زل میزنم به این همه یلدای ناتمام

حل می شوم تمام تورا توی هیچکس

حافظ دوباره گفته نمی آیی بی دلیل

بغضی شکسته تر شده حالا نفس...نفس...

یه وقتایی که دلت گرفته و بغض داری ، آروم نیستی و دلت براش تنگ شده ؛ حوصله هیچکسو نداری

به یاد لحظه ای بیفت که اون همه ی بی قراری های تو رو دید اما چشماشو بست و رفت !!!

ســــ ـــ ـــخت است...

سخت است درک کردن

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس

جز همان دختـــــ ـــــر نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...

%%% خیلی قشنگه%%%وقتی یه روز میبینی خودت اینجایی و دلت یه جایی دیگه...بدون که کار از کار گذشته و تو عاشق شدی طوری میشه که قلب فقط وفقط واسه عشق میتپه، چقد قشنگه عاشق بودن و مثل شمع سوختن. همه چی با یه نگاه شروع میشه، این نگاه مثل نگاه های دیگه نیست یه چیزی داره که اونای دیگه نداره ،محو زیبایی نگاهش میشی، تا ابر تصویر نگاهش رو توی قلبت حس میکنی. نه اصلا میذاریش تویه صندوق درش روهم قفل میکنی تا کسی بهش دست نزنه... حتی وقتی با عشقت روی یه سکوه میشینی و واسه ساعت های متماری باهاش حرف میزنی، وقتی ازش دور میشی احساس میکنی قشنگترین گفت وگوی عمرتو با کسی داری از دست میدی...میبینی کار دلو... شب میای بخوابی مگه فکرش میذاره؟خلاصه بعد یه جنگ و جدال حسابی با خودت چشاتو روهم میذاری...ولی همش از خواب میپری...از چیزی میترسی صبح که از خواب بیدار میشی نه میتونی چیزی بخوری نه میتونی کاری انجام بدی، فقط و فقط اونه که توی ذهنت قدم میزنه. با خودت میگی: ای بابا از درس وزندگی افتادم اخه من چمه؟!! راه میافتی تو کوچه و خیابون هر جا که میری هرچی که میبینی فقط اونه گویا همه چی از بین رفته و فقط اونه، طوری بهش عادت میکنی که اگه یه روز نبینیش دنیا به اخر میرسه. وقتی با اونی مثه اینه که تو آسمونا سیر میکنی، وقتی بهت نگاه میکنه گویا همه دنیارو بهت دادن گرچه عشق نه حرف میزنه و نه نگاه میکنه آخه خاصیت عشق همینه ادم رو عاشق میکنه و بعد ولش میکنه به امون خدا... وقتی باهاته همش سرش پایینه! تو دلت میگی تورو خدا فقط یه بار نگام کن...اخه دلم واسه اون چشمای قشنگت یه ذره شده دیگه از آن خودت نیستی... بدجور بهش عادت کردی مگه نه؟!! یه روز بهت میگه میخواد ببینتت... سر از پا نمیشناسی...حتی نمیدونی چکار کنی...فقط دلت شور میزنه...اخه شب قبل خواب اونو دیدی...خواب دیدی همش از دستت فرارمیکنه وقتی اونو میبینی با لبخند میگی: خیلی خوشحالی که امروز میبینیش...ولی اون سرش رو بلند می کنه و تو چشات زل میزنه و بهت میگه: اومدم بهت بگم بهتره فراموشم کنی. دنیا رو سرت خراب میشه ...همه چیزو ازت میگیرن...همه خوشبختیهای دنیارو... از جاش بلند میشه و خیلی اروم دستت رو میبوسه میذاره رو قلبش و بهت میگه :خیلی دوست داره و برای همیشه ترکت میکنه...

از یه جایی به بعد .....
مرض چک کردن موبایلت خوب میشه....
حتی یه وقتایی یادت میره گوشی داری
دیگه دلشوره نداری موبایلتو جا بذاری یا اس ام اس برات بیاد....
از یه جایی به بعد....
دیگه دوست نداری کسی رو تو خلوتت راه بدی
حتی..اگه تنهایی کلافه ات کرده باشه

الان دقیقا وایستادم تو همون لحظه از یه جایی به بعد!!!

دنیای من آنجایی ست

که در آن

هرشب خدا

تصویر تو از سقف اتاقم چکه کند

و من بی پروا

تا صبح

به چشمانت خیره شوم...

زمان گذشت بدون توجه به چیزهای کوچکی که کم هم نبودند
چیزهای کوچکی که حداقل می توانستند تحمل کردن زندگی را آسان تر کنند
گاهی فرصت نبود
گاهی حوصله
و من خیلی دیر این را فهمیدم
خیلی دیر
هر چند که شاید هنوز هم پشت این همه سیاهی
کسی ، چیزی پیدا شود که نام من را از یاد نبرده باشد
ا

امیدوارم...
هنوز... امیدوارم.....

پابند کفــــش های سیــــاه سفـــــــــر نشو

یا دســــت کم به خاطـــــر مـــــــن دیرتر برو

هی پا به پا نکـــــن که بگویم سفـــــــر بخیر

مجبـــــور نیستــــــی بمانـــــی ولـــــــی نرو

همیشه زنــــده میمونن با یاد تو تــــرانه هام

منو ببخش اگه بازم اشکام چکید رو نامه هام

دیگــــــــــــه تمـــــــوم شــــد فرصـــــــــــتم

خاطـــــــــره هـــــــــــام پیشــــــت باشــــــه

تمــــــــــــــــــوم خاطــــــــــــرات خــــــــوش

خــــــــــدا نگــــــهــــــــــدارت باشــــــــــــــه

مجيد خراطها

حتماً حتماً حتماً تا آخر بَخَنید…
یادم میاد یه شب خوابیده بودم…..خسته و داغون و لهیده بودم
همچین که گرمِ گرمِ خواب بود چشام…..یهو خیال کردم یکی کرد صِدام
صدا کی بود؟ چی بود؟ چی شد؟ کجا رفت…..تمام فکر و ذکر من، دنبال آن صدا رفت
نزدیک اومد جلوی چشمم ایستاد…..نگاه من به سر و وضعش افتاد
نه غول، نه اژدها، نه دیو زرد بود…..صاحب آن صدا، یه گیله مرد بود
لباس های محلی قشنگمون تنش بود…..عطر برنج و چایی رو شلوار و پیرهنش بود
آخ که چقدر صداش قشنگ و گرم بود…..دلم واسه زبان خوب مادری چه تنگ بود
بهش نگاه کردم و گفتم: سلام…..میشه به من بگید من الآن کجام؟
دستُ بلند کرد، یه قاپاس زد به من…..گفت: گیلکی، ره، گیلکی گب بزن!
تی اصلیت، تَره فراموش نِبه…..امی زبان مادری نیمیره، خاموش نِبه
تا دورَ بوستی تو از اَن حوالی…..میگی مَرا تی گب نمیشه حالی؟!
تی زاکَ یاد دیهی لَهجه ی فارسی…..هَسَ بوبوست، گیلکی بی کلاسی؟
نسل جدید در اَمی مورد چی گِه؟…..آیندگانِ هویت پس چی به؟
چرِه باید کاری کودن اشتباه؟…..تا ببه گیلکِ اسالت تباه؟
هَ خاک گیلان اَمی پئر و ماره…..گیلکی هم اَمی پیله برآره
برار مگر برآره از بین َبره؟…..به عاقبت فکر بوکودی، هی زره؟
یه روزی که گیلکی از بین بشه…..جواب آینده یَ پس کی دِهِه؟
زبان گیلکی می افتخاره…..از اَمی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که ُپر از دلاوران بو…..میرزا کوچک، ایران قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو…..محمود نامجو، پیله پهلوان بو
شوت زئی، سیروس جه میان میدان…..هَلَ هَل ِ شادی شوئی تا آسمان
زیست شناسی پئرِه، َامی دوکتور بهزاد…..اَشان روح، همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور…..چره َهسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده…..نمونه کم نیه، خیلی زیاده
صبح به، اگر نام َببَرم، تک تَکَ…..اوشان که سر بولند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید…..مایه عزتِ اَمی دیارید
تو هم بیا باهم همه دست به دست…..اَمی گیلانَ چاکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حُرمت َبنیم…..کوجی زاکانَ گیلکی یاد َبدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگه…..اَ نسلِ رِه َننیم اَ لکه ننگه
فردا زاکان نیگید اَمی پئر و مار…..هیچی جه تاریخ َننَئید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت…..دینگ دینگ دینگ… صدای زنگ ساعت
پریدم از خواب، نه نه نه! ویریشتم…..می تختِ رو ایپچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیل رو بینیشته…..حسابِ ساعت