهره ی آفاق شد. او مردی امین بود، چشم از حرام فرو می بست، از ادای حرف ناسزا و بی مورد پرهیز می کرد و هیچگاه دامن خود را به گناه نیالود و همواره در امور زندگی شرط عفت و اخلاص را رعایت می کرد. اوقات فراغت خود را به سکوت و تفکر در امور جهان و معرفت حق تعالی می گذراند و برای گذراندن امور زندگی به حرفه خیاطی و یا درودگری مشغول بود. (بعضی گویند لقمان بنده ای بود حبشی که از راه شبانی معیشت خود را می گذراند.) لقمان از خنده بی مورد و استهزاء دیگران پرهیز می کرد و هیچگاه اراده خود را تسلیم خشم و هوای نفس نمی کرد. از کامیابی در دنیا مغرور و از ناکامی اندوهگین نمی شد و صبر و شکیبایی او به حدی بود که با از دست دادن چند فرزند، از سر زبونی دیدگان خود را به سرشک غم نیالود.

لقمان به فرزندش می‌فرماید:
پسرجان، شش سفارش به تو می‌کنم که خلاصه علوم و اخلاق اولین و آخرین است:
1) بیش از مدت اقامت در دنیا، دل به دنیا مبند.
2) برای آخرت به قدری که در آنجا توقف داری کار کن، که ما زمان در دنیا ماندنمان بسیار کوتاه و آخرت بی‌حساب بلند است.
3) از خدا به قدری که به او محتاجی اطاعت کن، که همه وجود ما محتاج به خداست.
4) تمام کوششت را در نجات از آتش به کار ببر.
5) به اندازه تحمل و قدرتی که بر آتش داری گناه کن.
6) به هنگام گناه و معصیت جایی را انتخاب کن که خدا تو را نبیند. هرکجا باشیم خدا ما را می‌بیند.