یــکــی از لــذتــایــی کــه هــیــچ وقــتـــ نــبــود ...
شــب قــبــل از خــواب بــگـم ، حــنــا مــوهـاتـــ خـیـلــی بـلـنـد شـدن ، نـمـیـخـوای کـوتاشون
کــنــی ... اونــم بــه یــه بــی اعـتــنــایــی بــگــه نـــ یــه عــروســی داریـم چـنـد وقت دیــگـه
بــگــیــر بــخــواب بــابــا ، حــالــا گــیــر دادی بــه مــوهــای مــن ....
مــنــم کــه مــثــل هـمـیــشــه بــم بــرخـورده و شـاکــی شــدم ....
حــالــا صــب تــو راه رفــتـــن ســرکــار ، دللللــییییـــلــیییــنـــگ (مـوبـایـلــمــه) از خـونـسـت
بــا یــه لــبـخـنـد فـاتــحـانـه قــطـعـش کـنـم ...... بــعــد اس بــده کــه ...
تــو بــعــد ظــهــر مــیــای خــونــه دیــگــه نـــ ؟؟؟؟ .......
بــعــلــه بــنــده هــم فــرار کـنـم بـرم خـونـه مـامـانـم و بــعــلــه ایــشـونـــ هــم اومـدن خـدمـت
مـامـانـــ و بــابــا .... دیــگــه بـعـد از تــعـارفــات ، شـب بـعـد شـام هـعـی بــگـه پـاشــو بـریـم ...
هــعــی مــن بــگــم نـمـیـام مـیـتــرسـم والا خـطـرنـاک مـیـزنـی .... دیــگــه بــه زور بـریـم خـونه
و تــو راهــم جــیــکــم در نــیــاد و وقــتــی داخـل خـونـه شـدیـم درو کـه بـسـتـم یــه دفـه
بــرگــرده بــایــه حـالـت عــجــیــب مــنــم دسـتــمــو بــگـیـرم جـلـوصـورتـم آمـاده پـرت
شـدن گـلـدونـی ، بــشـقـابـی چـیـزی بــاشــم .... کــه یــه دفــه بــگـه نادر نـیـگـام کن
قــشــنــگ شــده ..... رفــتــم خــارجــی کــوتـاشــون کــردم خــیــلــعــی خـوشـگـل شـده
بــعــد مـن هـمـیـن طـور تــو شــوک .... آخــه صـبـی یــه مــشــتــی از مـوهـاشـو بـاقـیـچـی
زده بــودم کـه مـجـبـور شــه کـوتـاشـون کــنــه ....
حـــیـــفـــــ ....

#زلاتنی_رت خاص ترین ساحل #دریای_آدریاتیک در #کرواسی
اگر شما در جستجوی ساحلی بدیع برای گردش می باشید اینجا را از دست ندید چراکه تعداد خیلی نادری از جزیره با شکل و شمایل خاص وجود دارد. این ساحل با نام «شاخ طلایی» شناخته می شود و توانایی تغییر شکل نیز دارد و برطبق جهت وزش باد شکلش تغییر می کند!. این ساحل واقعا شکل خاصی دارد و گردشگران زیادی تنها برای اینکه فرم های مختلفش را ببینند به اینجا می آیند. زلاتنی رت خاص ترین ساحل دریای آدریاتیک در کرواسی محسوب می شود.

#نوستالوژی

#رضا_یزدانی

پشت خط قرمز ترانه ها راوی یه شعر گم شده تو دود

راوی خاطره های زخمی ام پره نوستالژی روزای کبود

پر بغضم پر بهت و انتظار ، انتظاری عبث و پوچ و محال

انتظار با تو همسفر شدن دوباره میون جاده شمال

دلم پره بیا بازم با همدیگه بریم سفر

جای ما اونجا خالیه منو ببر منو ببر

یه عمر جاده شمال منتظر عبور ماست

نمیدونه یکی از اون دو تا قناری بی صداست

من پر از خواب های نیمه کاره ام

پره یاد روزای رفته به باد

چشامو و میبندم و وا میکنم

تا شاید عطرت به خاطرم بیاد

تا شاید دوباره همسفر بشیم

توی جاده ای به مقصد جهان

با همون پیکان قراضه که یه روز

یکی جاش گذاشت کنار اتوبان

یه پیکان قراضه است ولی توی رویاش

هنوزم جوونه خیالش میتونه بازم توی جاده یه کله برونه

خیالش هنوزم موتور مانده باقی تو صندوق سینه

یه پیکان قراضه کنار اتوبان داره خواب میبینه

از کنار کودکی هام میگذرم از رهاترین روزای زندگیم

کاش میشد یه لحظه تکرار بشه اون هوای سر به زیر سادگی

کاش میشد دوباره پا به پا بشیم کاش میشد حتی شد واسه یه بار

کودکانه ها دوباره گل کنن تو عبور خیابون لاله زار

لاله زار کاش میتونستیم همیشه بچه بمونیم

عمو زنجیر باف و بازم توی کوچت بخونیم

لیمونات شیشه دو هزار لواشک هر ریال شاهی

بابا نون نداد نوشتن توی دفترای کاهی

لاله زاری که هنوز تو کوچه هاش خاطره های ما پرسه میزنه

سر کوچ ملیش مردی که داره توی رویاهاش جون میکنه

سر کوچه ملی یه مرد یه مرد که سی سال پیش ساعتش یخ زده

نمیدونه دنیا چه رنگی شده نمیدونه کی رفته کی اومده

سر کوچ ملی یه مرد یه مرد توی پالتوی کهنه اهد بوق

داره عابرا رو نگاه میکنه که رد میشن از کوچه های شلوغ

حیف نمیشه به عقب برگردیم به شبای پرسه در به دری

کافه چی دکمه برگشت بزن به روزای خوب کافه نادری

چشم تو چش ستاره ها همیشه بردیم یادته

واسه تنهایی شب غصه میخوردیم یادته

من مثل سایه تو تو واسه من مثل نفس

هر دو برای هم میمردیم یادته

دختره هکیلِش مثله پانداکونگفو کاره،
اونوقت تو پروفایلش نوشته:
“آنقدر ظریفم که با یک نگاه سرد میشکنم! ”...
یکی نیس بهش بگه:
عزیزم شما با تبر نادرشاه افشار که هیچی با کمان دامول هم نمیشکنی
برو با خیال راحت به زندگیت برس.

“ جـدایـی آنقدر ها هم که فکر می کنی تلخ نیست
اگر هنوز حـرف های من را باور نداری از نادر و سیمین بپرس
که از تمام دنیــا جایــزه گرفته اند

من هرگز نخواستم از عشق افسانه ای بیافرینم،
باور کن
من می خواستم که با دوست داشتن زندگی کنم
کودکانه و ساده و روستایی
من از دوست داشتن فقط لحظه ها را می خواستم
آن لحظه ای که تو را به نام می خواندم*
من هرگز نمی خواستم ازعشق برجی بیافرینم
مه آلود و غمناک با پنجره های مسدود و تاریک...
"نادر ابراهیمی"