ای کاش احساسم هویدا بود




، در بستر قلبم نمی آسود


یا در سیاهی دو چشمانم




، خاموش نمیگشت و نمی آلود

دست در دست شبم

و شانه هایم زیر بار سنگین سکوت

و موج اشک در چشمانم پیدا

نقاشی ام ترکیبی است

با رنگ سیاه شب

سایه ی تنهایی ام بر اب است

و صدای تپش درد من می اید

ساحل امشب تنهاست

و ماه در اغوش سحر میخوابد

تا انتهای نگاه خواب را میخوانم

اه..که چه تلخ است این خواب

و چه سخت است امشب

گل نیلوفر در لجن زار غم است

و لبخند ابی بر لبانش پیداست

تصویر خاموشی بر چشمانم

زندگی ام یک معمای مبهم و پیچیده شده که با هر طلوع و غروب مرا

بیشتر به کام خویش می کشد و دم به دم دست بر گلویم میگذارد و بی

رحمانه آن را می فشارد.لحظه های حزین آن تمام قصه ها را از یادم

برده و غصه در وجودم نشانده.قصه شادی و شور٬قصه خنده و مهر٬قصه

ساحل و موج٬همه و همه را از ذهن خسته ام پاک کرده و کلماتی

چون بیم٬غم و قهر و نیست شدن را برایم مکرر بازگو میکند.من

نمیخواهم ناسروده باقی بمانم پس بازهم به تلاشم ادامه می دهم تا

شاید معجزه عشق به طلوع روشن امید برسم حتی اگر سال ها در

یک راه پرهراس در دل تاریک شب بمانم و چون ره گم کرده ای افسرده

در کنار دیوارهای خراب آباد زانوی غم در بغل بگیرم اما نمیگذارم

چشمانم بسته شوند و مدام به آن روزنه نور که بر قلبم می تابد خیره

شوم تا اورا ببینم...

خدایا

من چشمانم را میبندم

میدونم که میتونی،پس شروع کن


دوس دارم وقتی چشمامو باز میکنم عشقم کنارم باشه

باشه خدا

این نگاهت
چه استادانه
همهمۀ سکوت را می شکند
و من چه ناشیانه
تو را با واژه های پر سروصدا
می سُرایم..
وقتی از تو می نویسم
کلمات در برابر چشمانم می رقصند
حضورت در شعر من
موسیقی لطیفی ست که جهانم را می نوازد..

آنها ڪہ از دور نگاه میڪنند !

می گویند :تو چہ ڪم دارے ؟ هیچ !!!

و من باراטּ اشڪهایم را در ابر چشمانم پنهاטּ میڪنم

و با لبخند پوچے بہ نشانہ تایید سر تڪاטּ مے دهم ...

اما خود میدانم ڪہ هر گاه دروטּ خود را میڪاوم

بہ یک غم بزرگ میرسم ...

و آن غم نبودטּ توست !!!

من در ڪنار همہ تو را ڪم دارم ..

می دانی چه کردی با دل من
که این دل بی قرار بی قرار است
نمی دانم چه گفتی با نگاهت
که چشمانم چنین در انتظار است
فقط یک لحظه جانا در برم باش
که با تو چهار فصلم ،بهار است
به وقت دیدن آن روی ماهت
تپش های دل من بی شمار است
برای من فقط یک لحظه زیباست
و آن هم لحظه دیدار یار است
گر چه با تردید و ترس، همراست
ولی همانند بهار است.

#تیتراژ_مدار_صفر_درجه

#علی_قربانی

وقتی گریبان عدم

با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تو را

پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را

در آسمانها می کشید

وقتی عطش طعم تو را

با اشکهایم می چشید

من عاشق چشمت شدم

نه عقل بود ونه دلی

چیزی نمی دانم از این

دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن

دنیا همان یک لحظه بود

آن دم که چشمانت مرا

از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم

شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و

عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو

نه آتشی و نه گلی

چیزی نمی دانم از این

دیوانگی و عاقلی..

وقتی داشتی میرفتی
باران میبارید
قول دادی تاقبل ازاینکه
باران بندبیاید برگردی
باران قطع شد
امانیامدی
باران چشمانم براه افتاد
فقط برای اینکه
توبدقول نشوی