کی اشکاتو پاک میکنه وقتی تو پادگانی

دست رو موهات کی میکشه وقتی که مو نداری

به سلامتیِ هر چی سربازه و داداشم هیچکس که تازه رفته سربازی البته لقبش هیچکسه

آدم‌های زیادی به دیدارت خواهند آمد
دستت را می‌‌فشارند
رویِ ماهت را میبوسند
و صمیمانه‌ترین تبریکات لفظی‌شان را نثارت میکنند
ولی‌ هیچ کس
مثل من
با چشمهایش تو را نفس نمی کشد
و هیچکس
برایت شعر نمی نویسد
جز من

یعنی می شود ؟

امشب که از همیشه خسته ترم
امشب که آسمان با عشق بازی خود حالم را بدتر می کُند
امشب که باران قصد بند آمدن ندارد

امشب که سکوت خانه به روحم چنگ میزند
امشب که دلم برای آشنایی دور تنگ شده
امشب که هیچکس بیادم نیست

تو بیایی ؟

یعنی می شود ؟
صدای زنگ در بیاید
و من کلافه و بی حوصله با فکر اینکه این موقع شب کسی با من کار ندارد
در را باز کنم ...

ولی ...

تو را ببینَم
می شود ؟
خــدااااااااااااااااااا حواست به من هست ؟

با توام

نکند فکر کردی برای معشوقه ای زمینی این ها را مینویسم ؟
خدایا از زمین و زمینیانت بیزارم ...

کاش پشت در چوبی خانه قدیمیمان ، مادر بزرگم بود

و انتظار می کشید من از مدرسه برگردم

بغلم کند.. دستش را درجیبش کند

و یه مشت نخود و کشمش در دستم بگذارد....!!!!

مادر بزرگ نیست ... رفته...
سال هاست کسی منتظرم نیست...

توکل یعنی اینکه با ایمان در راهی قدم بگذاری که هیچکس با تو نیست ، آنوقت می بینی کسانی که فکرش را هم نمی کرده ای در این راه با تو همراه خواهند شد …