بعضی ها را هرچقدر هـم که بخواهی ؛

“تمام” نمی شوند ….

همش به آغوششان بدهکار میمانی

حضورشان”گرم” است

سکوتشان خالی میکند دل ِآدم را …

آرامش ِ صدایشان را کم می آوری !

هر دم هر لحظه “کم” می آوریشان …

سخت ترین دو راهی ، دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است !
گاهی کامل فراموش میکنی و بعد میبینی که باید منتظر می ماندی و گاهی آنقدر منتظر میمانی تا وقتی که میفهمی زودتر از این ها باید فراموش میکردی . . .