مَـــטּ حَـرفـ ـهــآے زیـــآدے بـ َـرـآے گُفـتـטּ دـآرمـ چِشــمـهـــــــآیـم رـآ وَرق بـــِـــ ـزטּ حـَـرفـهــــــــآے نـــآگُفـتـﮧاَمـ رآ خـُـودَتــ بـِـخوآטּ

دلــ ـ ـم کهـ میـــ گـ ــیـ ـ رد دُنبــالِ بهـــانهـ می گــ ـردم تا نـزدیکـتـــ شــــوم ... همیشهـ کوچکتـــرین بهــانهـ هـ ــایمـ را بهـ بالاتـــرین قیـمتـــ مـیـخـــریدیــ ... امــ ــا حـــال بـــزرگتــــــرین بهانهـ هــ ـایم را هـمـ بــدونـِ قــیمـتـــ ــ پس میــ زنـند ..

عاشــِــق هـَــمــ شـُــدے مـــِــثل زلیخــــــــــــا ســِــمج بـاش ... آنقـَـــدر رُســـوا بازے در بیــــــــاور تا خـُـــــدا خودش پا درمیانے ڪُــند ... !!

خــَنده ام میگــیرد، وقـتی پـس از مــُدت هآ بی خــبری... بی آنکه یک بــآر سـراغی از مـَن بگیـــری، میگـویی:دلـَم بـرایت تنـگ شـُده! یـآ مـَرا به بــآزی گــرفته ایــ یـآ معـنی دلتــَنگی را نمیفـَهمی... دلتــَنگی ات ارزانــی خودَتـــ

چــــه تقدیــــــــر بدیستــــــــــــــ مـــــن اینجــــــــا بی تــــــــو میسوزمــــــــــــ تـ ـ ـ ـ ـو انجــــــــا بــــا او میسازیــــــــــــــ

دل آدم گاهی چه گرم می شود .... به یک " هستـــــــــــــــــــــم " ؛ به یک " نتـــــــــــــــــــــــ ـرس " ، به یک " نـــــــــــــــــــــــو ازش " ! به یک " آغـــــــــــــــــــــــ وش'' ... !

مي گــــم : خداحــافظ كه تُــو، چشم تـَــر كـني كه بـگــي: كـجـا؟ مَگـه دَست خُودتـه اين اومَــدنو رَفتـَــنا ؟ بعدش سفت بغلم كُـني بـگــــي: كه هيچ رفتَــني تـُـو کار نيست اينـو توو مُخت فرو کُـن ! هَميـن جـا ، بـه دلت اشاره کُني ، جاتـه تا هَميشـه! آخــــر سَرش هم مُحکـم بگي: شـير فـَهم شــد؟ كه مَــن ، دل ضَعفـه بگيرم از اين همـه عاشقانـه هاي مَردونـه و مُحـكَمت ..!

من بی صدا اشک میریزم ، برای عکاسم می خندم ، دورم را شلوغ کردم ، خنده هایم مصنوعی ،اما بلند .... ... تا تو خیالت راحت باشد ... و همین که صدای خنده هایت را از دور می شنوم، کافیست .... تو فریاد اشک های مرا نشنو ...!