وقتی در ایوان دلتنگی هایت می نشینی وقتی که پشت یک پنجره بارانی بی هوا شاعر می شوی... وقتی دیگر کسی برای شنیدن جمله هایت به اندازه لحظه ای فرصت نمی گذارد... کسی هست که می شود به او پناه برد. کسی که شب دلتنگی را با او می توان قسمت کرد.

نگاهت را از سنگفرشهای خیس و سرد کوچه های باران زده جدا کن.

تا چه وقت می خواهی یاسهایت را به ساقه گلهای گلدان های اتاقت پیوند بزنی؟

تا چه وقت می خواهی در کوره راههایی که برای خودت ساخته ای قدم برداری؟

می توان از تاریکی ها گذشت می توان خود را در کوچه های سبز دوباره یافت.

یک نفر هست یک نفر که تا خواب دوباره چشمهایت با توست.

شب دلتنگی هایت را با او قسمت کن........تنها با او!

سلام داداش - كم سعادتيم ديگه - ما بيشتر مشتاق ديداريـــم

نمیدونم سر دو راهی موندم هم اره هم نه

سلام خوبی شما؟

ممنــونم تو خــیلی مهربونی

سلام امید جان؟حالت خوبه؟کجایی پسر کم پیدایی

وقتی می یای صدای پات از همه جاده ها میاد
انگار نه از یه شهر دور که از همه دنیا میاد
تا وقتی که در وا میشه لحظه ی دیدن میرسه
هر چی که جادست رو زمین به سینه من می رسه
آآآآآآآآآآآی
ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم
وقتی تو نیستی قلبمو واسه کی تکرار بکنم ؟
گلهای خواب آلوده رو واسه کی بیدار بکنم ؟
دست کبوترای عشق واسه کی دونه بپاشه ؟
مگه تن من می تونه بدون تو زنده باشه ؟
ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم
عزیزترین سوغاتیه غبار پیراهن تو
عمر دوباره ی منه دیدن و بوئیدن تو
نه من تو رو واسه خودم، نه از سر هوس میخوام
عمر دوباره منی، تو رو واسه نفس می¬خوام
ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم
وقتی می یای صدای پات از همه جاده ها میاد
انگار نه از یه شهر دور که از همه دنیا میاد
تا وقتی که در وا میشه لحظه دیدن میرسه
هر چی که جادست رو زمین به سینه من می رسه
آآآآآآآآآآآی
ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم

صدایم کن ای عشق

دل روشنی دارم ای عشق

صدایم کن از هر کجا می توانی

صدا کن مرا از صدفهای سرشار باران

صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن

صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو



بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازی است؟

بگو با کدامین افق می توان تا کبوتر سفر کرد؟

بگو با کدامین نفس می توان تا شقایق خطر کرد؟



مرا می شناسی تو ای عشق

من از آشنایان نزدیک آبم

و همسایه ام مهربانی است

و طوفان یک گل مرا زیر و رو کرد

پرم از عبور پرستو ،

صدای صنوبر

سلام سپیدار

و در من تپش های قلب علف ریشه دارد

دل من گره گیر چشم نجیب گیاهست

صدای نفس های سبزینه را می شناسم

و نجوای شبنم

مرا می برد تا افق های باز بشارت...





مرا می شناسی تو ای عشق

که در من گره خورده معنای رویش

گره خورده ام من به دلتنگی برگ

گره خورده ام من به صبح شقایق

گره خورده ام من به بال کبوتر

گره خورده ام من به پرهای پرواز

گره خورده ام من به معنای فردا

گره خورده ام من به آن راز روشن

که می آید از سمت سبز عدالت





دل تشنه ای دارم ای عشق

صدایم کن از ذهن زاینده ابر

مرا زنده کن زیر آوار باران

مرا تازه کن در نفسهای بارآور برگ

مرا خنده کن بر لبانی که شب را نگفتند

مرا آشنا کن به گلهای شوقی که این سو

شکفتند و آن سو شکفتند





دل شاعری دارم ای عشق

صدایم کن از جوشش چشمه شعر

صدایم کن از بارش بید مجنون

صدایم کن از وسعت هر چه خوبیست

صدایم کن از قله های نیایش

صدایم کن از عرش

عرش پرستش





دل نورسی دارم ای عشق

مرا پل بزن تا نسیم نوازش

مرا پل بزن تا تکاپوی خورشید

مرا پل بزن تا ظهور جوانه

مرا پل بزن تا سبدهای بارآور باغ





دل عاشقی دارم ای عشق

صدایم کن از صبر سجاده شب

صدایم کن از رکعت اول عشق

صدایم کن از بام قدقامت دل

صدایم کن ای عشق

صدایم کن از اوج بر قله صبح

صدایم کن از صبح یک مرد بر مرکب نور

صدایم کن از نور یک فتح بر شانه شهر





ترا می شناسم من ای عشق

شبی عطر گام تو در کوچه پیچید

من از شعر پیراهنی بر تنم بود

بدستم چراغ دلم را گرفتم

ودر کوچه عطر عبور تو پر بود

ودر کوچه باران

چه یکریز وسرشار...

گرفتم به سر چتر باران

کسی در نگاهم نفس زد

وسرتاسر شب پر از جستجوی تو بودم

و سرتاسر روز

پر از جستجوی توهستم

صدایم کن از پشت این جستجوی همیشه





دل روشنم را صدا کن به سمت سحرگاه خورشید

دل روشنم را صدا کن

به معنای بی منتهایی که با روشنیهاست

مبادا فریبی دلم را به بازی بگیرد

مبادا دروغی بخندد

کبوتر بمیرد.......