ما فکـر میکنیـم بدتـرین درد ؛
از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم !
امـا …. حقیقـت اینه که :
از دست دادن ِ خــودمـون ،
و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم ….
گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره … !!

از ســـکوتـــم بتـــرس.....!

وقتی که ســـاکــت میشم......

لابــد همـــه ی درد و دل هایــم را بــرده ام پیش خــــدا....

بیشتر که گوش دهــی....

از همــه ی ســکــوتـم..واز همـــه ی بودنــم....

یک اه مـــیشنوی...

و باید بترســی...

از اه مظــلــومـــی که فریــاد رسـی جز خـــداندارد....

میدونی دلتنگی یعنی چی ؟

دلتنگی یعنی اینکه بشینی با یـــادش به خــاطراتت فک کنی …

اونــوقت یه لبخند بیــاد رو لبت

ولی چند لحظــه بعد شــروع اشکهــای لعنتی

هــرقــدر کــه محـکــم بــاشــی…

یــک نقــطــه…یـک لـبخنــد…یــک عطــرآشنــا...

یــک نگــاه…یــک صــدا…یــک یــاد…از درون داغــونــت میــکنــد...

هــرقــدرهــم کــه محــکــم بــاشــی..!

هـی تــو !!!

یــادت بــاشه
اگــر " خـتــم " روزگـــار هــم بــاشـــی . . . .

در مــراســم " خـتــم " خــود حـضـــور نـخــواهــی داشـت!!!

چــه سنگین گذشـت عـــــصر بـارانـــی ام...


گویی نـوازش نمی کرد، باران صورتم را،


گریــه ام، فریــادم، تنـــها سکـــوتی بـــود


تا حرفهایم ، در بستری از بغض بخوابند...

ما فکـر میکنیـم بدتـرین درد ؛ از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم ! امـا .... حقیقـت این که : از دست دادن ِ خــودمـون ، و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم .... گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره ... !

ای کاش کنارم بــودی

تآ محکـــم در آغـــوشت بگیــرم

مثـل هــمیشـه

از یــاد بـبری

تــمام دلــخوری هایــت را

از مـــ ن

با یــکـــ

بوســـه ی عــاشـــقــانه

یــادَمـ بـاشـَد بـگـویـَـمَـــت..


دیـگــَر از ایــن لَـبـخَـنـدهــآ..


آن هــَمـــ نـاگـَهـــــانـی!!


نِـثـــآر ِ چـَشمـــ هــای ِ بـیـقــرارَمـــ نَـکُـنــی؛


دِلــَمــــ...

طــاقـَـت ِ ایــن هـَمــه عـاشـقـی ِ یـکــ جــآ را نـَـدارد !!!

یــادم بــاشـــد ، امشب بعضی از آرزوهایم را دَم ِ در بگذارم

تــا رفتگـــر ببــــرد ! بیچــاره او

ما بقــی را هم نقــدا” بــا خود بــه گور می بـــرم

ما بقــی همــان ” آرزوی بــا تــو بودن ” است

نتــرس جانکم

حتــی آرزوی ِ داشتنت را هم بــه کســی نمی دهم

هـــــــــی فلانــــــــی. . تــو را مـن "تـــو" کـــردم، وگرنــه کــلمه ی "هوی" هــم زیــادَت بــود! واســه مــن "شــما شــما" نکن!

" دلگیـــر " نبــاش!

دلـــت کــه " گیـــــر " بــاشـد؛

رهـــا نمـی شــوی.....!

یــادت بــاشد :

"خــداونـــد" ، بنــدگان خـود را؛

بـــا آنچــه بـــدان " دل بستـه " انــد مـــی آزمـــاید ...

دارم از تــو حــرف می زنــم
امــــا روحــت هم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد
ایــــرادی نــــدارد یــاد تــو
به نوشتــــه هــایم رنــگ می دهــد
شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــن پریشــــانش …

مـــن مــــــیروم !
و تـــو مـــــی مــــانــی ؛
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟؟؟؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن!!

گُفتــــــــ :مَـــرا فَــرامــوش کُـטּ اَمّـــا نَــدانستـــــ
ڪـﮧ
اَصــلـاً اَرزش ِ بـﮧ یــاد مـــانـدَטּ رآ نَــداشتـــــــ…!

مُـحـبت زیــادی،

هَـمیـشه آدمــہـا را خــَـرابـــــ مــےڪُـنـد

گـاهــی آدمــہـا مــی رونــد ...
...
نـه بـــرای اینـڪـہ دلآیـل مــآنـدنـشــان ڪـَـم شـُـده ...

بـه ایـن دلیـل که آنـقــَـدر ڪـوچَـڪـَـنـــد

ڪـہ تحـمـل حـَجـم بــالای مُـحـبت تـــــو را نــدارنـد ...

" او ڪـہ رفـتنی ست ، بُـگـــذار بــــروَد

عــطر ِ تَنت روی ِ پــیراهنـم مــانده ..
امــروز بـویــیدَمَش عمــیق ِ عمــیق ِ!
و با هـر نـفس بـغــضم را سـنگین تر کردم!
و به یــاد آوردم که دیـگر ، تـنـت سـهم ِ دیگری ست ..
و غمــت سـهم ِ مــن!

خــاطـرات خـــیـلی عـــجـیـبند
گـــاهـی اوقــات مــی خـــنـدیـم ، بـه روزهــای کـه گــریـه مـی کـردیم
گـــاهی گــریه مــی کـــنـیم ؛ به یــاد روزهــایــی که می خــندیـدیـم