شب‌ها صفی از چراغ‌ها، فاصله منهتن تا بروکلین را غرق در نور می‌کند،‌ جایی که معروف‌ترین رستوران‌ها، تئاترها،‌ موزه‌ها و هتل‌ها در انتظار میلیون‌ها نفری هستند که هر سال از نیویورک دیدن می‌کنند.

1/3
1 اخرین بار ک خریدم4800 بود قیمت جدیدش چقد شده؟

محیط زیبایی داره آرامش بخشه

این جاده سنگ قرمز را اغلب به نام "موزه بدون دیوار"هم می شناسند. جاده نمایش پر زرق و برقی از سنگ قرمز خیره کننده ارایه میدهد که به نظر می رسد مانند روح بی انتها است .

پوری (صدیقه) بنایی متولد ۱۹ مهرماه ۱۳۱۹ در اراک است. او بازیگر تآتر، سینما و تلویزیون است. وی فعالیت سینمایی اش را در سال ۱۳۴۳ با بازی در فیلم «عروس فرنگی» به کارگردانی نصرت الله وحدت آغاز کرد.

از بازی های به یاد ماندنی و خاطره انگیز وی می توان به نقش «اعظم» در دو فیلم «قیصر» و «کوچه مردها» اشاره کرد. آخرین کار سینمایی بنایی، بازی در فیلم «مریم و مانی» به کارگردانی کبری سعیدی است.
او بر خلاف تصور خیلی از ما در تمام این سال های دور از سینما توی همین مملکت که بسیار دوستش دارد زندگی کرده است و از سال ۱۳۴۶ یک شرکت وارد کننده لوازم ورزشی که متعلق به خود و خواهر و برادرش است را راه اندازی کرده است، و به قول خودش سهم کوچکی هم در آن دارد. پوری بنایی متولد ۱۳۱۹در اراک است. به گفته خودش از ۴ سالگی به تهران آمده است و مدتی در خیابان نواب مدتی در بوستان سعدی و یک مدتی هم در خیابان شیوا حوالی میدان ژاله سکونت داشته است.
بنایی در مورد اولین حضور سینمایی اش چنین می گوید: روزی آقای وحدت که نسبت دوری هم با ما دارند در منزلمان میهمان بود و به من گفت که شما برای رلی که من دارم تیپ مناسبی دارید و از من خواست که نقش عروس فرنگی را بازی کنم و این اولین کار سینمایی من بود. بعد از آن هم دو کار دیگر به نام های «مو طلایی شهر ما» و «خداحافظ تهران» در کنار نصرت وحدت بازی کردم و در «خداحافظ تهران» بود که برای اولین بار با بهروز وثوقی آشنا شدم. بنایی درباره حضورش در «قیصر» اینطور می گوید: در «خداحافظ تهران» کیمیایی دستیار خاچکیان بود و در این مدت راجع به اینکه می خواهد اولین کار بلندش را بسازد با بهروز خیلی صحبت می کرد. این بود که روزی بهروز آمد و گفت که کیمیایی قصه ای دارد به نام «قیصر» و دوست دارد که من و تو با هم بازی کنیم در آن زمان شباویز و کیمیایی شریک بودند و برای شروع کار ۱۰۰هزار تومان کم داشتند که من در آن زمان آن مبلغ را وام گرفتم و «قیصر» کلید خورد. در قرارداد من برای قیصر ۳۰ هزار تومان دستمزد نوشتند و قرار شد در پایان فیلم برداری پرداخت کنند ولی این اتفاق هرگز نیفتاد و من بعد از ۱۰ بار برگشت خوردن چک را بردم موزه سینما و الان هم آنجاست. گفتنی است پوری بنایی برای آخرین بار در سال ۵۷ در فیلمی به کارگردانی سعید نادری به نام «هزارمین» بازی کرد که هیچ زمانی اجازه اکران نگرفت تا اینکه در سال ۵۸ دو بار از تلویزیون پخش شد.

یکی بهم میگه:این نیمامهره مارداره..
یکی میگه مارموزه..یکی میگه:نمیدونی چه مارخوش خط وخالیه!!اما هیچکدو ازاینااونقدر

مقبره کاشف السلطنه پدر چای ایران .

واااااای...موناجان:چه نوستالژیی روزنده کردی..بوی صفحات نوکتاب...طرح ساده روی جلدو...به نظرم اون موقع آدماهم ساده تربودند

مقبره کاشف السلطنه پدر چای ایران .