تو دنبال مورد می گردی اونوقت من شر به پا می کنم

در کودکی از چه بازیکنی تقلید می‌کردی و چه کسی الهام‌بخش تو بود؟

«به طور مشخص مارادونا را تحسین می‌کردم و او یک الهام‌بخش بزرگ برای من بود. هم‌چنین وقتی پابلو آیمار خودی نشان داد، من از تماشای بازی او بسیار لذت می‌بردم».

زمانی که برای نخستین بار به بارسلونا رفتی، چه کسی به تو کمک کرد تا با محیط وفق پیدا کنی؟

«ترک کشورم در آن سن برایم بسیار دشوار بود، اما خیلی زود با سسک فابرگاس در لاماسیا دوست شدم و ما هنوز هم دوستان خوبی برای هم هستیم».

کدام سرمربی بیشترین تأثیر را بر روی تو به عنوان بازیکن داشت؟

«از همه سرمربیانی که در طول دوران بازیگری‌ام تحت هدایت آن‌ها بوده‌ام، چیزهایی آموختم، اما شما همیشه آن کسی که نخستین شانس را به شما داده، اهمیت بسیار بالایی دارد – برای من، او فرانک ریکارد بود. او آن باور را در من ایجاد کرد که با تیم نخست تمرین کنم و سپس اولین بازی‌ام را برای بارسا انجام دهم. همه چیز برای من از او آغاز شد».

بزرگترین چالشی که باید بر آن غلبه می‌کردی، چه بود؟

«من در کودکی به این خاطر که با سرعت مناسبی رشد نمی‌کردم، مجبور به تزریق هورمون شدم و بارسلونا پذیرفت که هزینه آن‌ها را به عهده بگیرد. اگرچه این دلیلی نبود که ما را به اسپانیا بیاورد، و به عنوان یک خانواده، در 13 سالگی به اسپانیا رفتیم. این بهترین تصمیمی بود که می‌توانستیم بگیریم، اما به عنوان یک پسربچه، ترک کشور و رفتن به جایی ناشناخته... چالش بسیار بزرگی بود».

چه چیزی تو را برمی‌انگیزد؟

«بردن جام برای کشور و باشگاهم. به همین خاطر است که من هیچ‌گاه به عقب و موفقیت‌هایی که داشته‌ام نگاه نمی‌کنم. این‌کار را می‌توانم زمانی که کفش‌هایم را آویختم انجام دهم؛ در حال حاضر، تنها باید به آینده و کسب موفقیت‌های بیشتر فکر کنم».

چرا همکاری‌ات با سوارز و نیمار تا این حد موفقیت‌آمیز بوده است؟

«در درجه اول، ما در تمرینات به سختی کار می‌کنیم تا آن‌چه در بازی‌ها اتفاق می‌افتد را رقم بزنیم. اگرچه یک رابطه طبیعی بسیار خوب میان ما وجود دارد – منظورم دوستی بسیار خوب در خارج از زمین است – و این مسئله هم بسیار کمک می‌کند».

آیا به بازی در لیگ جزیره فکر می‌کنی؟

«همیشه گفته‌ام که بارسا به من همه‌چیز داده است و من تا زمانی که آن‌ها بخواهند، در این‌جا خواهم ماند».

فکر می‌کنی در این فصل چه‌کسی قهرمان لیگ جزیره می‌شود؟

«لیگ جزیره بسیار پیچیده است و فصل قبل هم این را به عینه دیدیم، بنابراین پیش‌بینی سرنوشت قهرمانی کار بسیار دشواری است. البته پپ سرمربی بسیار موفقی است و فارغ از وضعیت فعلی‌اش، مطمئنم که با فضای آن‌جا وفق پیدا می‌کند و موفق می‌شود».

بهترین بازیکن بریتانیایی که در مقابلش بازی کردی، چه کسی بوده است؟

«در طول این سال‌ها با تیم‌های بریتانیایی بسیاری در لیگ قهرمانان روبرو شدیم که بازیکنان بسیار با کیفیتی در ترکیب خود داشتند، اما من همیشه احترام خاصی برای وین رونی قائل بوده‌ام. او سال‌های زیادی در بالاترین سطح بازی کرده و یکی از خاص‌ترین بازیکنان این نسل است».

چه کسی تو را قانع کرد که دوباره برای آرژانتین بازی کنی؟

«بعد از فینال ناامیدکننده‌ای که در تابستان پشت سر گذاشتیم، من فرصت زیادی داشتم تا فکر کنم و به مشور بپردازم، و به این نتیجه رسیدم که از تصمیمم بازگردم. من هم‌چنان می‌خواهم با آرژانتین جام‌های بین‌المللی به‌دست بیاورم».

گل مورد علاقه‌ات میان گل‌هایی که به ثمر رساندی، کدام است؟

«من این گل را نه به‌خاطر زیبایی‌اش، بلکه به‌خاطر اهمیتش انتخاب می‌کنم: آن گلی که به ضربه سر مقابل منچستر در فینال لیگ قهرمانان در سال 2009 به ثمر رساندم. ما 1-0 پیش بودیم و آن گل کار را تمام کرد».

کدام مهم‌تر است: یک سوپرگل با نبوغ فردی، یا یک گل تعیین‌کننده در فینال؟

«من همیشه گل تعیین‌کننده را انتخاب می‌کنم. نبوغ گل چه فایده‌ای دارد وقتی در نهایت جام قهرمانی را به‌دست نیاورید؟».

مهم‌ترین جامی که در آن به قهرمانی رسیدی، کدام است؟

«در بارسا ما می‌خواهیم همه‌چیز را ببریم. در ابتدای هر فصل این انتظار وجود دارد که ما در نهایت می‌توانیم همه جام‌ها را به‌دست بیاوریم، ما سعی می‌کنیم که اولویت‌بندی نکنیم و یک جام را مهم‌تر از دیگری ندانیم».

رونالدو در مصاحبه‌اش با ما، از وجود «یک احترام دوطرفه» میان شما دو نفر سخن گفت. رونالدو را چگونه می‌بینی؟ آیا بازی در یک دوره با بازیکن بزرگ دیگری، انگیزه‌های تو را افزایش داده است؟

«احترام دو طرفه میان ما وجود دارد. من او را به عنوان بازیکن بزرگی می‌بینم که به دستاورهای بزرگی دست‌یافته است، و این مسئله صحت دارد. اگرچه، انگیزه من همیشه از تمایلم برای بهترین‌بودن برای بارسا و آرژانتین و هواداران سرچشمه گرفته و نه چیز دیگری».

بزرگترین درسی که فوتبال به تو داده، چیست؟

«این‌که من از باختن متنفرم. این احساس فقط برای ساعاتی پس از باخت بر من اثرگذار نیست و تا مدت‌ها با من می‌ماند. نمی‌توانم این احساس [احساس باختن] را تحمل کنم. شما می‌توانید از این مسئله استفاده کنید تا مطمئن باشید که هرآن‌چه می‌توانستید برای کسب پیروزی داده‌اید».

آیا در FIFA 17، هیچ‌یک از نمراتت را تغییر می‌دهی؟

«نمراتی که در بازی برای بازیکنان به کار رفته همیشه دقیق است!».

محمد مشت تو چشمت

دیشب همۀ ایرانیان زمین فوتبال را با سربلندی ترک کردند. چه آن بازیکنانی که مردانه جنگیدند و نفس آرژانتین را بُریدند، و چه آن هموطنانی که عاشقانه از تیم ملی کشورشان حمایت کردند. دیشب آن مرد پرتغالی هم سربلند از زمین بیرون آمد. همان مردی که مافیای امیرقلعه نوعی هر کاری کرد تا مانع موفقیت او و تیم ملی ایران شود، ولی نتوانست. همانی که کرانچارِ سپاهان چشم دیدن موفقیت هایش را ندارد. همان مردی که اکثر مربیان بخیل و حسود داخلی، چوب لای چرخش گذاشتند تا تیم ملی ایران را بگذارد و بگریزد. همان مردی که در برنامه ورزش و مردم به ملت ایران گفت: اینها برای ما بازی تدارکاتی برگزار نمی کنند و من فقط به عشق شما اینجا هستم. همانی که با وجدان کار کرد و حتی بخاطر جنس و کیفیت پیراهن تیم ملی ایران هم کوتاه نیامد.



اما بازنده های اصلی بازی ایران و آرژانتین چه کسانی بودند؟ یادداشت کنید؛ حمید درخشان، پرویز مظلومی و حسن روشن! همان هایی که در پشت صحنۀ برنامۀ ورزش از نگاه دو، در اوج کوته فکری با متلک ها و پوزخندهای بخیلانۀ شان تیم ملی ما را کیسه گلِ آرژانتین نامیدند. دیشب آنهایی باختند که به امید تحقیر تیم کارلوس کیروش، پای تلویزیون نشستند. آنهایی باختند که مسی و هیگوآین و دی ماریا را باور کردند و جوانان رشید ایرانی را دست کم گرفتند. مسی نود دقیقه چنان مهار شده بود که تو گویی در زمین نبود و اگر داور ناشی آن پنالتی ما را گرفته بود، گل دقیقۀ نود و یکش هم در حکم نوش داروی بعد از مرگ سهراب بود. مسی قرار بود در بازی مقابل ایران آقای گل جام شود، اما چنان از غیرت بازیکنان ایرانی ترسیده بود که دی ماریا را تشویق به اتلاف وقت می کرد. آری؛ دیشب همۀ وطن پرستان پیروز شدند و همۀ حسودان و بخیلان قافیه را باختند و در حسرتِ تحقیر تیم ایران توسط آرژانتین سوختند و خاکستر شدند. آرزو دارم، مسئولان ورزش ایران قدر و ارزش کارلوس [!]وش را بدانند و این مرد با وجدان را به هر قیمتی که شده حفظ کنند. او توان و اندیشه متعالی برای ایجاد تحولات اساسی در تیم ملی ایران را دارد.

#برزیل2014

منم

بامبو نیاز به خاک ندارد! بامبو را می‌توان در آب یا «ژل‌خاک‌ها» نگهداری کرد. اما برای رشد بهتر آن از تقویت‌کننده‌های مایعی استفاده می‌شود که به آب آنها اضافه می‌کنند، گل‌فروشی‌ها آن را با نام «غذای بامبو» می‌نامند.


استقبال از بامبو‌ها بازار فروش پررونق‌تری را برای فروش غذای بامبو ایجاد کرد! اگرچه برای داشتن این نوع گیاه باید یکبار هزینه کرد، اما برای نگهداری و رشد آن باید هر چند ماه یک بار غذای بامبو را با قیمت 1500 تا 2500 تومان تهیه کرد!


اگر بامبو را در دمای 15 تا 40 درجه سانتی‌گراد و دور از نور مستقیم خورشید و باد مستقیم کولر نگهدارید و رطوبت لازم را برای آن فراهم کنید پس از مدت 5 تا 7 ماه شاهد قد کشیدن عجیب این گیاه پیچ خورده خواهید بود.

اگرچه شانس‌آور بودن بامبو برای نگهدارندگان آن یک خرافه به نظر می‌رسد، اما از شواهد امر پیداست که خود بامبو واقعا گیاه خوش‌شانسی است!

#بامبو_های #خوش‌_شانس :

می‌گویند که بامبو شانس می‌آورد، اماباید تعداد آن فرد باشد! برای شانس آوردن باید تعداد بامبوهایی که در خانه نگهداری می‌کنید سه،پنج و... به هر حال فرد باشد در غیر این صورت بدشانسی می‌آورد. شاید همین خرافه که در ایران نسبت به بعضی کشورهای آسیای شرقی سابقه کوتاه‌تری دارد یکی از عوامل رونق بازار فروش این نوع گیاه خاص باشد. البته باید گفت که این خرافه در بعضی از کشورها ریشه‌های کهنی دارد!


بامبو که در زبان فارسی‌ به‌ نی‌ خیزران شهرت دارد،گیاهی‌ است‌ که‌ در دامنه کوه‌ها و تپه‌هایی‌ که‌ دارای رطوبت‌ 65 تا 90 درصد باشد روئیده یا کشت می‌شود. میزان رطوبت‌، حرارت‌ ‌موجود در منطقه و نوع خاک، تعیین‌کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو است و هر چه‌ میزان‌ رطوبت‌ و حرارت‌ بیشترباشد، کیفیت محصول بهتر خواهد بود.

گیاه بامبو که‌ تاکنون بیش از 662 نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت ‌‌است‌ و در حال حاضر بهترین‌ نوع بامبو در ژاپن‌، چین و به‌طور کلی کشورهای شرق آسیا و هند ‌روئیده و کشت می‌شود. در ایران می‌توان لیالستان لاهیجان، علی‌آباد (در فاصله سخت‌سر و تنکابن‌)، قاسم‌آباد رودسرو تقریبا بیشتر نقاط شمال کشور را از مساعدترین‌‌ مناطق رویش‌ بامبو به‌ حساب آورد

بامبو از چهار قسمت سطح‌ داخلی (دارای پوشش‌ نرم)، دیافراگم‌ (متصل‌کننده بخش‌های ‌ساقه‌ به‌ یکدیگر) میانه‌ و پوشش‌ رویه‌ که‌ بسیار سخت ودیرشکن است‌ تشکیل شده و‌ دیافراگم‌ کاملا فشرده‌ بوده‌ و آب در آن نفوذنمی‌کند.

البته بامبوهایی که در گل‌فروشی‌های تهران و شهرستان‌های بزرگ کشوربرای مصارف زینتی به فروش می‌رسند از انواع داخلی آن نیستند بلکه نوع خاصی از بامبوهستند که به «لاکی بامبو» شهرت دارند. نام علمی این نوع بامبو «دراسینا» است.



#میهمان #خوش‌_شانس



حدود دو سال پیش برای اولین بار گل‌فروشی‌های تهران گیاهی را با نام «بامبو» (BAMBOU )عرضه کردند. اوایل مردم استقبال آنچنانی از بامبوی تازه ‌وارد نکردند. اما به مرور شکل جالب آن، شرایط نگهداری آسان و دیدن بامبوها در ژورنال‌های دکوراسیون خارجی عاملی برای استقبال مردم از این نوع گیاه شد و پس از آن خرافه‌های وارداتی نقش عمده‌ای در افزایش تقاضا برای این نوع بامبو ایفا کرد. شرایطبه شکلی بود که پس از مدت کوتاهی بسیاری از واردکنندگان گل و گیاه به شدت نسبت به وارد کردن این نوع بامبو اقدام کردند.

اگرچه شانس‌آور بودن بامبو برای نگهدارندگان آن یک خرافه به نظر می‌رسد، اما از شواهد امر پیداست که خود بامبو واقعا گیاه خوش‌شانسی است!

در حال حاضر در اکثر منازل هر جا که به اندازه یک گلدان کوچک فضا وجود داشته باشد زیر پنجره، گوشه اتاق و... سه شاخه بامبو وجوددارد. دفاتر کار هم شامل این قاعده می‌شوند.

به قول بعضی از خریداران بامبو، این گیاه هم باکلاس است، هم نگهداری آن آسان است، اگر شانس هم بیاورد چه بهتر!

در بسیاری از کشور‌ها به ویژه کشورهای آسیای شرقی به بامبو اهمیت فوق‌العاده‌ای می‌دهند. فستیوال فرهنگی بامبو در چین یکی از آنهاست. این فستیوال سه روزه که از ?? دسامبر (?? آذرماه) آغاز می‌شود بخش‌های مختلفی دارد. بامبو یکی ازقدیمی‌ترین گیا‌هان چین و بااهمیت‌ترین درخت این کشور است که می‌توان آن را در اکثرخانه‌های این کشور مشاهده کرد.

فستیوال فرهنگی بامبو برای حفاظت و نحوه پرورش صحیح و گسترده آن تشکیل می‌شود. در این فستیوال کشاورزان، مردم عادی وکارشناسان در جلساتی به ارائه راهکار و نظراتشان برای استفاده بهتر و نگهداری ازاین گیاه می‌پردازند. سپس در هنگام عصر مراسم شعرخوانی، سرود، رقص و آواز نیز برگزار می‌شود.

چقدر خطرناک خوبه این طرفها پیداشون نمیشه .