روزهــاے بـارونـے رو خیلے "دوست دارَمـ"

مَعلومـ نمـےشہ مُنتظر تـاکـسے هَستے یا آواره خیابـونـہـا...

بُخار توے هَوا مـالِِ سَـرمـاست یا دود سیگـار...

روے گـونہ اَت اَشکـہ یا دونہ هـاے باروטּ...!!!

روزے مے رسَـد کـِﮧ دَر خیال خُـود

جای خالے ام را حِس کـُـنے

دَر دِلَت با بغض بگـُویے :

" ڪاش اینجآ بود "

اما مَـטּ دیگـَـر

بـﮧ פֿـوآبَت هَم نِمے آیَم!!

کــــــــاش قدری احـــــــمق بودم...

عاقل بودنـــ برای تــــــــــنم گشاد است...

خســــته ام از بس می دانــــم و دمـــ نمیزنم...!!

تکــــیـــه گاهـــی کـــه بــهشــتـــــ

زیـــر پـــایـــش نیـــستــــــ

مـــــا هــــمیشه بــــاید بـــه جـــــرم

پــــــــدر بـــــــــــودن ایـــستادگـــــــــی کنــــد....

بــــا هــمـــه مــشکلاتـــــ بـــه تـــو لبـــخنــــد زد

تـــا دلـــــــــگــــرم شــوی...

اگــر بـــدانی کـــه کشــتی زندگـــی را

از میــــان مــوجـهای سهمگیــــن روزگــــار

بــه ســــــاحل آرام رویـــاهـــایت رسانـــــانده استــــــ

"پـــــــــــدرت" را می پــــــــرســــتــــی...

آشتــــــی کــــردن...

بـــخشیدن..

چـــه واژهــــای ریـــاکارانــــه ای اســـت...

آدم بــــایـد "فـــــراموش" کنـــــد

همیـــــــــــــن...

جمـــــــــــاعـت!

مــــن دیـــــگه حوصـــله نـــدارم...

بـــــه "خــــوب" امـــــــــید و

از "بــــــد" گلـــــه نــــــــــــــــــدارم!!!

متنفـــــــرم از اون آدمـــــایی کـــه...

نــــقاب ایمــــان بـــــــه چهرشــــون زدن

ولــــــی خـــــــیانت کردن

جـــــزء وعـــده هــای عـــذایی شـــونه!!!

آره تـــو راســــــ میـــــــگی :


تــــو خــــــــوب مــــــن لاشـــــــــی ...


امـــــا هـــــــنوزم آرزوتــــــــــه


بــــا مـــــــــا باشـــــــــــــــی !!

ﺩﯾـﺮ ﺷـﻨـﺎﺧـﺘـﻤـﺖ !
ﺗـﻮ ﺧـﯿـﻠـﯽ ﺧـﻮﺏ ﺑـﻮﺩﯼ ...
ﻭﻟـﯽ ﺧـﻮﺩﺕ ﻧـﺒـﻮﺩﯼ !
ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺭﺳـﻢ ﺭﻓـﺎﻗـﺖِ ﺩﯾـﺮﯾـﻨـﻪ ﻣـﺎﻥ ...
ﭼـﺸـﻤـﺎﻧـﻢ ﺭﺍ ﻣـﯽ ﺑـﻨـﺪﻡ ؛
ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﻧـﻘـﺎﺑـﺖ ﺭﺍ ﺑـﺮﺩﺍﺭ ﺭﻓـﯿـﻖ ...
ﺑـﮕـﺬﺍﺭ ﺻـﻮﺭﺗـﺖ ﻫـﻮﺍﯾـﯽ ﺑـﺨـﻮﺭﺩ !!!