خالق من "بهشتی" دارد، نزدیک، زیبا و بزرگ؛

و "دوزخی" دارد، به گمانم کوچک و بعید؛

و در پی دلیلیست که ببخشد ما را ...

"دکتر علی شریعتی"

گه گاهی از هرچه مرد بودن..
از خم به ابرو نیاوردن خسته میشوم...
دلم هوای دختر بچه تخسی را می کند...
که دلش هرچه را بخواهد بی ترس فریادش می زند..
جیغ می کشد...÷ا بر زمین می کوبد...
حتی وسط خیابان زانو می زند...گریه می کند...
اما من...دختر مثلا مرد نما....!
ضعیف تر از همان کودکم...
ب گمانم...عاشق هم که شوم..
به خودم زحمت نمی دهم...
"دل" میکشم و.... خلاص

#شعر رفع فیلتر #فیسبوک

بی تو مهتاب شبی باز پای لپ‌تاپ نشستم/بی پراکسی دیدم در توی فیس‌بوک که هستم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم/ شدم آن کاربر راحت و آزاد که بودم/ و نهانخانه ذهنم از تعجب یهو گُرخید

بوی صد حادثه پیچید/فکر صد فاجعه خندید/یادم آمد که شبی در توی فیس‌بوک بگشتم

آسمان صاف و شب آرام/ رفع فیلتر شده «دات کام»/ سرعت نت شده در حد فراری/من میانش به سواری!

استاتوس تو چو دیدم/ و کامنتی بنوشتم/تو پراز لایک و کامنت در توی والت به تماشا/من تقاضای پیامی توی چت روم به تقلا/ به تو پی‌ام چو بدادم

تو به من گفتی که امشب شده‌ای مست؟/ تو که امروز نگاهت به پراکسی نگرانست/ باز فردا وضع فیلتر مثل قبل در جریانست/ فقط امشب بی‌پراکسی توی فیس‌بوک سفر کن

با تو گفتم: رفع فیلتر دائمی شد به گمانم/ بیش از این پول به پراکسی نتوانم/ نتوانم/ اشکی از شاخه فرو ریخت/ توییتر ناله تلخی زد و بگریخت/ اشک در چشم تو لغزید/ خنده زد دولت امید!/ یادم آمد که دوباره یک پراکسی بخریدم/ پای در دامن اندوه کشیدم/ نگسستم/ نرمیدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شب‌های دگر هم/ از رها‌سازی فیس‌بوک نگردید خبر هم/ و شده سرعت نت بی‌خودی از قبل بَتَر هم! /با پراکسی به چه حالی من ز فیلتر بگذشتم.

و اما ناگفته های باغبان پدر :




من گمانم این بود

من چه می دانستم، کاین گریزت ز چه روست؟

که یکی بیگانه

با دلی هرزه و داسی در دست -

در پی کندن ریشه از خاک

سر ز دیوار درون آورده

مخفی و دزدانه...

تو مپندار به دنبال یکی سیب دویدم ز پیت

و فکندم بر تو نگهی خصمانه!

من گمان می کردم چشم حیران تو چیزی می جست

غیر این سیب و درختان در باغ

به دلم بود هراسی که سترون ماند

شاخ نوپای درخت خانه...

و نمی دانستم راز آن لبخندی که به دیدار تو آورد به لب

دختر پاکدلم، مستانه!

من به خود می گفتم: «دل هر کس دل نیست!»

هان مبادا که برند از باغت

ثمر عمر گرانمایه تو

گل کاشانه تو



آن یکی دختر دردانه تو

ناکسان، رندانه!

و تو رفتی و ندیدی که دلم سخت شکست

بعد افتادن آن سیب به خاک...

بعد لرزیدن اشک، در دو چشمان تر دخترکم...


تو رفتی و هنوز

سالها هست که در قلب من آرام آرام

خون دل می جوشد

که کسی در پس ایام ندید

باغبانی که شکست بیصدا، مردانه...

خالق من "بهشتی" دارد، نزدیک، زیبا و بزرگ؛



و


"دوزخی" دارد، به گمانم کوچک و بعید؛



و در پی دلیلیست که ببخشد ما را ...



"دکتر علی شریعتی"

#خالق_من " #بهشتی " دارد، #نزدیک، #زیبا و #بزرگ؛

و " #دوزخی " دارد، به گمانم #کوچک و #بعید؛

و در پی دلیلیست که #ببخشد ما را ...

" #دکتر #علی #شریعتی "

پیرمرد مهربان

پيرمرد لاغر و رنجور با دسته گلی بر زانو روی صندلی اتوبوس نشسته بود

دختری جوان، روبه روی او، چشم از گل ها بر نمی داشت

وقتی به ايستگاه رسيدند، پيرمرد بلند شد، دسته گل را به دختر داد و گفت

می دانم از اين گل ها خوشت آمده است. به زنم مي گويم كه دادم شان به تو

گمانم او هم خوشحال می شود و دختر جوان دسته گل را پذيرفت و پيرمرد را نگاه كرد

كه از پله‏ های اتوبوس پايين می رفت و وارد قبرستان كوچك شهر می شد

من را چه میشود
که از حرم هجوم کلمات
دچار تبی شیرین شدم
و در تب و تابی وجد آلود
در تداخل روشنی و آب
رنگین کمان شعر گونه هایم را گلگون میکند
من را چه میشود!
به گمانم
امروز
من
شاعرم....

خدا را دیده ای آیا؟

به هنگامی که می فهمی دگر تنهای تنهایی!

رفیقی، همدمی، یاری کنارت نیست و می ترسی که راز بی کسی را با کسی گویی

یکی بی آنکه حتی لب تو بگشایی، به آغوشی تو را گرم محبت می کند با عشق...

گمانم دیده ای او را

که من هم آرزو دارم ببینم باز هم او را

که او خود می گشاید دیده های روشن دل را...

#تبعید #کرد " #احساسم " #را
#از #روستای " #دل "
#به #بیابانِ " #منطق "
#در #سرزمینِ " #عقل " ،
#و #رفت ...
#به #گمانم #می_رفت #روستای #دیگری_را #تصرف #کند
#لعنت_بر_حاکمیت #و #قضاوت #موهوم !

خدای من، وقتی در زندگی ام کم رنگ شدی، هزار کلمه، هزار ایده،
هزار.. بر جای خالی ات ریختم، پر نشد..
به گمانم ازجنس بینهایتی..
خدای من... برگرد که تهی شده ام...