داری میری بی مهابا تو سکوتِ تلخِ لب هام
من چه بی صدا شکستم توی بی خوابیِ شب هام

دیگه گم شدم تو گریه،دیگه درگیرِ سکوتم
دیگه آخرای کارِ دیگه نزدیکِ سقوطم

داری میری بی بهونه،چقد آهسته و آروم
تو گذشتی از کنارم زیرِ نم نمای بارون

این روزا خیالِ عشقت منو تنها نمیذاره
لحظه های بی تو موندن تو رو یاد من میاره

تو که رفتی،به سلامت،حالا من موندم و ماتم
خیسِ خیسم زیرِ اشکام باز به یادِ خاطراتم

این چه حسیِ یه شَکِ یا فقط دلنگرونی؟!
می دونستم از اون اول که تو مالِ دیگرونی

ای که از اول جاده به سکوت شدی گرفتار
منو از خاطره کم کن تا ابد خدانگهدار

(صالح اسمعیل زاده)

راننده: آقا لطفاً پول خورد بدین! ربع سکه! نیم سکه! ندارین؟… مسافر: شرمنده، من فقط طرح قدیم دارم! راننده: این تراول مال کی بود؟ آقا گوشه نداره! لطف کن عوضش کن!… این میلیونی رو کی داد؟! من که گفتم خورد ندارم!… مسافر: آقا من هر روز دارم این مسیرو می‌آم! روزی صدهزارتومن گرون می‌شه! شما دویست تومن گرونش کردین؟! راننده: خانوم کرایه‌ش همینه! قبل از پل هشتصد تومن، بعد از پل یه میلیون. اینجا تعرفه‌ش تو موبایلم هست، بذار آپدیتش کنم. <br>یه مسافر دیگه: آقا واسه صدتومن ارزش نداره، فشارتو می‌بری بالا! بده بهش بره. <br>من حساب می‌کنم! <br>راننده: برو خانوم! برو بقیه شو بنداز صندوق صدقات! <br>مسافر درو محکم می‌بنده، می‌گه: برو گم شو! داهاتی! راننده یه آهی می‌کشه می‌گه: ببین چجوری جلو این همه مسافر من‌و سکه‌ی بهار آزادی یه پولم کرد!<br><br><br><br><br><br><strong> سال 1391 تو تاکسی</strong>